Liliane Giraudon – H PAGU ΤΟ ΤΟΤΕΜ ΜΟΥ
Η Liliane Giraudon γεννήθηκε το 1946 στη Μασσαλία όπου και ζει. Είναι συγγραφέας, αν και το έργο της κατατάσσεται δύσκολα, κάπου ανάμεσα στην πρόζα, την ποίηση και την παράσταση. Η ίδια λέει ότι γράφει λογοτεχνία της μάχης ή λογοτεχνία του σκουπιδοντενεκέ. Το λογοτεχνικό της έργο επεκτείνεται σε μια σειρά μέσων: έκδοση περιοδικών, δημόσιες αναγνώσεις, θέατρο, βίντεο, ραδιόφωνο. Επηρρεασμένη από τον σουρεαλισμό, έχει ωστόσο αναπτύξει ένα ιδιωματικό τρόπο γραφής που στηρίζεται στην αποσπασματικότητα, την ακρίβεια της περιγραφής και την ένταση του συναισθήματος.
Στο κείμενο αυτό γράφει για την Pagu, αλλιώς Patrícia Rehder Galvão, μια σημαντική αλλά σχετικά άγνωστη φιγούρα του Βραζιλιάνικου μοντερνισμού, γεννημένη το 1910. Ήταν ενεργό μέλος του Ανθρωποφαγικού Κινήματος του Oswald de Andrade, τον οποίο και παντρεύτηκε. Μαζί, προσχώρησαν στο κομμουνιστικό κόμμα Βραζιλίας γύρω στο 1930. Την επόμενη χρονιά, η Pagu συλλαμβάνεται για τη συμμετοχή της σε μια απεργία λιμενεργατών. Πρόκειται για την πρώτη από μια μακριά σειρά συλλήψεων και φυλακίσεων. To 1933 γράφει με ψευδώνυμο το μυθιστόρημα Parque Industrial που θεωρείται το πρώτο προλεταριακό μυθιστόρημα στη Βραζιλία. Το μυθιστόρημα μιλάει για την εκμετάλλευση, τις έμφυλες σχέσεις, την ρατσιστική διάκριση, τη βία και την πορνεία, με τρόπο όμως που αποστασιοποιείται από την ορθόδοξη κομμουνιστική ηθικότητα. Μάλιστα, αγγίζει ζητήματα όπως η έκτρωση ή η λεσβιακή σεξουαλικότητα, τα οποία ήταν τότε ζητήματα ταμπού, ακόμα και για τις πρώτες Βραζιλιάνες φεμινίστριες. Η κριτική της Pagu προς τις τελευταίες βασιζόταν στο γεγονός ότι ήταν μορφωμένες γυναίκες της καλής κοινωνίας που δεν έδιναν σημασία στα ζητήματα των φτωχών εργατριών. Η ελευθεριάζουσα συμπεριφορά της και το γεγονός ότι δε μάσαγε τα λόγια της προκάλεσε την κριτική του κόμματος. Το 1934, εξόριστη στην Ευρώπη επισκέπτεται την ΕΣΣΔ. Η εμπειρία της την κάνει να διαρρήξει ουσιαστικά τους δεσμούς με τον ορθόδοξο κομμουνισμό, αλλά δεν αποχωρεί από το κόμμα. Στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή με τους κύκλους των σουρεαλιστών, μέχρι που απελάθηκε στη χώρα της λόγω κομμουνιστικής δράσης και πλαστών χαρτιών. Πίσω στη Βραζιλία, χώρισε με τον Andrade, με τον οποίο είχε ήδη ένα γιό. Ο γιός αυτός μεγάλωσε με τον πατέρα του, διότι η Pagu συνελήφθη, βαανίστηκε και φυλακίστηκε για πέντε χρόνια από τη δικτατορία του Getúlio Vargas. Το 1940, έτος της αποφυλάκισής της, διαρρηγνύει τις σχέσεις της με το κομμουνιστικό κόμμα και εντάσσεται στους τροτσκιστές της A Vanguarda Socialista. Πατρεύεται τον συναγωνιστή της Geraldo Ferraz, με τον οποίο γράφει το μυθιστόρημαA Famosa Revista το 1945. Η Pagu ασχολήθηκε επίσης με το θέατρο, ως κριτικός και ως σκηνοθέτης. Το μεταφραστικό της έργο είναι μεγάλο και σημαντικό. Πέθανε στη Βραζιλία από καρκίνο το 1962.
