χαρδούβελης σημαίνει “ο κρίκος που μπαίνει στη μύτη του γουρουνιού για να μην σκάβει’· γκίκας, τι σημαίνει;
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Πέτρο Τσαχαλίδη
Σε σχόλιό του, στην προηγούμενη ανάρτηση, ο Πέτρος Τσαχαλίδης με απάντησε σε ένα από τα δύο ερωτήματα που με γέννησε ο φίλος εγκέφαλός μου μόλις άκουσα το ονοματεπώνυμο του νέου υπουργού Αρπαγής Κοινωνικού Πλούτου (Εθνικής Οικονομίας, κατά τον Κύριο), συμβούλου του Κυρίου καπιταλιστή, Γκίκας Χαρδούβελης. Μας λέει λοιπόν ότι χαρδούβελης λεγόταν κάποτε, ή και λέγεται ακόμα, ο κρίκος που έβαζαν οι χωρικοί στη μύτη του γουρουνιού για να μην σκάβει, είτε μέσα στον χώρο όπου ήταν κλεισμένο είτε στον μπαξέ του σπιτιού είτε στις καλλιέργειες. Και μας ενέπνευσε να καθιερώσουμε μια νέα σειρά σημειωμάτων, την ονοματολογία, η οποία είναι κλάδος της Ιστορικής Γλωσσολογίας που ερευνά την προέλευση, την ιστορία και τη σημασία των ονομάτων (ανθρώπων, χωρών, πόλεων, βουνών, ποταμών, λιμνών κτλ.). Κι ενώ η ονοματολογία με γοητεύει, οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες και επιλεκτικές.
Μιας όμως και είμαστε αλκοολικοί και πρεζάκια και χασικλήδες με τη γνώση, θα θέλαμε να μας χαρίσει κι άλλες γνώσεις ο Πέτρος για τον χαρδούβελη, θα του είμαστε ευγνώμονες εσαεί: είναι άραγε τούρκικη, αράβικη ή πέρσικη λέξη; Σε ποιες περιοχές ήταν ή είναι ακόμα σε χρήση; Πώς έγινε επώνυμο αυτός ο κρίκος, ήταν παρατσούκλι;
Το δεύτερο ερώτημα. Γνώριζα ότι Γκίκας είναι επώνυμο και εξεπλάγην χτες όταν το άκουσα ως όνομα – πρωτοφανές! Γκίκας είναι αλβανική λέξη αλλά δεν ξέρω τι σημαίνει – είναι πάντως πολύ συνηθισμένο επώνυμο. Πώς ένα επώνυμο εμφανίζεται ως όνομα; Μου φαίνεται πολύ παράξενο.
Μόλις διάβασα το σχόλιο του Πέτρου αντιλήφθηκα ότι το γουρούνι κάνει την εμφάνισή του αρκετά συχνά στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο. Να διευκρινίσω ότι τα γουρούνια τα λατρεύω, όπως τα λατρεύει και ο Αρκάς – το γουρούνι ήρωάς του είναι σκέτη γκάβλα. Και αγανακτώ κάθε φορά όταν ακούω το κατάπτυστο Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι! Το γουρούνι είναι πολύ έξυπνο ζώο, έχει πολύ γερή μνήμη, καταπληκτική όσφρηση, είναι γρήγορο, όταν είναι ελεύθερο ασφαλώς, και μοιάζει σε πολλά με τον άνθρωπο: έχει στρώμα λίπους κάτω από το δέρμα, η καρδιά του έχει ακριβώς το μέγεθος της καρδιάς του ανθρώπου και, λένε, δεν έχω φάει, μα την Παναγία, ότι το ανθρώπινο κρέας έχει τη γεύση του χοιρινού. Είναι ήρωας σε πολλά λογοτεχνικά κείμενα, σε κινηματογραφίες ταινίες, σε κόμικ – σε γενικές γραμμές αντιμετωπίζεται με συμπάθεια και τρυφερότητα. Κι αν συχνά είναι ταυτόσημο με τη βρωμιά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι περιφρονείται το δεύτερο μέρος γνωστής παροιμίας: η βρωμιά είναι μισή αρχοντιά – η άλλη μισή, η καθαριότητα.
