Theodor W. Adorno, Leo Lowenthal, Herbert Marcuse “Τέχνη και μαζική κουλτούρα” (ολόκληρο το βιβλίο)
δημοσιεύτηκε στην Κριτική Θεωρία
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του αιώνα μας, ο δυτικός “πολιτισμένος” κόσμος, ο κόσμος της υλικής αφθονίας και της ιδεολογικής αποτελμάτωσης, χαρακτηρίζεται και στηρίζεται στην εμφάνιση της μαζικής κουλτούρας. Η μαζική κουλτούρα, που συμβαδίζει με την εξάλειψη του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου και των πόλεων και που έβαλε στο περιθώριο τη γνήσια, την αυθεντική τέχνη, κατασκευάστηκε για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του σύγχρονου ανθρώπου. Όλοι σήμερα, ανεξάρτητα από την κοινωνική ή εθνική τους προέλευση, ανεξάρτητα από την κοινωνική κατηγορία στην οποία ανήκουν και από τις ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, είναι αφοσιωμένοι μανιακά στην ανάγνωση βιβλίων μπεστ σέλλερ, εφημερίδων και περιοδικών ποικίλης ύλης, στην ακρόαση αμφίβολων ραδιοφωνικών προγραμμάτων και μουσικών τεχνοτροπιών “της μόδας”, στην παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων, τηλεταινιών, σήριαλ και κακόγουστων κινηματογραφικών ταινιών. Αλλά, μέσα από ποιες διαδικασίες μεθοδεύτηκε η επινόηση αυτών των προοριζόμενων για μαζική κατανάλωση λύσεων; Ποιον ρόλο παίζει η μαζική κουλτούρα μέσα στη σημερινή κοινωνική οργάνωση και ποιες είναι οι επιπτώσεις της στα άτομα-δέκτες; Ποια είναι η διαφορά της από την αυθεντική “ανώτερη” κουλτούρα που ήταν ανέκαθεν προνόμιο μιας μικρής μειοψηφίας ανθρώπων; Σ’ αυτά και σ’ άλλα ερωτήματα προσπαθούν να απαντήσουν στο βιβλίο αυτό μ’ έναν τρόπο μοναδικό και απόλυτα πολιτικοποιημένο τέσσερις στοχαστές που ανήκουν στην Σχολή της Φραγκφούρτης και που άνοιξαν με την εμφάνισή τους μια νέα περίοδο στη ριζοσπαστική σκέψη και στην κοινωνική κριτική του καιρού μας.