Η Pagu μια 14η Ιούνη του 1910. Γεννήθηκε Pagu. Δηλαδή Patricia Rehder Galvao γεννημένη στο Sao Joao de Boa Vista της Βραζιλίας, υπό το ζώδιο των διδύμων. Η Pagu παιδί. Η Pagu δέκα χρονών (κόκκινο φουστάνι) τη χρονιά που ο Picabia εξέδωσε στο Βερολίνο το Μανιφέστο Κανιβάλο: Ο άνδρας που έχει λεφτά είναι ένας αξιότιμος ανδρας. Η τιμή πουλιέται και αγοράζεται όπως ο κώλος, ο κώλος αναπαριστά τη ζωή όπως οι τηγανιτές πατάτες και όλοι εσείς πουείστε στοβαροί θα νιώσετε χειρότερα από τα σκατά της αγελάδας. Η Pagu μεγαλώνει. Η Pagu σχεδιάζει. Η Pagu γράφει. Η Pagu και το άλμπουμ της. Τα φρύδια της Pagu (εναέρια και ακριβή). Η Pagu και το Μανιφέστο Ανθρωπόφαγο. Η Pagu και ο εύσωμος αχρείος μοντερνιστής ποιητής Oswald de Andrade. Το στόμα της Pagu (σκοτεινά ζωγραφισμένο). Η Pagu πράξη της καταβρόχθισης. Η Pagu σημείο της κατάποσης. Η Pagu εκδίδει τα ποιήματα και τα σκίτσα της στην επιθεώρηση Anthropophage. Η Pagu και τα μόνιμα δόντια. Η Pagu: Είμαι πολύ ευγενική αλλά μη με γαργαλάς. Pagu η πολύμορφη, Pagu υπόστρωμα και Pagu μείγματα. Η Pagu χωρίς σαμπάνια διότι μας τελείωσε. Η Pagu: Τupi or not Τupi, that is the question. Η Pagu το 1931 (μέλος του ΚΚ Βραζιλίας). «Η γυναίκα του λαού» στήλη που κρατούσε η Pagu στο περιοδικό φυλλάδιο «Ο Άνθρωπος του Λαού» που δημιούργησε με τον Oswald de Andrade. Ο Rùda, γιός της Pagu κει του Oswald de Andrade. Η Pagu πιστεύει στα όργανα και στα αστέρια. Η Pagu και το «Μυθιστόρημα της Αναρχικής Εποχής». Η Pagu φεμινίστρια (υπέρ μιας ελεύθερης ερωτικής ζωής). Η Pagu πρώτη γυναίκα πολιτική κρατούμενος στη Βραζιλία. Η Pagu φυλακισμένη. Η Pagu μυθιστοριογράφος. Η Pagu εκδίδει το πρώτο της μυθιστόρημα με ψευδώνυμο (Mara Lobo). «Βιομηχανικό Πάρκο» το προλεταριακό μυθιστόρημα της Pagu. Η Pagu: Δε με ενδιαφέρει παρά αυτό που δεν είναι δικό μου. 1932. Εγκατάσταση της Pagu στην προλεταριακή ζωή του Rio. Η Pagu και οι εργάτριες της βελόνας. Η Pagu και η Corina η νεαρή εκδιδόμενη (Φτιάχνει το κραγιόν στα χείλη της χαμογελώντας στον καθρέφτη τσέπης). Η Pagu απέναντι στο φασισμό των τροπικών. Η Pagu εξαντλημένη. Η Pagu κινδυνεύει. Η Pagu διαφεύγει. Η Pagu της πράξης. Η Pagu της πρακτικής. Η Pagu εγκαταλείπει τη γκαρνταρόμπα του Anthropophage. Η Pagu και η αναστροφή. Η Pagu και η αναπροσήλωση. Η Pagu και η Ιστορία της Λογοτεχνίας. Όταν ο ποιητής Oswald de Andrade έγραφε «Εγκαταλείψαμε τα όμορφα σαλόνια και γίναμε τα αδέσποτα σκυλιά του μοντερνισμού… σκυλιά που έφαγαν τη φυλακή που υπέφεραν από πείνα», εννοούσε μονάχα την Pagu; Η Pagu στην εξορία. Η Pagu στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην Κίνα, στην ΕΣΣΔ, στη Γερμανία και τη Γαλλία. Η Pagu εισάγει την κινέζικη σόγια στη Βραζιλία το 1935. Η Pagu στο Παρίσι (ο Crevel της τηλεφωνεί την παραμονή της αυτοκτονίας του). Η Pagu και οι σουρεαλιστές. Η Pagu μεταφράζει. Η Pagu παρακολουθεί τα μαθήματα του Nizan. Η Pagu επιστρέφει στο ΚΚ Γαλλίας με το όνομα Léonie. Η Pagu και το ΛαΙκό Μέτωπο. Η Pagù και οι οδομαχίες. Η Pagu τραυματίας (3 μήνες στο νοσοκομείο). Η Pagu συλλαμβάνεται από την αστυνομία του Laval. Η Pagu απελαύνεται και ξαναφυλακίζεται στο Rio.