Ωδή για τη μπαλαρίνα Ζοζεφίν Βιτ
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Η γυναίκα θα σώσει τον κόσμο. Αυτή η γυναίκα που γιουχάρει τον έξω σάπιο κόσμο. Τους άντρες με τη σουβλισμένη καρδιά και το ειρωνικό γέλιο στις οδοντοστοιχίες. Τους ανθρώπους χωρίς φύλο που κάθε τους λέξη αντιλαλεί μια κραυγή μάχης. Η γυναίκα εκπληρώνει τις υποσχέσεις της. Επαναστατεί ενάντια στο θλιβερό κόσμο που τιμωρεί. Και η επανάστασή της δεν είναι οι έως απελπισίας παλινωδίες, οι γκρίνιες και ο καταναλωτικός οργασμός αλλά ο ερωτικός οίστρος. Η νεότητα που παίρνει φαλάγγι το γερασμένο κόσμο, που την παθολογική του μνησικακία την έκανε ιδεολογία και ακαδημαϊκό μάθημα. Η γυναίκα αυτή δε χρειάζεται την ελπίδα γιατί απ’ την κορφή ως τα νύχια είναι παντοδύναμη. Είναι το θηλυκό που εντελώς παραδομένο στη ζωή και την καύλα, απλά και οικεία, πυκνά και αδιάκοπα σε αγκαλιάζει σαν χιονοστιβάδα. Και το αγκάλιασμά της παρόλο τη φαινομενική ηδυπάθεια του ακτιβισμού, είναι τανάλια. Είναι τανάλια που σου σφίγγει τις ρόγες και σου τραβάει το πετσί. Είναι η θεϊκή παρέμβαση της μήτρας που δε την μαγάρισε ο Ντράγκι. Που δεν την κατούρησε ο Μοσχοβισί. Που δεν τη στρίμωξε στο λουτρό ο Στρός Καν για να τη γαμήσει. Τα όπλα της είναι τα υγρά της και το μυαλό της και η εργατική της δύναμη, που δεν την παζαρεύει με τους χίτες του ολοκληρωτισμού των αγορών. Ο διάφανος λόγος. Όχι οι φιοριτούρες, οι διαπραγματεύσεις και οι πουστιές. Η πόζα και η αμερικανιά. Είναι η παίχτρια που ολοένα στοχάζεται πάνω στη φιγούρα της, έχοντας για κέντρο βάρους όλων των πράξεων το κορμί της. Η σκέψη της αποποιείται κάθε φαινομενικότητα ασφαλείας και τίθεται στη διάθεση της κίνησης. Πόσοι ξέρουν στ’ αλήθεια τι σφαγείο είναι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα και τι δήμιοι είναι οι αξιοσέβαστοι τραπεζίτες! Πόσοι έχουν πάρει χαμπάρι πως το μεγάλο ευρωπαϊκό μαντρί ξεπλένει χρήμα και ξεπαστρεύει λαούς. Πόσοι νιώθουν την καύλα αυτής της κοπέλας που λέει την αλήθεια και δεν την νοιάζει να πάρει ένα όπλο για να ξεκάνει αυτό το χέστη που θέλει αίμα και ευρώ. Αλλά φωνάζει: θεριακλήδες μαλάκες ξεσηκωθείτε, δείτε πως μπορώ εγώ η αδύναμη ύπαρξη, το ασθενές φύλο να τα βάλω μ’ αυτόν εδώ τον ξεκολιάρη που φοβάται τον ίσκιο του κι εσείς του κάνετε τεμενάδες. Δείτε πως ρίχνω στη μούρη του κομφερί και πως μπορώ να βάλω στον κώλο του δυναμίτη. Χάνοι της ανθρωπότητας και χαμένοι μέσα σε ωράρια και καθήκοντα, εσείς αρχάγγελοι της μετριότητας με τις πατρίδες σας και τις θρησκείες, σας προσφέρω το χαμόγελό μου και την αδέσποτη καύλα μου, λίγο πριν κάνετε το τελευταίο βήμα προς το γκρεμό. Φάτε σκατά και χέστε ευρώ. Κερνάει ο Ντράγκι.