"Ζήτω το ΚΚΕ του Μπελογιάννη"
Το πόσο κολλημένοι είναι οι ΚΚΕδες και ότι καμία σχέση δεν έχουν με τον κομουνισμό φαίνεται από την αντίδρασή τους για την τελευταία συνέντευξη του Τζίμη Πανούση. Ο Πανούσης αφού τα έχωσε σωστά (είναι διαβασμένος ο άτιμος και έζησε την νεώτερη ιστορία ων 60 ετών) έκρουσε κουδούνα να κουνηθούν τα κεφάλια των ΚΚΕδων που είναι στη βάση του κόμματος λόγω συναισθήματος και όχι βάση μισθού. Όσοι πληρώνονται για την ιδεολογία και την προσφορά ας εγγραφούν στον Σύριζα που έχει και όμορφα κορίτσια. Ο Τζίμης είναι κομουνιστής και όχι ΚΚΕες. Έβαλε την μεγάλη διαχωριστική γραμμή που χρόνια τώρα πρέπει να μπει στέλνοντας στο σπίτι τους Κουτσουμπαίους, Παπαρήγες και τέτοια φαινόμενα μεταπολιτευτικά που ξεφύτρωσαν σαν ροζ φαλλός μέσα στα κόκκινα λάχανα.
Ένας κομουνιστής δεν μιλάει για τα αυτονόητα και για το ποιος είναι ο ταξικός του εχθρός.Αυτά μόνο οι ηλίθιοι ρεμπεσκέδες τα φέρνουν σε συζήτηση με έναν κομουνιστή. Ένας κομουνιστής αγανακτεί με την κατάντια ενός κόμματος που βασίζεται αποκλειστικά στο συναίσθημα και στο κοινωνικό δίκαιο. Ειδικά όταν τα κουπόνια ενίσχυσης είναι πληρωμένα με πολύ ελληνικό αίμα σε κάθε κορυφή και κάμπο της Ελλάδας.
"Ζήτω το ΚΚΕ του Μπελογιάννη"φώναξε ο Πανούσης σοβαρά κόβοντας την πλάκα και τα γελάκια τόσο των ραδιοφωνικών παραγωγών όσο και των ακροατών. Έβαλε σε σύγκριση άνδρες με βαριά παντελόνια απέναντι σε κάτι συστημικά ανθρωπίδια που έκαναν δέκα κώλο στρέμμα από την καρέκλα του Γ.Γ του κόμματος από το '74 και δώθε. Όταν είσαι ενάντια σε ένα σύστημα και σε έναν ολοκληρωτισμό παίρνεις απόφαση να καθίσεις στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τις αδιαπραγμάτευτες αξίες και όχι στο βουλευτικό έδρανο αντί διαπραγματεύσιμου μισθού υπέρ του Κόμματος. Με ζεστό το κωλαράκι και χορτάτο στομαχάκι σου κάνω εγώ 15 λεκτικές επαναστάσεις το δευτερόλεπτο (που δεν έχω διαβάσει και το Κεφάλαιο το Μαρξ).
Και το σημαντικότερο! Δεν νοείται κομουνιστής (άντε και γενικά αριστερός) να συμμετέχει σε ένα χουντικό πολιτικό σύστημα που δίνει στον πρώτο 50 έδρες μπόνους παίρνοντας επιχορήγηση από το κρατικό προϋπολογισμό, που βασίζεται σε μνημονιακό δάνειο που ξεσκίζει τους πολίτες. Ή είσαι από εδώ ή είσαι από εκεί. Με φασίστες όλων των χρωμάτων δεν συζητάς. Βαράς! Ναι είμαι υπέρ των ΚΝΑΤ όταν βαράνε εκεί που πρέπει και όχι βάση εντολών του συστήματος. Ναι σιχαίνομαι τον πολιτικό πολιτισμό όταν απέναντι έχω τον σφαγέα μου που δεν κρατά κονσερβοκούτι (δεν έχει τα κότσια) αλλά νόμους εγκληματικούς, κοστουμάκι και αλαζονεία. Αυτόν τον βαράω με καδρόνι, με το τακούνι και με ό,τι βρω.
