ο καβαλάρης τ’ ουρανού
«Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος, ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το ”Άσιμος” με γιώτα…» έλεγε ο ίδιος.
Μήνυμα προς όλους, για όλα.Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει.Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει.Magic theater fur fur…Το μεγαλύτερο θέατρο στην ιστορία, που καταργεί την ιστορία.Εγώ που το έχω ξεκινήσει έχω αναλάβει την ευθύνη.Με ξέρουν όλοι οι σοφοί του κόσμου, κι όλοι οι καλλιτέχνες του πλανήτη.Στην αρχή υπήρξα μονάχος μου, τώρα υπάρχουν κι άλλοι πολλοί που μπήκανε στο θέατρο μας.Ανθρώπους ψάχνουμε, όχι ιδεολογίες, Ανθρώπους να’ χουν θάρρος, αγάπη, καλοσύνηΑνθρώπους που δεν είναι ψεύτες, ρηχοί και βολεμένοι και ξέρουν να δίνουνε, όχι να ρουφάν και να εκμεταλλεύονται τους γύρω.Ανθρώπους έστω με καρδιά. Ας είναι δικηγόροι, παπάδες και αστυνόμοι. Ας είναι και χαφιέδες, κομουνιστές, αναρχικοί, αρκεί να έχουν τόλμη να κρατήσουν ένα λόγο και να πούνε την αλήθεια.Αν δεν καταλαβαίνετε το θέατρο μας και μας κοροϊδεύετε ακόμα δεν φταίμε εμείς.Εμείς έχουμε τη γνώση. Αυτή που δεν έχουν όλοι μαζί οι κυβερνήτες, οι δικαστές και οι γιατροί.Σας κολλάμε στον τοίχο με ένα ζελοτέιπ.Είμαστε καθαροί γι’ αυτό ζούμε μέσα στις υπόγες και χαρίζουμεΔίνουμε παραστάσεις στην πλατεία και χαίρονται τα παιδάκια και δεν έχουμε λεφτά.Είμαστε αυτόδουλοι της καλοσύνης, ξέρουμε να δημιουργούμε όχι να καταστρέφουμε.Ξενυχτάμε μέρα νύχτα και φτιάχνουμε μονάχοι τα όργανα μας.Οι άλλοι σπάνε λάμπες και μπουκάλια, εμείς τα καθαρίζουμε με σκούπες.Οι σκουπιδιάρηδες είναι μαζί μας και όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη Ρωτήστε στην περιοχή των Εξαρχείων που μας ξέρει. Μας αγαπάνε όλοι.Ρωτήστε αν χρωστάμε τίποτα και σε κανένα. Σε όλους έχουμε δώσει παραπάνω.Μπακάληδες, ψιλικατζήδες, περιπτεράδες, ταβερνιάρηδες μας εκτιμάνε.Χαρίζουμε το γέλιο, αγάπη και ευτυχία.Κάναμε τους γέρους να αισθάνονται παιδιά.Τα πρεζόνια να κόψουνε την άσπρη και να γελάνε.Εγώ που το’ χω ξεκινήσει δεν έδειρα ποτέ και πουθενά κανένα.Με έχουν περάσει από όλα τα μπουντρούμια και το κορμί μου είναι γεμάτο πληγές.Τα όπλα μου είναι πιστολάκια και νταούλια απ’ αυτά που παίζουν τα παιδάκια, παίζει και η μικρή μου κόρη Όταν όλοι εσείς κολλάτε αφίσες και γεμίζετε σκουπίδια την Αθήνα εγώ σας πολεμάω με μια ζωγραφιά στον τοίχο του σπιτιού μου.Εκεί που ήταν βόθρος και μπάζα και ουρλιάζανε τα κομπρεσέρ.Εκεί μένω τώρα, τρία χρόνια μαζί με την μικρή μου κόρη, φιλοξενώντας κι άλλους που δεν είχανε να φάνε και πού να κοιμηθούνε.Και δε φοβάμαι να δώσω τη διεύθυνση μου, την ξέρουν όλοι”ΑΡΑΧΩΒΗΣ 41” ΕΞΑΡΧΕΙΑΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΠΟΝΑ.ΝΑ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΩ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ.Έμαθα πως συνεχίζονται οι διώξεις εναντίον μου. Πως βάλανε εισαγγελέα για να με βάλουνε ξανά στο ψυχιατρείο και να μου κάνουν ίσως και λοβοτομή.Είμαι υποχρεωμένος να με σώσω.Καταγγέλλω λοιπόν δημόσια.Στις 6 Οκτώβρη με πιάσανε έξω από το δρόμο του σπιτιού μου να παίζω θέατρο του δρόμου.