Η Pagu δραπετεύει. Η Pagu ξανασυλλαμβάνεται. Η Pagu πέντε χρόνια στη φυλακή. Η Pagu: Το φως του φεγγαριού! Έχω δυο αιώνες να δω το φως το φεγγαριού! Η Pagu γράφει με το ψευδώνυμο Ariel. Η Pagu με μάσκα. Η Pagu γυμνή. Η λίστα (ανοιχτή) των ψευδωνύμων της Pagu. Η Pagu ξαναπαντρεύεται τον Geraldo Ferraz. Ο Geraldo Galvao Ferraz, δεύτερος γιός της Pagu. «Το Διάσημο Περιοδικό», μυθιστόρημα και αντισταλινικό μανιφέστο που έγραψε η Pagu μαζί με τον Geraldo. Η Pagu δημοσιογράφος και χρονικογράφος. Η Pagu γράφει τη στήλη «Κουλέρ Λοκάλ» στην εφημερίδα Diario de San Paolo. Η Pagu μεταφράζει, η Pagu γράφει. Η Pagu εισάγει τον Mallarmé, τον Apollinaire, τον Joyce… Η Pagu ανθολογεί την ξένη λογοτεχνία. Η Pagu ποιήτρια. Η Pagu γράφει το ποίημα «Νεκρή Φύση» που εκδίδει με το ψευδώνυμο Solange Sohl, που εμπνέει τον Augusto de Campos «Η Solange Solh άραγε υπάρχει; Είναι μία και μοναδική ή μάλλον ένα σύνολο ταιριασμένων γυαλικών;». Η Pagu Solange Sohl και η νεαρή ποιητική πρωτοπορία της ομάδας Noigandres. Η μη-συνάντηση του Augusto de Campos και της Pagu όσο ζούσε η Pagu. Η Pagu αποπειράται να αυτοκτονήσει (μια σφαίρα στο κεφάλι). Η αποτυχία της αυτοκτονίας της Pagu: Τώρα βγαίνω από ένα τούνελ,με πολλές ουλές, όμως ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ! Η Pagu διαυγής. Η Pagu πολεμική. Η Pagu αποκηρύσσει την πολιτιστική και λογοτεχνική μετριότητα του καιρού της. Η Pagu επιτίθεται στον Mario de Andrade «τον πιο μεγάλο προδότη». Η Pagu επιτίθεται στα ιδρύματα στα οποία καθηγητές και φοιτητές έχουν το ίδιο λευκά μαλλιά. Η Pagu και ο Antonin Artaud. Η Pagu και ο Kafka. Η Pagu αντάρτισσα (για έναν ουτοπικό σοσιαλισμό, ενάντια στη σταλινική αριστερά, ενάντια στην αντιδραστική δεξιά). Η Pagu και ο Victor Serge. Η Pagu και το θέατρο. Η Pagu και η σκηνοθεσία. Η Pagu μεταφράζει Ionesco, Arrabal και Beckett. Η Pagu και ο Brecht. Η Pagu και ο Strinberg. Για μια τηλεοπτική σειρά, η Pagu χρησιμοποιεί ένα νέο ψευδώνυμο (Gim). Για άλλες παρεμβάσεις, η Pagu υιοθετεί ξανά το παλιό της ψευδώνυμο (Mara Lobo). Η Pagu και το μέλλον. Η Pagu και το παρελθόν. Η Pagu και ο χρόνος. Ο χρόνος που έχει ζήσει η Pagu. Το 1980, σε ένα μπαρ της Μασσαλίας, χάρη στην Ines Oseki Depré ανακαλύπτω την ύπαρξη της Pagu. Η Pagu στο νούμερο 17 της επιθεώρησης Banana Split. Η Pagu και η ανανεωμένη προσωπική εμπειρία. Η Pagu, δηλαδή κανένα μέσα χωρίς έξω. Η Pagu συσκοτισμένη. Η Pagu συσκοτίζει τον εαυτό της. Η Pagu που βγαίνει στο φως μεταθανάτια, από τον Augusto de Campos. Η Pagu, επιδερμική ιστορία ενός μοντερνισμού. Η Pagu, εξίσου απίστευτη όσο και ανατρεπτική. Η Pagu συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας (ένα θεατρικό). Η Pagu και ο Svevo και ο Tardieu και η Nathalie Sarraute. Η Pagu υπερασπίζεται τη Λολίτα. Η Pagu και ο John John. Η Pagu και οι Hippolyte Hentgen. Η Pagu και η Charmian Kittredge. Η Pagu χωρίς την Amelia Earhart (πτώμα εξαφανισμένο). Η Pagu και οι αδελφές Poto και Cabenco. Η Pagu και ο καιρός που κάνει. Η Pagu αύριο. Η Pagu και η κατάρρευση του τελετουργικού. Η Pagu νέα φόρμα του τελετουργικού. Η Pagu χωρίς Pagù. Το 1962 η Pagu προσπαθεί να αυτοκτονήσει. Η δεύτερη μη αυτοκτονία της Pagu. Το 1962, στην πόλη της προτίμησής της, η Pagu πεθαίνει από έναν καρκίνο. Στο εξής Pagu. Η Pagu ανοίγει τα χέρια της στους παντοτινούς της φίλους. Η Pagu και τίποτα. Το τελευταίο ποήμα της Pagu. Η Pagu σήμερα. Η Pagu τώρα. Pagu πολυαγαπημένη. Pagu γονιμοποιός. Η Pagu εδώ, μια έκτη του Απρίλη 2014. Pagu.
Μάρτης του 2014, Μασσαλία
μετάφραση από εδώ