Περί ηλιθιότητας και πολέμου
Posted on Αυγούστου 4, 2014 by intifadagr
Ένα κείμενο του Μαρουάν Μπισάρα, βασικού πολιτικού αναλυτή του Al Jazeera που δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουλίου, αλλά διατηρεί τη σημασία του.
Ο πόλεμος ακόμα δεν έχει τελειώσει και ήδη η κριτική για την ισραηλινή περιπέτεια στην Γάζα αυξάνεται καθώς το Ισλαμικό κίνημα της Χαμάς συνεχίζει να εκπλήσσει τους “εισβολείς”.
Κεντρικοί και με κύρος αναλυτές κατηγόρησαν τον πρόεδρο Νετανιάχου για την βιασύνη του , την υπηρεσία Ασφαλείας του Ισραήλ, την Σαμπάκ, για την υπεροψία της και τον στρατό για την κακή του απόδοση.
Το Ισραήλ μπορεί να κατέχει την τεχνολογική υπεροχή και την τακτική νίκη στο πεδίο αλλά όπως κατέληξε και κάποιος αναλυτής, στρατηγικά το Ισραήλ έχει ηττηθεί.
Περιττό να πω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορεί κάποιος να κάνει απολογισμό των εξελίξεων. Αλλά μετά από τρεις στρατιωτικές περιπέτειες μέσα σε έξι χρόνια, η Χαμάς παραμένει μια ισχυρή δύναμη στην Παλαιστίνη. Το Ισραήλ έχει λίγα να δείξει για τη στρατιωτική ανδρεία του και την τεχνολογική υπεροχή του πέρα από την τρομερή καταστροφή που προκάλεσε σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας – το σπίτι 1,8 εκατομμυρίων Παλαιστίνιων που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στο μεγαλύτερο και παλαιότερο στρατόπεδο προσφύγων παγκοσμίως.
Ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου έχει καυχηθεί για το ηθικό ανάστημα του Ισραήλ καθώς έχει καταδικάσει την Χαμάς για τη στόχευση αμάχων. Αλλά τις τελευταίες μέρες είναι ο ισραηλινός στρατός που έχει υποστεί εκατοντάδες θύματα, μεταξύ των οποίων και 29 στρατιώτες που έχουν σκοτωθεί ως ώρας. Από την παλαιστινιακή πλευρά, οι Ισραηλινοί βομβαρδισμοί έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες θύματα κυρίως αμάχους. Χρειάζεται θράσος για να υπερηφανεύεσαι για ένα τέτοιο άθλιο αποτέλεσμα.
Εν πάση περιπτώσει, αν δεν σταματήσει την επίθεσή του στον πληθυσμό της Γάζας, το Ισραήλ ενδέχεται ολοένα και περισσότερο να έχει να αντιμετωπίσει άλλη μια εξέγερση στη Δυτική Όχθη και οι Παλαιστίνιοι να ανοίξουν άλλο ένα μέτωπο κατά των κατακτητών τους. Και αν οι αρχικές ενδείξεις υποδεικνύουν κάτι είναι ότι το ξέσπασμα θα είναι βίαιο και αιματηρό.
Το Ισραήλ σαν καλός μαθητής
Είναι έξυπνο να μαθαίνεις από τα λάθη σου και σοφό να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων. Όμως ποια διδάγματα αποκόμισε ο Νετανιάχου, αν αποκόμισε τίποτα;
Ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου έχει καυχηθεί για το ηθικό ανάστημα του Ισραήλ καθώς έχει καταδικάσει την Χαμάς για τη στόχευση αμάχων. Αλλά τις τελευταίες μέρες είναι ο ισραηλινός στρατός που έχει υποστεί εκατοντάδες θύματα, μεταξύ των οποίων και 29 στρατιώτες που έχουν σκοτωθεί ως ώρας. Από την παλαιστινιακή πλευρά, οι Ισραηλινοί βομβαρδισμοί έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες θύματα κυρίως αμάχους. Χρειάζεται θράσος για να υπερηφανεύεσαι για ένα τέτοιο άθλιο αποτέλεσμα.
Εν πάση περιπτώσει, αν δεν σταματήσει την επίθεσή του στον πληθυσμό της Γάζας, το Ισραήλ ενδέχεται ολοένα και περισσότερο να έχει να αντιμετωπίσει άλλη μια εξέγερση στη Δυτική Όχθη και οι Παλαιστίνιοι να ανοίξουν άλλο ένα μέτωπο κατά των κατακτητών τους. Και αν οι αρχικές ενδείξεις υποδεικνύουν κάτι είναι ότι το ξέσπασμα θα είναι βίαιο και αιματηρό.
