Η ΠΑΤΤΙ ΣΜΙΘ ΜΕΛΟΠΟΙΕΙ ΤΖΑΚ ΚΕΡΟΥΑΚ
Δύο μεγάλα ταλέντα στη διασταύρωση της πραγματικότητας και του ονείρου.
Μεταξύ 1954 και 1965, στο πικ της ανάμιξής του με το Βουδισμό, ο Τζακ Κέρουακ προσέτρεξε τις πεποιθήσεις και τις τεχνικές του για το γράψιμο πρόζας στην ποίηση και έγραψε δεκάδες ποιήματα, τόσο παιχνιδιάρικο όσο και βαθιά, εκτείνοντας στα πάντα, από ασεβή σχόλια για τους φίλους του σε διαλογισμούς πάνω στην πνευματικότητα. Δημοσιεύτηκαν στo μεταθανάτιο τόμο Pomes All Sizes και συνέλαβαν, όπως ο Άλεν Γκίνσμπεργκ σημειώνει στην εισαγωγή, την εμπειρία της ζωής του Κέρουακ ως “τόσο αληθινή όσο και ονειρική.”
Σε αυτήν τη μαγευτική καταγραφή, η πνευματική μητέρα του πανκ-ροκ Πάττι Σμιθ — η ίδια ποιήτρια, με μια τάση να μελοποιεί λογοτεχνία — διαβάζει το ποίημα του Κέρουακ “Το τελευταίο ξενοδοχείο” σε μουσική Thurston Moore και Lenny Kaye:
Το τελευταίο ξενοδοχείο
Βλέπω το μαύρο τοίχο
Βλέπω τη σιλουέτα στο τζάμι
Μιλάει, σε ρυθμό
Μιλάει, σε ρυθμό
Αλλά, δεν σκάω
Δεν σκάω για το τι λέει
Με νοιάζει μόνο το τελευταίο ξενοδοχείο
Με νοιάζει μόνο το γεγονός ότι αυτό είναι το τελευταίο ξενοδοχείο
Βαθύ, ασύμβατο, σκοτεινό, γλυκό
Το τελευταίο ξενοδοχείο
Το τελευταίο ξενοδοχείο
Φαντάσματα στο κρεβάτι μου
Οι σάτυροι απ’ τους οποίους μετάγγιζα
Το τελευταίο ξενοδοχείο
Βλέπω το μαύρο τοίχο
Βλέπω τη σιλουέτα στο τζάμι
Μιλάει, σε ρυθμό
Μιλάει, σε ρυθμό
Αλλά, δεν σκάω
Δεν σκάω για το τι λέει
Με νοιάζει μόνο το τελευταίο ξενοδοχείο
Με νοιάζει μόνο το γεγονός ότι αυτό είναι το τελευταίο ξενοδοχείο
Βαθύ, ασύμβατο, σκοτεινό, γλυκό
Το τελευταίο ξενοδοχείο
Το τελευταίο ξενοδοχείο
Φαντάσματα στο κρεβάτι μου
Οι σάτυροι απ’ τους οποίους μετάγγιζα
Το τελευταίο ξενοδοχείο