Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Άραγε γιατί υπάρχει «κάτι» και όχι τίποτε; Γιατί υπάρχει το σύμπαν και όχι το χάος; Η ερώτηση φαίνεται αναπάντητη. Όμως η απάντηση μπορεί να είναι απλή: υπάρχει «κάτι» και όχι τίποτε, επειδή το «κάτι» είναι απλούστερο από το τίποτε. Εάν δεν υπήρχε τίποτε, τότε το τίποτε θα ήταν κάτι που δεν θα ήταν τίποτε. Επειδή όμως το τίποτε δεν είναι κάτι, για αυτό ακριβώς το κάτι που δεν είναι τίποτε είναι οπωσδήποτε κάτι το οτιδήποτε, που δεν είναι τίποτε.

Συνεπώς, το σύμπαν πρέπει να είναι κατιτίς• το άπειρο χάος που έχει μηδενιστεί και το γινόμενο είναι 1. Δηλαδή: ∞ Χ 0 = 1 [«χρόνος»], που σημαίνει πως μετράμε ένα από τη στιγμή που ο πολλαπλασιασμός του χάους με το μηδέν παράγει ουσιαστικά την αποκόλληση του απείρου από το μηδέν και ισούται με 2 (διπλασιασμός: χάος – μηδέν). Και κάθε φορά που διπλασιάζεται η απόσταση του χάους από το μηδέν, τότε προσθέτουμε 1 ακόμη «χρόνο» και λέμε 2. Μιλάμε δηλαδή με τεχνικούς όρους για μια λογαριθμική κλίμακα αντί της «γραμμικής» παραδοσιακής κλίμακας.

Εντέλει το σύμπαν δεν είναι παρά ο συνεχής και αδιάλειπτος λογαριθμικός πολλαπλασιαστής των δύο πρώτων παραγόντων, του χάους και το μηδενός. Η εμφάνιση του σύμπαντος σηματοδοτεί την Επανάσταση του φωτός η οποία προκύπτει από το γενεσιουργό Σκοτάδι – τη Σκοτεινή Ενέργεια(-ύλη). Φως και Σκοτάδι δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: της Πρωταρχικής Μονάδας (1), η οποία είναι Άν-αρχη, αφού προκύπτει ως προϊόν του απείρου και του μηδενός (= Χάος).

Άρα κάθε γνήσια επιμέρους επανάσταση, σε κάθε γωνιά του σύμπαντος, οφείλει να είναι τέκνο του Χάους και της Σκοτεινής Ενέργειας – σαν γνήσιο και όχι νόθο παιδί της συμπαντικής επανάστασης, δηλαδή της Συνείδησης.

27/3/2015

Επαναστάτες της αβύσσου