Το μυαλό μου πήγε και στον μεγαλοχοιροτρόφο, πρόεδρο του Γιούρογκρουπ, Γερούν Ντάιζελμπλουμ και στο πως εκτρέφονται στον καπιταλισμό τα γουρούνια και πως στο χωριό μου, και όχι μόνο στο δικό μου. Υπήρχε ένας χοιροβοσκός που έβοσκε όλα τα γουρούνια του χωριού. Κάθε πρωί ένα αγόρι ή ένα κορίτσι πήγαινε το γουρούνι σε ένα καθορισμένο σημείο, έξω και κοντά στο χωριό, συγκεντρώνονταν όλα τα γουρούνια και ο βοσκός τα πήγαινε για βοσκή στους αγρούς, στο ποτάμι ή στο δάσος. Το απόγευμα, τα έφερνε πίσω κι αυτά μόνα τους επέστρεφαν στο σπίτι, όπως τα παιδιά όταν σχολάσουν από το σχολείο – Αχ, να τα βλέπατε με τι χάρη και τη νάζι περπατούσαν στα σοκάκια και τα καλντερίμια του χωριού αδημονώντας να επιστρέψουν στον χώρο τους! Και τώρα, ακίνητα, στοιβαγμένα το ένα πάνω στ΄ άλλο, να τρώνε πολύ συχνά αντιβιοτικά για να μη ψοφήσουν από την στενοχώρία – δεν τρώμε γουρούνια, γουρούνια εξαρτημένα από αντιβιοτικά τρώμε! Η καπιταλιστική χοιροτροφία είναι ένας πολύ επικερδής τομέας της καπιταλιστικής κτηνοτροφίας: χωρίς κτηνοτροφία, αυτοκίνητα και κινητά ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει!
Φαντάζεστε τί θα πάθουμε, πόσο θα ταλαιπωρηθούμε, όσοι ζήσουμε βέβαια, εάν καταρρεύσει ο καπιταλισμός; Αυτό δεν οφείλεται στο ότι ο καπιταλισμός είναι καλός αλλά στο ότι εμείς οι Υποτελείς Υπήκοοι είμαστε αιχμάλωτα εκτρεφόμενα ζώα – ο καπιταλισμός είναι ο χοιροτρόφος μας. Εάν πεθάνει ο χοιροτρόφος μας, ποιος θα μας ταΐζει; Εάν τα γουρούνια τα αφήσεις νηστικά πολλές μέρες, θ΄ αρχίσουν να αλληλοτρώγονται, μέχρι να μείνει ένα και να πεθάνει από την πείνα.
Αυτά για σήμερα. Ξημερώνει, πάω στο χώμα να γιατρευτώ· αναμένοντας τις γνώσεις του Πέτρου, σας χαρίζω ένα ανεκδοτάκι.
Ο Γιωργίκας και ο Κωστίκας έχουν ανοίξει ένα μαγαζί που πουλάει τα πάντα. Πέντε Βλάχοι πάνε να κάνουνε καζούρα στους Πόντιους ζητώντας να αγοράσουν πολύ περίεργα πράγματα. Πάει ο πρώτος και ζητάει κρέας ελέφαντα. Το έχουν οι Πόντιοι. Οι άλλοι τρεις ζητάνε πιο περίεργα – τα έχουν όλα. Ο τελευταίος μπαίνει στο μαγαζί και ζητάει δύο κιλά τίποτε. Τον κοιτάει ο Γιωργίκας και του λέει μετά από λίγο: Έλα μαζί μου στο υπόγειο. Πάνε στο υπόγειο, λέει στον Βλάχο, κλείσε το φως. Βλέπεις τίποτε; Τίποτε, του λέει ο Βλάχος.
-Πάρε δυο κιλά κι άντε και γαμήσου!
πηγή:
http://www.badarts.gr/2014/06/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%87%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CF%83/#comments