ΙΡΑΚ: ΤΟ «ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΜΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΣΕ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΜΟΡΦΗ PDF

Στις αρχές του 2014 το Διεθνές Κομμουνιστικό Ρεύμα (ICC) έγραφε: «Σήμερα η σταδιακή απόσυρση των αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων από το Ιράκ και το Αφγανιστάν αφήνει αυτές τις χώρες σε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση αστάθειας, η οποία απειλεί να επιδεινώσει την αστάθεια σε ολόκληρη την περιοχή» (ICC, 20ό Συνέδριο, «Απόφαση για την διεθνή κατάσταση», σημείο 5). Αυτή είναι σαφώς η παρούσα κατάσταση και αυτή η κατάσταση προμηνύει περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου και της αστάθειας σε ολόκληρη την περιοχή αλλά και πέραν αυτής. Οι ηγέτες μας μάς έχουν υποσχεθεί έναν πολυετή πόλεμο που θα κρατήσει μια ολόκληρη γενεά.

Το Ιράκ και η Συρία δεν είναι άγνωστες χώρες για τους πολέμους των καπιταλιστών και ίδια η ύπαρξη αυτών των χωρών οφείλεται άμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της περιόδου 1914-18. Το Ιράκ και η Συρία δημιουργήθηκαν από τον ιμπεριαλισμό βάσει της Συμφωνίας Σάικς-Πικό[1] μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας το 1916, με την οποία διαιρέθηκαν τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι δύο αυτές χώρες γεννήθηκαν μέσα στον πόλεμο και λόγω ενός πολέμου ο οποίος κατά κάποιον τρόπο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αμφότερες ήταν δορυφόροι των Συμμάχων[2] εναντίον της Γερμανίας κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και από την δεκαετία του 1950, στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου κατά της Ρωσίας, η Βρετανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες μηχανορραφούσαν εις βάρος τους και πριμοδοτούσαν πραξικοπήματα στο εσωτερικό τους. Αργότερα η Δύση χρησιμοποίησε το Ιράκ κατά του Ιράν στον πολυαίμακτο πόλεμο του 1980 και χρησιμοποιήθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος το 1991 όπου σκοτώθηκαν πολλές δεκάδες χιλιάδες σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να διατηρηθεί ενωμένο το δυτικό μπλοκ, ενώ ο χασάπης Σαντάμ Χουσεΐν και οι Επαναστατικοί του Φρουροί παρέμειναν άθικτοι. Η εισβολή του 2003, με επικεφαλείς τις ΗΠΑ και την Βρετανία, προκάλεσε ακόμη περισσότερες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες από θερμοβαρικές βόμβες[3], βόμβες διασποράς[4], φωσφόρου και απεμπλουτισμένου ουρανίου. Οι λαοί του Ιράκ διαθέτουν εμπειρία των θανάσιμων περιπτύξεων του ιμπεριαλισμού, και ειδικά του αμερικανικού, του βρετανικού και του γαλλικού.

Η κατάληψη της Μοσούλης, στις 10 Ιουνίου, μιας πόλης άνω του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, από το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ), προηγουμένως γνωστό έως τον Ιούνιο αυτής της χρονιάς ως Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ΙΣΚΙΛ), έχει οδηγήσει σε μια κλιμάκωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του χάους, του τρόμου και του πολέμου στην ήδη πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Το ΙΚ δεν είναι ένας ετερόκλητος στρατός που αποτελείται από έναν χαλαρό σύνδεσμο ομάδων όπως ήταν η Αλ Κάιντα (η οποία τυπικά αποκήρυξε το ΙΚ τον Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς), αλλά μια αποτελεσματική και ανελέητη πολεμική μηχανή που είναι ήδη σε θέση να διεξάγει πόλεμο σε τρία μέτωπα: στον νότο κατά της Βαγδάτης, στην ανατολή κατά των κουρδικών εδαφών και στην δύση κατά της Αλέππο[5], στην Συρία. Ο εγκατεστημένος στην Βαγδάτη ειδικός επί του ΙΚ, Χισάμ αλ-Χασίμι, λέει ότι η δύναμή της ανέρχεται σε 50.000 άνδρες (The Guardian, 21/8/14) και στην ίδια αναφορά του γράφει ότι διαθέτει «πέντε μεραρχίες ισοδύναμης ισχύος με τα ιρακινά όπλα, που είναι όλες τους εξοπλισμένες από τις ΗΠΑ» και ότι «ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός των ξένων μαχητών εξουσιάζει πολλές περιοχές». Το ΙΚ έχει δημιουργήσει ένα εκτεταμένο και ιδιαίτερο καθεστώς τρόμου αντλώντας δυνάμεις από τον κλάδο της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, ενώ στην συνέχεια εξαπλώθηκε μέσα στην πολεμική δίνη της Συρίας με την απορρόφηση, είτε εκουσίως είτε με την βία, άλλων τζιχαντιστών ή «μετριοπαθών» δυνάμεων που μάχονται κατά του Άσσαντ. Σήμερα ελέγχει σημαντικές περιοχές της Κοιλάδας του Ευφράτη, στις οποίες έχει εγκαθιδρύσει το «Χαλιφάτο» του κατά μήκος της εναπομείνασας συνοριακής γραμμής μεταξύ Ιράκ και Συρίας που χαράχτηκαν από την Συμφωνία Σάικς-Πικό. Η καταστροφή αυτής της συνοριακής γραμμής είναι δηλωτική της εντεινόμενης αποσάθρωσης και του χάους, που αποτελούν το κατεξοχήν γνώρισμα του καπιταλισμού σε όλο και περισσότερες περιοχές του κόσμου.

Μέσα στο χάος της Μέσης Ανατολής προβάλλει ως δύναμη το Ισλαμικό Κράτος, του οποίου το δόγμα περί δημιουργίας ενός Μουσουλμανικού Χαλιφάτου στηρίζεται σε θρησκευτικές διαφορές και δοξασίες που διαθέτουν ιστορία άνω των χιλίων ετών. Ο εντελώς αντιδραστικός χαρακτήρας αυτού του Χαλιφάτου απεικονίζει τον βαθιά αντιδραστικό και εντελώς παράλογο χαρακτήρα ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου, γεγονός που εκδηλώθηκε ρητά από την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και με όλα τα μετέπειτα ιμπεριαλιστικά μακελειά. Το Ισλαμικό Κράτος δεν έχει άλλο μέλλον από το μέλλον άλλης μιας αποσταθεροποιητικής ληστοσυμμορίας που αποτελεί εκδήλωση ενός ιμπεριαλισμού που έχει βυθιστεί μέσα στο αιματηρό χάρος του πολέμου, ρημάζοντας και διαλύοντας την περιοχή. Εκτός από αντιδραστική θρησκευτική δύναμη –όπως καταφαίνεται από την ωμή τρομοκρατία που ασκεί εναντίον αμάχων σιιτών, χριστιανών, Γεζίντι, Τουρκμένιοι, και Σαμπάκοι[6]- το ΙΚ αποτελεί μια ιδιαίτερη καπιταλιστική δύναμη που έχει υποστηριχθεί και ενισχυθεί από τις τοπικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που στην συνέχεια μετετράπη σε κύρια δύναμη κατά του Άσσαντ και του Ιράν. Η εξέλιξη αυτή υποστηρίχθηκε από τις ενέργειες –έμμεσες ή άμεσες- της Αμερικής και της Βρετανίας.

Όταν κανείς δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει

Κάποιοι σίγουρα θα ισχυριστούν ότι στερείται λογικής να υποστηρίζει κανείς ότι οι ιμπεριαλιστές δημιούργησαν μια δύναμη για στραφεί τελικά εναντίον τους. Αλλά η δημιουργία τέτοιων Φράνκεσταϊν δεν είναι διόλου άγνωστη στην ιστορία του καπιταλισμού. Ο Χίτλερ εξελέγη δημοκρατικά και ανήλθε στην εξουσία με την βοήθεια της Βρετανίας και της Γαλλίας προκειμένου να δράσει ως δύναμη κατατρομοκράτησης της εργατικής τάξης πρωτίστως στην Γερμανία. Ο Σαντάμ Χουσεΐν και το αιματοβαμμένο καθεστώς του ήταν κατασκεύασμα της Δύσης, και ειδικά του Γουάιτχωλ[7]. Το ίδιο ισχύει για τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε στην Ζιμπάμπουε και τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στην Σερβία. Οι μεντρεσέδες[8] του ισλαμικού φονταμενταλισμού και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν κατεξοχήν κατασκευάσματα της CIA και της M16[9] σε συνεργασία με τις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες (ISI) προκειμένου να δράσουν για λογαριασμό τους στην αντιπαράθεσή τους με τον ρωσικό ιμπεριαλισμό στο Αφγανιστάν, τα οποία στην συνέχεια εξελίχθηκαν στους Ταλιμπάν και στην Αλ Κάιντα. Την δημιουργία της Χαμάς την ενθάρρυνε στην αρχή το ίδιο το Ισραήλ βλέποντάς την ως μέσο για την εξασθένιση της PLO, ενώ οι δυνάμεις των τζιχαντιστών στην Λιβύη εξοπλίστηκαν, ενθαρρύνθηκαν και υποστηρίχθηκαν από την Δύση και πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.

Όλοι οι παραπάνω κάποια στιγμή γύρισαν και δάγκωσαν το χέρι που τους τάιζε, δείχνοντας έτσι ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένους δαιμονικούς ανθρώπους αλλά για επιδέξιους ψυχοπαθείς θιασώτες του καπιταλισμού που τους εξόπλισε και τους παρότρυνε η ίδια η δημοκρατία. Σήμερα δε στην Μέση Ανατολή, περισσότερο παρά ποτέ, οτιδήποτε προσπαθούν να κάνουν οι τοπικές αλλά και οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους τους μηχανορραφώντας ή δημιουργώντας γεγονότα όχι απλώς καταλήγουν σε αποτυχία, αλλά συμβάλλουν στην γενικότερη επιδείνωση της κατάστασης επισωρεύοντας βαθύτερα και ευρύτερα προβλήματα μακροπρόθεσμα.

Η Αλ Κάιντα βρισκόταν στο Ιράκ για πάνω από μια δεκαετία, αλλά οι παραφυάδα της, το ΙΚ, υπό την νέα ηγεσία του Αμπου Μπακρ αλ Μπαγκντάντι –που το 2009 αφέθηκε ελεύθερος από την αμερικανική φυλακή του Ουμ Κασρ στο Ιράκ ύστερα από εντολή του Ομπάμα-[10] χρηματοδοτήθηκε από την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ με ξέπλυμα χρημάτων διαμέσου του τραπεζικού συστήματος του Κουβέιτ και στους μαχητές του δόθηκε η δυνατότητα να διέρχονται από τα σύνορα της Τουρκίας. Εξοπλίστηκε, άμεσα ή έμμεσα, από την CIA, ενώ υπάρχουν συνεχείς αναφορές οι οποίες κάνουν λόγο για την εκπαίδευση μαχητών του ΙΚ από αμερικανικές και βρετανικές ειδικές δυνάμεις στην Ιορδανία και στην αμερικανική βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία.[11] Γιατί; Διότι ήθελαν μια αποτελεσματική στρατιωτική δύναμη κατά του καθεστώτος Άσσαντ, και μάλιστα πολύ πιο αποτελεσματική από τις «μετριοπαθείς» δυνάμεις. Ακόμη και το συριακό καθεστώς είχε δοσοληψίες με το ΙΚ και το χρησιμοποίησε με βάση την παλιά τακτική που στηρίζεται στο ρητό: «Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Οι τοπικές δυνάμεις και η Δύση υποστήριξαν το ΙΚ με σκοπό την αντιμετώπιση της αυξανόμενης ισχύος της πολεμικής μηχανής της φιλοϊρανικής Χεζμπολάχ και του καθεστώτος Άσσαντ, που υποστηρίζονται από την Ρωσία.

Το «Χαλιφάτο» του ΙΚ δεν έχει μακροπρόθεσμες προοπτικές, αλλά προς το παρόν εξαπλώνεται και δυναμώνει, λαμβάνοντας κυρίως την μορφή μιας «διεθνούς ταξιαρχίας» που προσελκύει φανατική ισλαμική νεολαία. Κατέχει έναν εξοπλισμό αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων και αντλεί χρηματική ρευστότητα από τις επιχειρήσεις του. Αυτή δεν είναι η μόνη μεταβολή στην εξέλιξη των γεγονότων. Η αμερικανική αεροπορία έχει δώσει κάλυψη στο κουρδικό PKK στις μάχες του εναντίον των τζιχαντιστών, μολονότι είναι μια οργάνωση που χαρακτηρίζεται «τρομοκρατική» από τις ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ιράν, η Συρία του Άσσαντ και η Δύση βρίσκονται τώρα από μια άποψη στην ίδια πλευρά και σύμφωνα με αναφορές (The Observer, 17/8/14) ιρανικά αεροπλάνα επιχειρούν από την μεγάλη αεροπορική βάση Ρασίντ, που βρίσκεται στα νότια της Βαγδάτης, και ρίχνουν «βόμβες βαρέλια»[12] σε σουνιτικές περιοχές. Υπάρχουν αναμφίβολα ιρανικές χερσαίες δυνάμεις που πολεμούν στο Ιράν και στην Συρία κατά του ΙΚ. Η Τουρκία και η Ιορδανία, αλλά ακόμη και η Σαουδική Αραβία, ανησυχούν τώρα για την απειλή αυτής της οργάνωσης. Δεν υπάρχει πια η παραμικρή σταθερότητα στην περιοχή. Αυτό που κυριαρχεί είναι η ρευστότητα, η ρευστότητα του ιμπεριαλισμού.

Όταν σουνιτικά στοιχεία από την επαρχία Ανμπάρ προσχώρησαν στο ΙΚ για να καταλάβει τον Ιούνιο την Μοσούλη, ήταν φανερό ότι ο πόλεμος στην Συρία έχει εξαπλωθεί στο Ιράκ. Αυτό συνιστά μια πλήρη αντιστροφή της κατάστασης που ίσχυε κατά την διετία 2006-2007, όταν οι σουνίτες φύλαρχοι της Ανμπάρ προσχωρούσαν στις αμερικανικές δυνάμεις για να νικήσουν την Αλ Κάιντα. Όμως η υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ κυβέρνηση του Αλ Μαλίκι στην Βαγδάτη, εντός της οποίας κυριαρχούν οι σιίτες, απέκλεισε από την εξουσία τους σουνίτες, ενθάρρυνε την πραγματοποίηση ενός είδους πογκρόμ εναντίων τους από σιιτικές συμμορίες και μεταχειρίστηκε τους πληθυσμούς τους σαν να ήταν στρατός κατοχής. Η νέα «δίχως αποκλεισμούς» κυβέρνηση του Ιράκ δέχτηκε εκ νέου την συμμετοχή κάποιων σουνιτών βουλευτών, αλλά αυτοί κινδυνεύουν να αποκεφαλιστούν εάν εμφανισθούν στις εκλογικές τους περιφέρειες. Οι ΗΠΑ μπορεί να τρέφουν ελπίδες για μια σταθερή κυβέρνηση, αλλά η προοπτική του Ιράκ είναι η διάλυση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν ούτε να ελέγξουν ούτε να συγκρατήσουν αυτό το χάος, το οποίο το μόνο που κατάφεραν ήταν να το δημιουργήσουν και να το επιτείνουν. Προς το παρόν έχουν αποφασίσει να κρατήσουν την κουρδική πρωτεύουσα Αρμπίλ[13] όσο εκεί υπάρχουν αμερικανικές χερσαίες δυνάμεις, πετρέλαιο και άλλα συμφέροντα. Δεν πρόκειται ασφαλώς για κάποια «ανθρωπιστική» επέμβαση. Αυτό είναι ένα κατάφωρο ψέμα.[14] Οι νέοι ψευδείς ισχυρισμοί του Κάμερον περί του ότι «η Βρετανία δεν πρόκειται να εμπλακεί σε έναν νέο πόλεμο στο Ιράκ» (BBC News, 18/8/14) ισχύουν όσο και ο «ανθρωπιστικός» χαρακτήρας αυτής της επέμβασής. Η απόφαση των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλία, της Γερμανίας και της Τσεχίας να εξοπλίσουν τους Κούρδους, δίχως να υποδηλώνει μια κοινή πολιτική, θα ενισχύσει το δίχως άλλο την περιφερειακή κουρδική κυβέρνηση καθώς και την τάση κατακερματισμού του Ιράκ και θα προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα στην περιοχή.

