Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ E I
το 143οφύλλο (Νοέβριος 2014)
της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας
Δ Ι Α Δ Ρ Ο Μ Η Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α Σ
Σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο, από την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014
Το προλογικό σημείωμα αυτού του φύλλου έχει ως εξής:
Είναι τετριμμένες πλέον οι ποικιλώνυμες αναφορές στην κοινωνική απάθεια, την αδράνεια, την παθητικότητα που διακρίνεται από ανησυχούντες κινηματίες μέχρι τους κάθε λογής εκφραστές των κομματικών λογικών και συμφερόντων.
Η μεταβολή των όρων επιβολής φαντάζει πλέον σαν μια κατάσταση αναπόδραστη, η ισχύς των κυρίαρχων τέτοια, ώστε από ένα σημείο και μετά να θεωρείται αυτονόητη μια μαζική απογοήτευση, που χαρακτηρίζεται από την παραίτηση, την απάθεια, μια καθολική αίσθηση πλήρους αδυναμίας, ακόμα και δειλίας για οποιαδήποτε αντιπαράθεση. Κατασκευάζεται, έτσι, μια ψευδής εικόνα ενός πανίσχυρου συστήματος εξουσίας, απόμακρου λόγω της πολυπλόκαμης παγκοσμιοποιημένης του συγκρότησης, το οποίο έχει προβλέψει τα πάντα, ακόμα και τις αντιδράσεις ή τις επιθέσεις εναντίον του, τις οποίες μπορεί ακόμη και αυτές να τις στρέψει ενάντια στους εξεγερμένους, ώστε να επιτύχει, έτσι ή αλλιώς, την συντριβή και την ολοκληρωτική υποταγή τους.
Ας κάνουμε, όμως, ορισμένες παρατηρήσεις.
Την ίδια «στιγμή» που η «κρίση» εμφανίζεται ανηλεής στους πιο αδύναμους των δυτικών κοινωνιών, η σκληρότητα αποτυπώνεται σε κάθε εμπόλεμη κατάσταση, από την Ουκρανία μέχρι την Λιβύη, την Συρία, και το Ιράκ. «Έκπληκτα» δήθεν, τα δυτικά ΜΜΕ καταγράφουν τις αγριότητες του Ισλαμικού Κράτους (ΙSIS), τους αποκεφαλισμούς, τους βιασμούς, τις σφαγές αμάχων, τον τρόμο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους. Και όμως, σιγά σιγά, όλοι φαίνεται να συνηθίζουν στις εικόνες αυτές και όχι μόνον. Στην θέση της ιστορίας φαίνεται να χάσκει μια «μαύρη τρύπα». Οι πρώτοι διδάξαντες, οι λάτρεις του πολέμου, της κυριαρχίας, της ισχύος με κάθε μέσο, οι θαυμαστές των πολιτισμών που ουδενός εξαιρουμένου στηρίχθηκαν, και γιγαντώθηκαν με ποταμούς αίματος των κατακτημένων, ανείπωτους στο πλήθος και στην αγριότητα βιασμούς, εξευτελισμούς, και ανθρώπινο πόνο, δηλώνουν ότι απειλούνται οι πανανθρώπινες αξίες (άκουσον, άκουσον) από τους τζιχαντιστές. Μα οι τελευταίοι απλά μιμούνται τους «αντιπάλους» τους. Βρίσκονται βέβαια σε «καλό» δρόμο στην προσπάθειά τους αυτή, γι'αυτό και είναι απολύτως χρήσιμοι…
Ας θυμηθούν μόνο οι πολιτισμένοι της δύσης τους εκατοντάδες χιλιάδες βιασμούς γερμανίδων από τους σοβιετικούς στρατιώτες το 1945, αυτούς που ο Ρούσβελτ είχε προσφωνήσει «ευγενή σύμμαχο», άλλα και από αμερικανούς. Ο σοβιετικός συγγραφέας Ιλία Έρενμπουργκ έγραφε το 1944 προς τον Κόκκινο Στρατό: «Σκοτώστε, σκοτώστε! Στους γερμανούς δεν υπάρχουν αθώοι ούτε μεταξύ των ζωντανών, ούτε μεταξύ αυτών που πρόκειται να γεννηθούν… Τσακίστε με τη βία την περηφάνια των γερμανίδων γυναικών. Πάρτε τες ως νόμιμο λάφυρο. Σκοτώστε, σκοτώστε ανδρείοι στρατιώτες του ερυθρού στρατού, μέσα στην ακατανίκητη έφοδό σας».
Μήπως, όμως, είναι στην ανθρώπινη φύση το να αποτελειώνει κάποιος εκείνον που έχει ήδη λυγίσει; («Βροτοίς πέφυκε τον πεσόντα λακτίσαι», Αισχύλος, 525-456 π.χ. Αγαμέμνων, «είναι στην ανθρώπινη φύση να κλωτσούν αυτόν που έχει ξεπέσει»).
Μήπως είναι δίκαιο και χριστιανικό; («Ο δίκαιος θέλει ευφρανθεί, όταν ιδεί την εκδίκηση, και τους πόδας αυτού θέλει νίψει εν τω αίματι του ασεβούς» (Παλαιά Διαθήκη, Ψαλμοί 58:10»).
Ή μήπως η σκληρότητα και η κτηνωδία απλά είναι ίδιον χαρακτηριστικό πρώτα απ'όλα κάθε εξουσίας, που μολύνει σαν την γάγγραινα τα υγιή μέλη;
«Η Αυλή είναι σαν μαρμάρινο παλάτι. Αποτελείται από ανθρώπους πολύ σκληρούς και πολύ γυαλισμένους», έγραφε o γάλλος συγγραφέας Jean de La Bruyere (1645-1696).
Καλώς ήλθατε, λοιπόν, και πάλι στην «σκοτεινή γη»…
Νοέμβριος 2014
πηγή:
http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=456%3A-143&catid=13&Itemid=37&lang=el