Το Ισραήλ σαν καλός μαθητής
Είναι έξυπνο να μαθαίνεις από τα λάθη σου και σοφό να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων. Όμως ποια διδάγματα αποκόμισε ο Νετανιάχου, αν αποκόμισε τίποτα;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ισραήλ μαθαίνει γρήγορα. Έμαθε από τα δικά του επιχειρησιακά ή και στρατηγικά λάθη του σε παλιότερους πολέμους, καθώς επίσης και από πολέμους άλλων εθνών.
Ο τελευταίος αιώνας είδε αμέτρητους πολέμους, συμπεριλαμβανομένων εμφυλίων πολέμων, πολέμων μέσω τρίτων, εθνικιστικούς και ρατσιστικούς πολέμους, οδηγημένους από την απληστία, και δυο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους.
Ο τελευταίος αιώνας είδε αμέτρητους πολέμους, συμπεριλαμβανομένων εμφυλίων πολέμων, πολέμων μέσω τρίτων, εθνικιστικούς και ρατσιστικούς πολέμους, οδηγημένους από την απληστία, και δυο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους.
Το Ισραήλ έχει το μερίδιό του σε αυτούς – 14 σε έξι δεκαετίες – και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής που αποτελεί περίπου το πέντε τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, αντιπροσωπεύει το 20 τοις εκατό των συγκρούσεων. Ποσοστό που πιθανότατα έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια.
Τα κίνητρά του ποικίλουν, αλλά γενικότερα η αυτοάμυνα υπήρξε η δικαιολογία πίσω από αυτήν την επιθετικότητα. Με ξεκάθαρη την έλλειψη στρατηγικού βάθους, το Ισραήλ πάντα υπερηφανευόταν για το δόγμα των προληπτικών χτυπημάτων, όταν χρειαζόταν να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Τα κίνητρά του ποικίλουν, αλλά γενικότερα η αυτοάμυνα υπήρξε η δικαιολογία πίσω από αυτήν την επιθετικότητα. Με ξεκάθαρη την έλλειψη στρατηγικού βάθους, το Ισραήλ πάντα υπερηφανευόταν για το δόγμα των προληπτικών χτυπημάτων, όταν χρειαζόταν να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Το Ισραήλ έχει επίσης βασιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για μαθήματα πολέμου. Τα τελευταία δε χρόνια, δίδαξε και το ίδιο τον προστάτη του κάποια μαθήματα που αποκόμισε, τόσο στο Λίβανο όσο και στην Παλαιστίνη, για να πολεμήσει στο Ιράκ. Αυτός είναι και ένας από του λόγους που οι Ισραηλινοί έμειναν έκπληκτοι αυτή την εβδομάδα όταν άκουσαν την πρώην Υφυπουργό Madeline Albright να μιλά για «δυσανάλογη» στρατιωτική απάντηση του Ισραήλ στη Γάζα, όταν παλιότερα η ίδια υπεραμυνόταν του εμπάργκο των ΗΠΑ στο Ιράκ που οδήγησε στο θάνατο μισό εκατομμύριο παιδιά.
Το Ισραήλ έχει την πρωτιά στο να επικαλείται αυτοάμυνα για να δικαιολογήσει την επιθετικότητά του – με τον Λίβανο να είναι το καλύτερο παράδειγμα – ή το να δολοφονεί αμάχους για να προστατέψει αμάχους. Έχει μάθει την τέχνη της “θυματοποίησης” όσο κανείς άλλος. Η θρασύτητα του περιγράφεται στην φράση …. “Δεν θα σας συγχωρέσουμε ποτέ που μας αναγκάσατε να σας σκοτώσουμε”
Οπότε ναι, το Ισραήλ έχει μάθει πολλά μαθήματα, και έχει θεσμοθετήσει αυτά τα μαθήματα και κερδίζει χρήματα από αυτά τα μαθήματα, μέσω της κατάρτισης στρατιωτικών δυνάμεων και δυνάμεων ασφαλείας άλλων εθνών. Πράγματι, οι πωλήσεις όπλων του Ισραήλ έχουν εκτοξευθεί στα $ 7,5 δισ. το 2012, όπλα “δοκιμασμένα στο πεδίο της μάχης”, όπως το Ισραήλ υπερηφανεύεται τόσο συχνά.
Αλλά το πιο σημαντικό ερώτημα είναι: Έχει μάθει το Ισραήλ το πιο σημαντικό από όλα τα μαθήματα σχετικά με τον τύπο του ασύμμετρου αποικιακού πολέμου που διεξάγει;
Αλλά το πιο σημαντικό ερώτημα είναι: Έχει μάθει το Ισραήλ το πιο σημαντικό από όλα τα μαθήματα σχετικά με τον τύπο του ασύμμετρου αποικιακού πολέμου που διεξάγει;
Προβλέψιμος Πόλεμος
Σε αντίθεση με τους συμβατικούς πολέμους οι μεγαλύτεροι σε διάρκεια και νομιμοποίηση πόλεμοι ήταν των λαών για την ανεξαρτησία τους, ενάντια στην αποικιοκρατία.
