Κ. Γκουλιώνη: «Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μέσα στη φυλακή»
Προφανώς πρόκειται για κρατική δολοφονία αλλά υπάρχει και ένα ολόκληρο παρασκήνιο πίσω από αυτήν την ενέργεια. Η μεταγωγή της έγινε με σκοπό την εκδίκηση αλλά και τον εκφοβισμό και ταλαιπωρία των αγωνιστών, όπως συμβαίνει και με τα δικαστήρια για τα πειθαρχικά παραπτώματα όπου είναι αναρίθμητα και με εξοντωτικές ποινές.
Φυσικά, πρόκειται επίσης για μια άλλη κρατική δολοφονία, απολύτως συντεταγμένη με τις οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας. Γιατί όμως το στηρίζουμε αυτό; Εκείνη την περίοδο είχαν προηγηθεί κινητοποιήσεις αλλά και ορισμένες εξεγέρσεις σε όλες τις φυλακές με κορύφωση την μαζική απεργία πείνας στις φυλακές τον Νοέμβριο του 2008, μερικούς μήνες πριν την δολοφονία της Κατερίνας Γκουλιώνη. Οι δεσμεύσεις του τότε υπουργού της Ν.Δ. Χατζηγάκη είναι υποχωρήσεις μόνο στα χαρτιά. Οι δεσμεύσεις για να μην έχουμε νέο γύρο πειθαρχικών, το να μην υπάρχει τζάμι στο επισκεπτήριο καθώς και τόσα άλλα ήταν απλά ψέμματα. Έτσι, βρίσκεται η Κατερίνα Γκουλιώνη στην τελευταία εκδικητική μεταγωγή της μιας και είχε αγωνιστεί για την βελτίωση των συνθηκών κράτησης…και όλα αυτά εν όψει του εφετείου για την υπόθεσή της 15 μέρες μετά.
Εμείς από την πλευρά μας δεσμευόμαστε να αναπτύξουμε σε μελλοντικά αφιερώματα τους αγώνες των φυλακισμένων, καθώς να ερευνήσουμε πως ορίζεται το έγκλημα. Δηλαδή να ερευνήσουμε πως γίνεται η φυλακή βασικός θεσμός της σημερινής κοινωνίας, πως επικρατεί η νομοθεσία γύρω από το ζήτημα των ναρκωτικών, των οικονομικών εγκλημάτων, η αντιτρομοκρατική κ.α.
Στην περίπτωση της Κ.Γκουλιώνη, η οποία ήταν φυλακισμένη με τον νόμο περί ναρκωτικών, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα ναρκωτικά ιδίως η ηρωίνη, το κρακ κ.α. τα διακινεί το κράτος και με μετέπειτα στόχο την στελέχωση των φυλακών με τα καθίκια που δουλεύουν μια ζωή εκεί και με θύματα τους ανθρώπους οι οποίοι σύμφωνα με τον νόμο διώκονται ως έμποροι. Οι κρατούμενοι για εμπορία ναρκωτικών είναι περίπου το ένα τρίτο με το ένα τέταρτο των φυλακών δηλαδή το κράτος τουλάχιστον αναγνωρίζει στην Ελλάδα το λιγότερο 3.000 εμπόρους ναρκωτικών!
Να σημειωθεί ότι για την δολοφονία της Κ.Γκουλιώνη είχε γίνει από συντρόφους (από Αθήνα και Θήβα) συγκέντρωση έξω από τις φυλακές Θήβας. Στο Ηράκλειο και στην Αθήνα τα γραφεία της ΑΝΕΚ δέχτηκαν επίθεση γύρω στα μέσα Απρίλη. Στα Γιάννενα συμβολικά είχε μετονομαστεί η οδός Ναπολέων Ζέρβα σε Οδό Κατερίνας Γκουλιώνη από την Χειρονομία-ΑΚ.
Πάνω στο θέμα πρέπει να αναφέρουμε και μια συνέντευξη της κ. Μαριάνθης Πατσέλη, συγκρατούμενής της Κ.Γκουλιώνη. Δυστυχώς η συνέντευξη για εμάς ήταν σε καθεστωτικό μέσο και έχουμε τις επιφυλάξεις μας για την συγκεκριμένη συνέντευξη μιας και είναι κομμένη σε διάφορα κομμάτια τα οποία έχουν προστεθεί σε σειρά. Όμως, ακόμα και σε αυτά τα αποσπάσματα βρίσκουμε κάποια αξία… Για όποιον θέλει να διαβάσει περισσότερα… στο link.
Χωρίς πολλά περιττά, αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να πολεμάμε, και με βάση το όπλο που έχουμε, δηλαδή το λόγο μας, μεταφέρουμε το κείμενο που είχε στείλει η Κατερίνα Γκουλιώνη στον συνήγορο του πολίτη, κείμενο που τόσο τους πόνεσε που σχεδόν κατάφεραν να κρύψουν. Επιπλέον, θεωρούμε ότι η κατάσταση στις φυλακές από τότε μέχρι σήμερα μόνο χειρότερη έχει γίνει. Μερικές χιλιάδες παραπάνω έγκλειστοι και το κείμενο της είναι ακόμα πιο επίκαιρο..
Κατερίνα Γκουλιώνη – Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009
Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστώ, για να μπορέσω να ζήσω…
Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στα απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, να ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να είμαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να
αυτοκτονήσω με αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος από το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.
Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου με έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους
Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέηνοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελαιώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σε εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση.
Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σε ενα κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να έρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλλα τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.
Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και αναγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερο μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια είναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.
Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ` όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται με εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.
Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε
Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία. Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση,ο βιασμός του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.
Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταματήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τους επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.
Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μέσα στη φυλακή.
Γκουλιώνη Κατερίνα
Πηγή : Ενάντια στην Λήθη
Κατηγορία: Διάφορα.
http://blog.stigalaria.org/16775/