Το ότι θα έφθανε το λαϊκό κόμμα να ασχολείται τέτοιες ημέρες με το ιστορικό του Αρχείο (πήξαμε από τα Αρχεία) και όχι να σχεδιάζει να κάνει την Βουλή ότι έκαναν κάποιοι που φορούσαν παντελόνια το παλάτι του Τσάρου Νικόλαου πριν σχεδόν έναν αιώνα, αυτό σημαίνει ότι το σύστημα τους έκανε τους χειρότερους ταξικούς εχθρούς των πραγματικών κομουνιστών. Διότι από τον Δεξιό, τον Πασόκο, τον Συριζαίο, τον δήθεν αναρχικό, τον "ανένταχτο", "τον δημοκράτη", τον Χρυσαυγίτη ξέρεις πολύ καλά τι να περιμένεις και η αυτοσυντήρηση σε έχει κάνει να τους αντιμετώπιζεις σε όλα τα επίπεδα. Τον ΚΚΕ που φοράει τον μανδύα του κομουνιστή είναι δύσκολο να τον ξεπαστρέψεις διότι μπήκε στο Ναό του Λαού και έφτιαξε μεγάλα τείχη. Να μην περνάει ο Λαός μέσα αποδεικνύοντας ότι αυτόν τον λαό, το ΚΚΕ της μεταπολίτευσης, ακόμα τον φοβάται. Ιστορικά ξέρει πολύ καλά τι μπορεί να κάνει αυτός ο Λαός. Και όταν τολμά να το κάνει, το ΚΚΕ στήνει μπλόκα υπέρ του "δημοκρατικού"πολιτεύματος.
Αντί λοιπόν να κοιτάνε να σώσουν το 6% (και πολύ λέω) που τους δίνει το χουντικό πολιτικό σύστημα ας κοιτάξουν να βρουν το 48% που έχει γραμμένο το πολιτικό σύστημα απέχοντας από την εκλογοχουντικές διαδικασίες. Ο λαός δεν είναι 4%, οι ΚΚΕδες είναι. Και αν δεν μπορείτε να αφουγκραστείτε αυτό το 48% φτιάξτε ένα κόμμα στα μέτρα σας και όλο και κάποιος θα σας χρηματοδοτήσει. Μόνο παραδώστε το λάβαρο με το σφυροδρέπανο. Το έχετε καταντήσει φερετζέ και πυροσβεστική μάνικα του συστήματος. Αυτό το λάβαρο ανέμιζε σε χέρια ανθρώπων που είχαν μπόι ίσα με το μπόι των Ονείρων. Αλήθεια κάνετε όνειρα ή φοβάστε ότι θα κατηγορηθείτε για φράξια και υπονόμευση του κινήματος; Ποιου κινήματος; Την τραγική σας βόλτα πάντα προγραμματισμένη, με πλακάτ, στοιχισμένοι από το Πεδίο του Άρεως μέχρι το Σύνταγμα (το στραπατσαρισμένο). Πάρτε το χαμπάρι. Όταν η ψυχή σου δεν γίνει μέρος του Κόμματος αλλά το Κόμμα καταφέρει να γίνει όλη σου η ψυχή, τότε λέγεσαι ΚΚΕες και όχι κομουνιστής.
Ένας κομουνιστής δεν μιλάει για τα αυτονόητα και για το ποιος είναι ο ταξικός του εχθρός.Αυτά μόνο οι ηλίθιοι ρεμπεσκέδες τα φέρνουν σε συζήτηση με έναν κομουνιστή. Ένας κομουνιστής αγανακτεί με την κατάντια ενός κόμματος που βασίζεται αποκλειστικά στο συναίσθημα και στο κοινωνικό δίκαιο. Ειδικά όταν τα κουπόνια ενίσχυσης είναι πληρωμένα με πολύ ελληνικό αίμα σε κάθε κορυφή και κάμπο της Ελλάδας.
"Ζήτω το ΚΚΕ του Μπελογιάννη"φώναξε ο Πανούσης σοβαρά κόβοντας την πλάκα και τα γελάκια τόσο των ραδιοφωνικών παραγωγών όσο και των ακροατών. Έβαλε σε σύγκριση άνδρες με βαριά παντελόνια απέναντι σε κάτι συστημικά ανθρωπίδια που έκαναν δέκα κώλο στρέμμα από την καρέκλα του Γ.Γ του κόμματος από το '74 και δώθε. Όταν είσαι ενάντια σε ένα σύστημα και σε έναν ολοκληρωτισμό παίρνεις απόφαση να καθίσεις στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τις αδιαπραγμάτευτες αξίες και όχι στο βουλευτικό έδρανο αντί διαπραγματεύσιμου μισθού υπέρ του Κόμματος. Με ζεστό το κωλαράκι και χορτάτο στομαχάκι σου κάνω εγώ 15 λεκτικές επαναστάσεις το δευτερόλεπτο (που δεν έχω διαβάσει και το Κεφάλαιο το Μαρξ).