Με σύρανε με τη μια στο αστυνομικό τμήμα, με δέσανε με χειροπέδες, μου σπάσανε τα πλευρά μου, με πήγαν στο Αιγινίτειο ψυχιατρείο, με είχανε δεμένο.ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ και αυτοί με βγάλανε τρελό.Έκανα ακόμη και αυτούς που με χτυπούσαν να γελάνε.Αντί να τηρήσουν ένα λόγο ότι πια δε θα μ’ αγγίξουν με σύρανε δεμένο στο ΔΑΦΝΙ.Στο χειρότερο μπουντρούμι με ξάπλωσαν, με ξαναχτύπησαν και μου κάνανε ενέσεις απ’ αυτές που σκοτώνουνε βουβάλια (παρ’ όλο που πάλι μου δώσανε λόγο ότι δεν θα μ’ αγγίξουν) και με πάτησαν σα χαλάκι και με βάλανε με τις χειρότερες ρουφήχτρες.Τους αρρώστους που προσπαθούσαν να μου πάρουν το ρολόι και ότι άλλο είχα πάνω μου, ακόμη και το τελευταίο μου τσιγάρο.Όλοι οι γιατροί του κόσμου δεν τήρησαν ένα λόγο.Αλλά εγώ κατάφερα και βγήκα και είμαι ζωντανός.Σε λιγότερο από δυο μέρες κι απ’ το χειρότερο μπουντρούμι.
Ας έρθουν οι ψυχίατροι μια βόλτα μαζί μου και θα τους δείξω.
ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ.ΞΕΡΩ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΩ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΕ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΟΥΖΑ, ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΣΠΙΡΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.Ευχαριστώ όλους όσους κινητοποιήθηκαν για να με βγάλουν έξω, αν και κάπως καθυστερημένα. Ήμουν ήδη έξω και περίμενα τον πατέρα μου να βάλει μια υπογραφή.Ευχαριστώ την Κατερίνα Γώγου που παράτησε το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ήρθε.Ιδίως το Διονύση το Σαββόπουλο καθώς και το φίλο μου ψυχίατρο Δημήτρη Μαντούβαλο.Πήγα χθες μονάχος στο αστυνομικό τμήμα, ρώτησα αν κατά λάθος άγγιξα κανένα, μου είπαν όλοι όχι.Τους ζήτησα να μου δώσουν πίσω ένα μενταγιόν και μια καρφίτσα ανεκτίμητης αξίας (μου είναι χαρισμένα).Κάνανε ότι δεν ξέρουνε και ούτε το μισοσπασμένο χέρι μου δεν είχαν την τόλμη να μου σφίξουν.Ας μου τα δώσουν όλα πίσω και τους συγχωρώ όλους.ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΤΙΣ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ.ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩ ΝΑ Μ’ ΕΚΤΕΛΕΣΕΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ. ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΑΩ ΠΑΡΑ ΤΟ ΨΕΜΑ, ΣΤΑΥΡΟ Ή ΚΡΕΜΑΛΑ.Τώρα εγώ βρίσκομαι αποσυρμένος στο προσωπικό μου νησάκι όπου κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει.Εδώ βλέπω και τη νύχτα και χρειάζεται να ξεκουραστώ και να θεραπεύσω το πληγωμένο μου κορμί.Ταχυδρομώ αυτό το γράμμα στον πληρεξούσιο μου δικηγόρο. Προς όλους και για όλα.Ακόμα και στους ψυχιάτρους και τον τυχόντα εισαγγελέα.Βοηθήστε με να επανέλθω στον κόσμο και να παίξω τη μουσική που δεν έπαιξα ακόμα. Και ας μου σπάσανε τις κιθάρες και τα μηχανήματα μου.Δεν ζητάω αποζημίωση, ένα μονάχα συγνώμη εγώ ζήτησα χιλιάδες.Καλώ τους φίλους δημοσιογράφους που με ξέρουν όλοι. Τώρα που κινδυνεύω, να δημοσιεύσουν το γράμμα, όλο, χωρίς περικοπές.Τόσες συναυλίες έχω δώσει και δε γράφτηκε γραμμή.ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ και σας συγχωράω. Πολεμήστε την ΑΛΗΘΕΙΑ.Είναι αυτό που έχετε ξεχάσει.Το μήνυμα της βόλτας είναι για όλους και για όλα.