Στην Αρμπίλ υπάρχουν 60.000 πρόσφυγες και στο Ντοχούκ, μια από τις φτωχότερες περιοχές του Ιράκ, υπάρχουν πάνω από 300.000. Συνολικά οι πρόσφυγες υπερβαίνουν το 1 εκατομμύριο στο Ιράκ και αριθμούν εκατομμύρια στην ευρύτερη περιοχή. Αυτοί οι πρωτοφανείς αριθμοί προσφύγων καθώς και η διάλυση των συνόρων αποτελούν έκφραση μιας περαιτέρω παρακμής αυτού του σάπιου συστήματος. Το ιρανικό καθεστώς έχει ενισχυθεί, τα σύνορα της Τουρκίας (χώρας μέλος του ΝΑΤΟ) και της Ιορδανίας εξασθενίζουν και απειλούνται, ενώ οι χθεσινοί τρομοκράτες και κακοποιοί μετατρέπονται σε σημερινούς συμμάχους. Αλλά και ο κίνδυνος στα μετόπισθεν, στις δυτικές πρωτεύουσες και βιομηχανικές περιοχές -ο οποίος είναι πάντα παρόν, όπως η JIC[15]είχε προειδοποιήσει τον πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ το 2005- είναι σήμερα πιο έντονος εάν οι τζιχαντιστές τελικώς ηττηθούν και επιστρέψουν στις μεγάλες πόλεις για να βρουν τρόπο να συνεχίσουν εκεί τις επιθέσεις τους. Το ΙΚ αποτελεί ενσάρκωση της παρακμιακής και οπισθοδρομικής φύσης του καπιταλισμού και της πορείας του προς τον μιλιταρισμό, την βαρβαρότητα και τον ανορθολογισμό, που εκφράζεται με την δολοφονία και τον θάνατο εν ονόματι της θρησκείας[16], την μαζική σφαγή αμάχων, τον βιασμό και την υποδούλωση γυναικών και παιδιών. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους μπορεί να καταφέρουν να υπερφαλαγγίσουν το ΙΚ, αλλά δεν μπορούν να συγκρατήσουν το ιμπεριαλιστικό χάος που προκάλεσαν. Απεναντίας, οι μείζονες και οι τοπικές δυνάμεις που δρουν στην περιοχή κλιμακώσουν παραπέρα αυτήν την αστάθεια. Αυτό που δεν επιθυμούν είναι και αυτό για το οποίο έχουν εργασθεί και για το οποίο θα εξακολουθήσουν να εργάζονται, επειδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα τους οδηγεί τυφλά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Baboon

Πηγή: http://en.internationalism.org,

[1] Μυστική συμφωνία μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας που υπεγράφη το 1916 και όριζε τον καταμερισμό των ζωνών επιρροής στην Μέση Ανατολή μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Συγκεκριμένα η συμφωνία προέβλεπε ότι η Νότιος Τουρκία και η σημερινή Συρία θα βρίσκονταν υπό γαλλική επιρροή, ενώ το σημερινό Ιράκ, η Ιορδανία και τμήμα του Ιράν θα βρίσκονταν υπό βρετανικό έλεγχο. (Σ.τ.Μ.)

[2] Πρόκειται συγκεκριμένα για την Βρετανία και την Γαλλία. (Σ.τ.Μ.)

[3] θερμοβαρική βόμβα (fuel-air bomb): Βόμβα που το εκρηκτικό της μείγμα με την έκρηξή του πάνω στον στόχο απελευθερώνεται και αναμιγνύεται με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο σχηματίζοντας ένα νέο εκρηκτικό νέφος που εκρήγνυται αμέσως μετά την απελευθέρωσή του και προκαλεί ταυτόχρονα ισχυρό ωστικό κύμα με υπερηχητικές ταχύτητες και ένα υψηλό κενό, το οποίο αναρροφά τον αέρα και τα στερεά σωματίδια. Η βόμβα αυτή στηρίζεται έτσι σε ένα άκρως καταστροφικό μείγμα καυσίμου-αέρα που δεν εξοντώνει μονάχα όσους εκτίθενται στο πυρ αλλά επίσης και στο πανίσχυρο ωστικό κύμα και στο κενό. Οι θερμοβαρικές βόμβες είναι το δεύτερο ισχυρότερο όπλο μετά τις πυρηνικές. (Σ.τ.Μ.)

