Μηδέ δίδοτε τόπον τω διαβόλω
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Πολλοί τρομάζουν με τα ερωτικά ποιήματα. Άλλοι παθαίνουν κωλούμπρα. Άλλοι αγανακτούν, τηλεφωνούν στην αστυνομία των λογοτεχνικών περιοδικών και στον αρχιεπίσκοπο των πετσοκομμένων νοημάτων. Αρκετοί φοβούνται κιόλας τις λέξεις μουνί, πούτσα, κώλος, αρχίδι, γαμήσι και λοιπά. Κι ίσως φοβούνται την απέραντη ελευθερία των λέξεων. Φοβούνται τα υγρά στο βρακί τους και τις πλούσιες φυλλωσιές κάθε ερωτικής αρμονίας που απλώνει στα κορμάκια του κόσμου. Γιατί η μέγιστη και πιο φοβερή επανάσταση είναι να ξεμαντρώσεις την ευχαρίστηση. Να κάνεις τον κλούβιο συζυγικό οργασμό δημιουργία. Να κάνεις τις εξουσίες υποπόδια για την τούρλα της αγαπημένης σου. Να ξεφτιλίσεις κάθε σόλοικο αντράκι με γραβάτα που θέλει να πουλήσει κλουβιά και πλαστικά επιχρυσωμένα κλαδάκια. Είναι ακόμα κι άλλοι πολλοί που τρελαίνονται και χρειάζονται ηλεκτροσόκ όταν διαβάζουν ερωτικά ποιήματα. Γιατί δεν μπορούν να δεχτούν αυτό το επίπεδο της αλήθειας που τσούζει. Της αλήθειας του μπιντέ και του νεροχύτη. Αυτής της αλήθειας που καταλήγει στο βόθρο. Αυτής της αθωότητας που ρήμαξε τον ξενέρωτο ρομαντισμό της εταιρίας λογοτεχνών. Γιατί ο έρωτας είναι το αποχωρητήριο κάθε βαρβαρότητας και κάθε βάναυσου καταναγκασμού. Γιατί ο έρωτας είναι ο έκπτωτος άγγελος που κυνηγήθηκε απ’ τον Αλλάχ, το Χριστό, το Μωάμεθ, το Βούδα. Είναι ο εχθρός του Ιεχωβά και του γερμανού χασάπη Μένγκελε. Ο έρωτας δεν έχει πατρίδα κι είναι ο πιο παλιομοδίτης μοντερνιστής. Μπαίνει στα μυαλά των ποιητών απ’ την εποχή των σπηλαίων, στη γλώσσα της Σαπφώς και στα χείλη του Αρχίλοχου. Οι ποιητές δε φοβούνται τον έρωτα. Το διαβολεμένο έρωτα. Τον αληθινό θεό που ημερώνει τα κτήνη. Τον αληθινό θεό που δεν προσφέρει χάπια στους ανθρώπους αλλά φιλιά. Γλωσσόφιλα δαιμονισμένα. Χνώτα και αναπνοές για να γλυκάνει τα ακονισμένα δόντια της γύμνιας. Ο έρωτας είναι η φυσική κατάσταση των όντων. Ο μάγειρας κάθε ομορφιάς. Όσοι μαλώνουν τους ποιητές για τις κακές λέξεις έχουν περάσει απ’ την προστυχιά του παπά, που μαγάρισε την ερωτική πράξη. Του τράγου που κακολόγησε το γαμήσι και έχτισε τα μπουρδέλα. Του τράγου που έγινε εικόνισμα στα εικονοστάσια των νταβατζήδων. Που τον τρέφουν τα φράγκα των στερημένων. Όλων αυτών που επειδή είναι στο δρόμο του θεού πρέπει να ξεσκάνε επί χρήμασι. Τα ερωτικά ποιήματα απειλούνε το καθεστώς. Απειλούνε την κυρίαρχη τάξη. Τα ερωτικά ποιήματα προπαγανδίζουν την ουτοπία. Σε όλους τους καιρούς και σε όλους τους χρόνους. Τα ερωτικά ποιήματα δεν γράφονται για να τραβάν μαλακία οι αναγνώστες. Αλλά για να μεταλάβουν τη δική τους ουσία. Γιατί η ουσία αυτή είναι το καύσιμο της αληθινής ζωής κι όχι της ψευτοζωής. Γιατί πίσω απ’ αυτά τα λαγνικά και άσεμνα, βρίσκεται πίκρα απροσμέτρητη και πίκρα που κρύβεται καλά. Βρίσκεται όλη η ηθική εξουθένωση του ανυπεράσπιστου γυμνού όντος απ’ το σφοδρό και βάρβαρο καπιταλισμό. Απ’ τα ιδεολογήματα του πλούτου που ρουφάν το ζωτικό ανθρώπινο μεδούλι στο προγραμματισμένο οχτάωρο της μισθωτής σκλαβιάς. Στην προγραμματισμένη αιχμαλωσία απ’ αυτούς που κρατούν την ηδονή για πάρτι τους. Απ’ αυτούς που ψάχνουν εθελοντές σκλάβους και πρόθυμους ηλίθιους. Απ αυτούς που ζαλικώνονται όλμους για να πάνε να ξεσχίσουν άγνωστους ανυπεράσπιστους στο πουθενά. Ε ναι, οι ερωτογραφίες είναι απεχθείς για τις καλαματιανές φοράδες που κοπρίζουν εις Παρισίους.
πηγή:
http://dromos.wordpress.com/2014/11/12/%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%AD-%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CF%89-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CF%89/#like-5197