Για όσους δεν καταλαβαίνουν και με θεωρήσανε τρελό εμένα ας κάνουνε τον κόπο να μελετήσουν βιβλία.Όπως το ”1984” του Όργουελ, το λύκο της στέπας του Έρμαν Έσσε, τις ”ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΗΣ” του Δον Χουάν, τον Ευριπίδη, τον Αισχύλο, τον Αριστοφάνη, την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία για το Διόνυσο, τον Πάνα, τον Ιάσονα και άλλους, τη ”Δολοφονία του Χριστού” του Βίλχελμ Ράιχ, την Αποκάλυψη του Ιωάννη, το Διογένη με το φανάρι, την κατσαρίδα που έμαθε να πετάει.Ή ας διαβάσουν το βιβλίο μου ”ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΟΚΑΝΘΡΩΠΟΥΣ” και πολλά άλλα, ΖΕΝ και ΓΙΟΓΚΑ, ακόμα και τον Αϊνστάιν.τα κάνω πράξη κάθε μέρα και στο δρόμο.ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΑΘΩΩΣΩ.Αλλιώς ο άγγελος του κόσμου το είπε και θα το κάνει, θα φύγει και θα σας αφήσει να περπατάτε μπουσουλώντας ή θα σας κολλήσω τη χειρότερη βρισιά που λέω.ΕΙΣΑΣΤΕ ΜΠΟΥΜΠΟΥΝΕΣ.Καλώ και το Μίνωα Βολανάκη να έρθει και να μας σφίξει το χέρι.Εμείς κάνουμε συμβάντα και χάπενινγκ και όχι αυτός στα Βραχιά.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣΚαι όλο το MAGIC THEATER FUR FUR
Υ.Γ.
ΞΕΚΟΥΝΗΘΗΤΕ ΟΜΩΣ ΑΜΕΣΩΣ.Ή αλλιώς πάτε μια βόλτα μέχρι το πολυτεχνείο εκεί που είναι εκείνο το κεφάλι που προσκυνάτε όλοι. Κάντε τον κόπο, σκύψτε και διαβάστε.ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.Κάτω δεξιά είναι γραμμένο του Ανδρέα Κάλβου είναι.Ή πάτε μια βόλτα μέχρι τον τάφο του Καζαντζάκη κάτι γράφει ”Δεν έχω τίποτα να χάσω. Είμαι ελεύθερος”.ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ*Επιστολή του Νικόλα Άσιμου προς το κοινό, λίγο πριν λάβει την απόφαση να θέσει τέλος στη ζωή του. Ο αντισυμβατικός δημιουργός βρέθηκε κρεμασμένος στο μαγαζί του, τον Χώρο Προετοιμασίας όπως το αποκαλούσε, στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια, στις 17 Μαρτίου 1988.
ΞΕΚΟΥΝΗΘΗΤΕ ΟΜΩΣ ΑΜΕΣΩΣ.Ή αλλιώς πάτε μια βόλτα μέχρι το πολυτεχνείο εκεί που είναι εκείνο το κεφάλι που προσκυνάτε όλοι. Κάντε τον κόπο, σκύψτε και διαβάστε.ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.Κάτω δεξιά είναι γραμμένο του Ανδρέα Κάλβου είναι.Ή πάτε μια βόλτα μέχρι τον τάφο του Καζαντζάκη κάτι γράφει ”Δεν έχω τίποτα να χάσω. Είμαι ελεύθερος”.ΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΜΑΙ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ*Επιστολή του Νικόλα Άσιμου προς το κοινό, λίγο πριν λάβει την απόφαση να θέσει τέλος στη ζωή του. Ο αντισυμβατικός δημιουργός βρέθηκε κρεμασμένος στο μαγαζί του, τον Χώρο Προετοιμασίας όπως το αποκαλούσε, στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια, στις 17 Μαρτίου 1988.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του Νικόλα Άσιμου «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά – εκτός εμπορίου – το 1980, από τον ίδιο τον Άσιμο, σε φωτοτυπημένα αντίγραφα.Πληροφορίες για τον βίο και το έργο του Νικόλα Άσιμου μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Γιώργου Αλλαμανή «Δίχως Καβάντζα Καμιά: Βίος και Πολιτεία του Νικόλα Άσιμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη.
πηγή: