Τα ΜΑΤ χτυπούν; Πρέπει λοιπόν να εκδημοκρατιστούν…
Φωτογραφία: Ορέστης Σεφέρογλου
(Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…)
Κατά τη διάρκεια της χθεσινής ημέρας οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων αποφάσισαν καταλήψεις στα πανεπιστήμια ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου.
Κρατική κι εκπαιδευτική εξουσία απάντησαν άμεσα, στέλνοντας απ’ το πρωί στη Νομική χιλιάδες ΜΑΤ να προστατεύσουν την απρόσκοπτη λειτουργία του Πανεπιστημίου, κι έτσι έκλεισαν τα πανεπιστήμια οι ίδιοι, για να μην τα κλείσουν κάποιοι άλλοι.
Σίγουρα πίσω απ’ αυτή την ασυνταξία, μπορεί ταυτόχρονα κάποιος να εντοπίσει μία ακόμα απ’ τις αντιφάσεις της κρατικής και αυταρχικής παράνοιας.
Απ’ το πρωί θα κυκλοφορήσουν δεκάδες εικόνες ξυλοδαρμένων και χτυπημένων φοιτητών από τα ΜΑΤ τα οποία είχαν εντολή να μην επιτρέψουν να εισέλθουν οι φοιτητές διότι υπήρχε ο φόβος ότι έκλειναν τα κλειστά πανεπιστήμια(!).
Η απάντηση από πλευράς φοιτητικών συλλόγων θα έρθει το απόγευμα με μια μαζική πορεία χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι θα έρθουν αντιμέτωποι με μια ακόμα δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ έξω απ’ το Πολυτεχνείο.
“Απρόκλητα κι απρόσμενα”, όπως φαίνεται στα βίντεο που κάνουν το γύρο του Διαδικτύου, τα ΜΑΤ θα επιτεθούν αλύπητα εναντίον των φοιτητών αφού πρώτα τους εγκλωβίσουν έξω από την κεντρική πύλη στην οδό Στουρνάρη. Η επιλογή φυσικά βέβαια, μόνο τυχαία δεν ήταν, καθώς ήταν κομμάτι της επιχείρησης “Γαμήστε τους”.
Σήμερα, ήδη θα έχει ανοίξει για ακόμα μια φορά με δημοκρατικές κορώνες, η κατακραυγή, το πώς θα περιοριστεί η αστυνομική βία σε συνδυασμό βέβαια με την επιβολή της νομιμότητας, η διενέργεια κάποιας ΕΔΕ αλλά και η ανάγκη εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας.
Μια ακόμη δηλαδή άσκοπη συζήτηση επικοινωνιακής διαχείρισης των συντηρητικών και φασιστικών χαρακτηριστικών αυτής της κοινωνίας.
Γιατί πολύ απλά αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε να μη θιχτούν τα εγγενή φασιστικά χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας που πρώτον αντιλαμβάνεται την ανάγκη ύπαρξης τέτοιων ειδικών σωμάτων και δεύτερον το εκτελεστικό κομμάτι της εφαρμογής της κρατικής καταστολής με όρους εργασίας.
Η ανάγκη εκδημοκρατισμού των σωμάτων ασφαλείας, είναι η εκ των υστέρων αποστολή από χώρες του δυτικού κόσμου, ανθρωπιστικής βοήθειας σε μέρη του πλανήτη που πρώτα έχουν λεηλατήσει. Είναι τα τσουβάλια που τραβούν οι κάμερες να πέφτουν ως ένδειξη φιλανθρωπίας. Είναι η αντίφαση αυτού που πληρώνει το δολοφόνο, λέγοντάς του “δε σε ξέρω, δε με ξέρεις”.
Γιατί πολύ απλά αυτό ήταν, είναι και θα είναι η αστική δημοκρατία. Είναι η ίδια η αιτία κι όχι η λύση.
Και η οποία διαρκώς θα έχει την ανάγκη από αυτά τα ειδικά σώματα για να την προασπίζουν αλλά και ως τα δομικά εκτελεστικά χέρια της, να εφαρμόζουν τη νομιμότητά της.
Α.Β.
πηγή:
http://freequencyradio.wordpress.com/2014/11/14/ta-mat-xtypoun/#more-22207