Και το σημαντικότερο! Δεν νοείται κομουνιστής (άντε και γενικά αριστερός) να συμμετέχει σε ένα χουντικό πολιτικό σύστημα που δίνει στον πρώτο 50 έδρες μπόνους παίρνοντας επιχορήγηση από το κρατικό προϋπολογισμό, που βασίζεται σε μνημονιακό δάνειο που ξεσκίζει τους πολίτες. Ή είσαι από εδώ ή είσαι από εκεί. Με φασίστες όλων των χρωμάτων δεν συζητάς. Βαράς! Ναι είμαι υπέρ των ΚΝΑΤ όταν βαράνε εκεί που πρέπει και όχι βάση εντολών του συστήματος. Ναι σιχαίνομαι τον πολιτικό πολιτισμό όταν απέναντι έχω τον σφαγέα μου που δεν κρατά κονσερβοκούτι (δεν έχει τα κότσια) αλλά νόμους εγκληματικούς, κοστουμάκι και αλαζονεία. Αυτόν τον βαράω με καδρόνι, με το τακούνι και με ό,τι βρω.
Το ότι θα έφθανε το λαϊκό κόμμα να ασχολείται τέτοιες ημέρες με το ιστορικό του Αρχείο (πήξαμε από τα Αρχεία) και όχι να σχεδιάζει να κάνει την Βουλή ότι έκαναν κάποιοι που φορούσαν παντελόνια το παλάτι του Τσάρου Νικόλαου πριν σχεδόν έναν αιώνα, αυτό σημαίνει ότι το σύστημα τους έκανε τους χειρότερους ταξικούς εχθρούς των πραγματικών κομουνιστών. Διότι από τον Δεξιό, τον Πασόκο, τον Συριζαίο, τον δήθεν αναρχικό, τον "ανένταχτο", "τον δημοκράτη", τον Χρυσαυγίτη ξέρεις πολύ καλά τι να περιμένεις και η αυτοσυντήρηση σε έχει κάνει να τους αντιμετώπιζεις σε όλα τα επίπεδα. Τον ΚΚΕ που φοράει τον μανδύα του κομουνιστή είναι δύσκολο να τον ξεπαστρέψεις διότι μπήκε στο Ναό του Λαού και έφτιαξε μεγάλα τείχη. Να μην περνάει ο Λαός μέσα αποδεικνύοντας ότι αυτόν τον λαό, το ΚΚΕ της μεταπολίτευσης, ακόμα τον φοβάται. Ιστορικά ξέρει πολύ καλά τι μπορεί να κάνει αυτός ο Λαός. Και όταν τολμά να το κάνει, το ΚΚΕ στήνει μπλόκα υπέρ του "δημοκρατικού"πολιτεύματος.
Αντί λοιπόν να κοιτάνε να σώσουν το 6% (και πολύ λέω) που τους δίνει το χουντικό πολιτικό σύστημα ας κοιτάξουν να βρουν το 48% που έχει γραμμένο το πολιτικό σύστημα απέχοντας από την εκλογοχουντικές διαδικασίες. Ο λαός δεν είναι 4%, οι ΚΚΕδες είναι. Και αν δεν μπορείτε να αφουγκραστείτε αυτό το 48% φτιάξτε ένα κόμμα στα μέτρα σας και όλο και κάποιος θα σας χρηματοδοτήσει. Μόνο παραδώστε το λάβαρο με το σφυροδρέπανο. Το έχετε καταντήσει φερετζέ και πυροσβεστική μάνικα του συστήματος. Αυτό το λάβαρο ανέμιζε σε χέρια ανθρώπων που είχαν μπόι ίσα με το μπόι των Ονείρων. Αλήθεια κάνετε όνειρα ή φοβάστε ότι θα κατηγορηθείτε για φράξια και υπονόμευση του κινήματος; Ποιου κινήματος; Την τραγική σας βόλτα πάντα προγραμματισμένη, με πλακάτ, στοιχισμένοι από το Πεδίο του Άρεως μέχρι το Σύνταγμα (το στραπατσαρισμένο). Πάρτε το χαμπάρι. Όταν η ψυχή σου δεν γίνει μέρος του Κόμματος αλλά το Κόμμα καταφέρει να γίνει όλη σου η ψυχή, τότε λέγεσαι ΚΚΕες και όχι κομουνιστής.
πηγή:
http://ohia1.blogspot.ca/2014/10/blog-post_41.html