[4] Βόμβες διασποράς: Πρόκειται για βόμβες που φέρουν στο εσωτερικό τους μικρά βομβίδια που είναι προγραμματισμένα να εκραγούν στον αέρα ή στο έδαφος είτε αμέσως είτε ύστερα από ορισμένο χρονικό διάστημα. (Σ.τ.Μ.)

[5] Επαρχία της Βορείου Συρίας με έκταση 18.482 km², πληθυσμό 4.744.000 και πρωτεύουσα την Αλέππο. Στα βόρεια και βορειοδυτικά συνορεύει με την Τουρκία. (Σ.τ.Μ.)

[6] Σαμπάκοι: Λαός που ζει σε περιοχές του Bορείου Ιράκ. (Σ.τ.Μ.)

[7] Εννοεί την βρετανική κυβέρνηση. (Σ.τ.Μ.)

[8] Μουσουλμανικό κτήριο που προορίζεται για εκπαιδευτικούς ή επιστημονικούς σκοπούς. Εδώ ο συγγραφέας του άρθρου αναφέρεται στα ιεροδιδασκαλεία του Πακιστάν που αποτέλεσαν χώρους στρατολόγησης φανατικών μουσουλμάνων μαχητών. (Σ.τ.Μ.)

[9] Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. (Σ.τ.Μ.)

[10] http://www.politifact.com/punditfact/statements/2014/jun/19/jeanine-pirro/foxs-pirro-obama-set-isis-leader-free-2009/

[11] http://guardianlv.com/2014/06/isis-trained-by-us-government/

[12] Πρόκειται για αυτοσχέδιες βόμβες μικρού κόστους που αποτελούνται από έναν κύλινδρο, τον οποίον γεμίζουν με εκρηκτικά ή αέρια καύσιμα και κομμάτια μετάλλου, και ρίχνονται από αέρος προκαλώντας συχνά τον θάνατο αμάχων σε αστικές περιοχές. (Σ.τ.Μ.)

[13] Πρωτεύουσα του ημιαυτόνομου ιρακινού Κουρδιστάν στο Βόρειο Ιράκ. (Σ.τ.Μ.)

[14] Ο πρόεδρος Ομπάμα και ο πρωθυπουργός Κάμερον καυχήθηκαν για την διάσωση των Γεζίντι από το όρος Σιντζάρ, αλλά ανησυχούν περισσότερο για την υπεράσπιση της Αρμπίλ όσο και για τους Πεσμεργκά [ονομασία των Κούρδων μαχητών του ιρακινού Κουρδιστάν], τις οποίες αυτοί οι άμαχοι εγκατέλειψαν, δίνοντας στο πιο ριζοσπαστικό PKK την ευκαιρία να βγει αυτό στο προσκήνιο και να εμφανισθεί ως ο αληθινός σωτήρας των Γεζίντι, παρ’ όλο που αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν εγκλωβισμένοι και βρίσκονται σε σοβαρό κίνδυνο.

[15] Μικτή Επιτροπή Πληροφοριών (Joint Intelligence Committee): Η αντίστοιχη βρετανική ΚΥΠ. η οποία είναι υπεύθυνη για τον συντονισμό όλων των μυστικών υπηρεσιών της χώρας. (Σ.τ.Μ.)

[16] Μια από τις αποτελεσματικές και παράλογες ενέργειες του ΙΚ κατά των αμερικανοκίνητων ιρακινών δυνάμεων που προσπαθούσαν να ανακαταλάβουν το Τικρίτ ήταν η πτήση βομβιστών αυτοκτονίας που εκσφενδονίστηκαν από τα παράθυρα και τις οροφές πάνω στις προελαύνουσες φάλαγγες. (Σ.τ.Μ.)