ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ
Από τον Νώντα Κούκα
Ο τιτάνιος αγώνας της ταξικής συνείδησης
Η ειδοποιός διαφορά που προστίθεται και μετατρέπει την εγωιστική υλική συνείδηση σε γνήσια κοινωνική είναι η ταξική συνείδηση. Όμως, ακόμη και όταν αυτή εμφανίζεται δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι εγκαθιδρύεται κιόλας. Το θέμα είναι ότι η ταξική συνείδηση επείγει να εγκαθιδρυθεί διότι αφ’ εαυτής δεν αγκαλιάζει αμέσως ολόκληρη την κοινωνία, αφού πηγάζει από και απευθύνεται προς όλους τους εκμεταλλευμένους, οικονομικά και κοινωνικά. Άρα, οφείλει αργότερα να αγκαλιάσει ολόκληρη την κοινωνία, για να μετασχηματιστεί σε πλέρια κοινωνική συνείδηση που θα αντικαταστήσει αυτοδικαίως και θα καλύψει το κοινωνικό κενό της κατάργησης των (πολιτικών) τάξεων της κοινωνίας.
Συνεπώς η ταξική συνείδηση αναδεικνύει την τάση για κοινωνική συνείδηση και την εμπεδώνει, αλλά έχει αρκετά μακρύ δρόμο να διανύσει για να την εξαπλώσει και να την εγκαταστήσει αμετάκλητα στο κοινωνικό σώμα. Ο αγώνας που έχει να δώσει σε αυτό το μεσοδιάστημα η ταξική συνείδηση είναι τιτάνιος και καθημερινός. Έχει να δώσει τη μάχη με την ίδια την εξουσία σε όλες της τις μορφές• κυρίως όμως έχει να αντιμετωπίσει τον συνασπισμό της μεγαλομανούς πολιτικής εξουσίας, με την μικρο-μεγαλομανή κοινωνική εξουσία της αυλής της (λέγε με χύμα «λαό»).
Πράγματι, στην εγκαθίδρυση της αταξικής κοινωνίας δεν θα αντιδράσουν μονάχα οι πλούσιοι – αλλά συμμάχους τους θα έχουν και τους φτωχούς• αυτοί που σε καιρό «ειρήνης» είναι δήθεν εναντίον των πλουσίων. Επειδή, όπως ήδη έχουμε αναφέρει αλλού, οι υπόδουλοι για να γίνουν απελεύθεροι πρέπει πρώτα να σπάσουν τις αλυσίδες τους, τα δεσμά που έχουν μέσα τους. Όμως, ένας βασικός μηχανισμός άμυνας της ανθρώπινης ψυχής είναι η προβολή. Έτσι οι άνθρωποι προτιμούν να «απελευθερώνουν» συνεχώς τους γύρω τους, ακριβώς για να είναι πάντοτε απασχολημένοι, ώστε να μη βρίσκουν ευκαιρία να κοιτάξουν μέσα τους την εξουσία που τους καταδυναστεύει. Δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
Έτσι λοιπόν καμία κριτική των όπλων και κανένα όπλο της κριτικής – ούτε το καθένα ξεχωριστά αλλά ούτε και τα δύο μαζί – δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την ταξική προσπάθεια για κοινωνική συνείδηση, αν η ίδια αυτή καθεαυτή η συνείδηση δεν αποκτήσει αυτοσυνειδησία• αν δηλαδή η ίδια δεν αναγνωρίσει τον εαυτό της και δεν τον ανακηρύξει δημόσια ελεύθερο. Και κάτι τέτοιο για να συμβεί χρειάζεται η συμμετοχή και η μέθεξη του εγώ με τον Εαυτό. Εντέλει, προϋποτίθεται η βούληση του κατακερματισμένου ανθρώπου να γίνει ελεύθερη βούληση του κοινωνικού ανθρώπου. Οφείλει πρωτίστως ο φτωχός να θέλει να καταργήσει τον πλούσιο, όχι για να του πάρει τη θέση αλλά για να δείξει πως όταν πάψει να υπάρχει ο πλούσιος θα πάψει να υπάρχει και ο φτωχός.
Το τέλος της αυταπάτης και της απάτης
Το τέλος της απάτης σημαίνει και το τέλος της αυταπάτης: της απατηλής «αλληλεγγύης». Ο μέσος δυτικός άνθρωπος πρέπει (το «πρέπει» με την έννοια του ιστορικού χρέους) να κατανοήσει και να αποδεχτεί πως η όποια υλική ευμάρεια, το όποιο υψηλό βιοτικό επίπεδο απολαμβάνει είναι κλεμμένη υπεραξία από τους εξαθλιωμένους των λεγόμενων «αναπτυσσόμενων» χωρών. Οι πιο προχωρημένοι κάτοικοι των δυτικών μητροπόλεων το κατανοούν αυτό και από καιρού εις καιρόν αντιδρούν στη χοντρόπετση πολιτική των κυβερνώντων. Όποιος αυτή τη στιγμή μιλάει μονάχα για μια «άλλη Ευρώπη» ή για μια «επανάσταση» που θα ξεκινήσει από μια χώρα της Ευρώπης και θα ξεσηκώσει τις υπόλοιπες χώρες, είναι «παθολογικά» ψεύτης, δηλαδή όχι συνειδητός απατεώνας αλλά γνήσιος αφελής που πιστεύει ακράδαντα την ανοησία του. Διότι αποτελεί μέγα σφάλμα εάν τώρα πια δεν μιλάμε για επανάσταση στη Δύση• σε ολόκληρη τη Δύση με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι ίδιοι οι «πολίτες» της Δύσης θα πρέπει να υποχρεώσουν τις κυβερνήσεις τους να ζητήσουν συγγνώμη για τον πάλαι ποτέ «απεγκλωβισμό» της δύσης (λέγε με αποικιοκρατία).
Οι ίδιοι οι «πολίτες» της Δύσης οφείλουν να πληροφορηθούν και να κατανοήσουν την αιματοχυσία που αυτή προκάλεσε στο όνομα μιας «πολιτισμένης» ανθρωπότητας. Και να απαιτήσουν έναν «καινούριο» διαφωτισμό μέσα στον «παλιό» διαφωτισμό, στο όνομα της ελευθερίας του Ανθρώπου και της Φύσης.
29/9/2014
πηγή: