Με τον θάνατο της Θάτσερ, χιλιάδες Βρετανοί βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν τον θάνατό της. Η “σιδηρά κυρία” ήταν θιασώτρια του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων. Είχε αλλεργία στα εργασιακά δικαιώματα και στην ίδια την ζωή. Η παρούσα ανάρτηση δεν πρόκειται να παίξει τον ρόλο της αναδρομής του καταστροφικού της έργου.

Αντιθέτως, είναι φανερό πόσο χαρούμενους κάνει τόσους ο ανθρώπους ο θάνατος ενός. Βέβαια οι μικροαστοί γλείφτες τους καλούς τρόπους τους έχουν υιοθετήσει ως τυπολατρική εμμονή, γι’ αυτό κάποια γραφιάδες και μικρόνοοι θα σπεύσουν να σου πουν ότι “ένας άνθρωπος πέθανε δεν μπορείς να μιλάς έτσι, είναι ασέβεια!“.

Ε λοιπόν, όταν ένα φασιστικό κατακάθι, μια ανοργασμική σκύλα, είναι υπεύθυνη για την δυστυχία πολλών άλλων ανθρώπων τότε θα ευχηθώ “ψόφος κακός!” Οποιαδήποτε κατίνα ή οποιοσδήποτε λούμπεν βλάχος, έχει διαβάσει την Βίβλο του Ζαμπούνη και γνέφει επικριτικά σε τέτοιες…ευχές, έχω να του πω το εξής: Άξιοι σεβασμού είναι μόνο όσοι πραγματικά το αξίζουν. Οποιοσδήποτε θίγει την δικαιοσύνη, την ισονομία και έχει καταστρέψει ζωές με κάθε τρόπο, δεν μπορεί παρά να γίνεται στόχος χυδαίων και ακραίων επιθέσεων. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Ας προσπαθήσει να ιδιωτικοποιήσει και την κόλαση στην οποία θα πάει τώρα. Άντε και στα δικά μας.

ΥΓ. Οι Iron Maiden μια χαρά εξώφυλλο   είχαν φτιάξει για τον πρώτο τους δίσκο κι ας απαγορεύτηκε.