Το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με έναν τέτοιο αγώνα ενός λαού που μάχεται για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του και έχει βρεθεί να κάνει παρόμοιους, αν όχι ταυτόσημους ισχυρισμούς με εκείνους που έκαναν και άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις του παρελθόντος.
Αλλά ούτε μια ξένη δύναμη δεν κατάφερε να νικήσει έναν τέτοιο ασύμμετρο πόλεμο εναντίων ενός λαού που αντιστέκονται στην αποικιοκρατία σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα.
Αυτό το συγκεκριμένο και παράδοξο συμπέρασμα – το πιο διδακτικό αλλά συγχρόνως αυτό που αγνοείται περισσότερο από όλα τα μαθήματα του πολέμου είναι κατηγορηματικό: Ούτε μια μεγάλη δύναμη με μεγαλύτερη ισχύ δεν κέρδισε ασθενέστερους και λιγότερο οργανωμένους λαούς στην αντίσταση τους ενάντια στην κατοχή.
Ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Βέλγοι, οι Ολλανδοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί, οι Σοβιετικοί, οι Κινέζοι, οι Αφρικανοί κ.λ.π. Ούτε ένας! Στο τέλος όλοι χάνουν. Και αν δεν έχουν χάσει είναι γιατί η διένεξη δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Σε όλες τις περιπτώσεις ο γηγενής πληθυσμός χαρακτηριζόταν τρομοκράτης, ή φανατικός, εξτρεμιστής, καταστροφικός, αναίσθητος, ή όλα τα παραπάνω, όταν ξεσηκωνόταν εναντίον του κατακτητή. Παρόμοια αν όχι τα ίδια ακριβώς που ακούμε και από τους Ισραηλινούς στις μέρες μας.
Ωστόσο, παρ όλη την στρατιωτική τους κυριαρχία, πολιτική κινητοποίηση και τις εξαγγελίες τους περί ανώτερης ηθικής, τελικά όλοι χάνουν τη μάχη της αποφασιστικότητας και αναγκάζονται να φύγουν ηττημένοι και ταπεινωμένοι.
Παρόλο που υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως αυτή της Ινδίας, το κόστος συνήθως είναι ιδιαίτερα υψηλό σε ανθρώπινες ζωές και καταστροφή ειδικά για την πλευρά των αδυνάτων. Αλλά μην περιμένες από εκείνου που μπορούν να το κάνουν, να καταγράψουν τα θύματά τους.
Κατά τη διάρκεια του Αλγερινού πολέμου ανεξαρτησίας που διήρκεσε μια δεκαετία, περίπου 30.000 Γάλλοι και καθώς μας λένε, μισό εκατομμύριο έως ένα εκατομμύριο Αλγερινοί, σκοτώθηκαν – βάλε βγάλε κανα-δυο εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.
Ωστόσο, παρ όλη την στρατιωτική τους κυριαρχία, πολιτική κινητοποίηση και τις εξαγγελίες τους περί ανώτερης ηθικής, τελικά όλοι χάνουν τη μάχη της αποφασιστικότητας και αναγκάζονται να φύγουν ηττημένοι και ταπεινωμένοι.
Παρόλο που υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως αυτή της Ινδίας, το κόστος συνήθως είναι ιδιαίτερα υψηλό σε ανθρώπινες ζωές και καταστροφή ειδικά για την πλευρά των αδυνάτων. Αλλά μην περιμένες από εκείνου που μπορούν να το κάνουν, να καταγράψουν τα θύματά τους.
Κατά τη διάρκεια του Αλγερινού πολέμου ανεξαρτησίας που διήρκεσε μια δεκαετία, περίπου 30.000 Γάλλοι και καθώς μας λένε, μισό εκατομμύριο έως ένα εκατομμύριο Αλγερινοί, σκοτώθηκαν – βάλε βγάλε κανα-δυο εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.
Όπως και το Ισραήλ σήμερα, οι αποικιακές δυνάμεις δικαιολογούσαν έτσι τους πολέμους τους ως έσχατη λύση, και εξηγούσαν τις υψηλές απώλειες με τις φράσεις «ο πόλεμος είναι χάλια”, “πρέπει να κάνουμε αυτό που χρειάζεται για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας,” ή “οι τρομοκράτες κρύβονται ανάμεσα στον πληθυσμό” και τώρα “ την χρήση αμάχων ως ανθρώπινες ασπίδες “, κλπ.
Και έτσι η ομίχλη του πολέμου και προπαγάνδας συνεχίζει να θολώνει τα όρια μεταξύ σωστού και λάθους, τον κατακτητή από τον κατακτημένο, την άμυνα από την επίθεση. Όταν κατακαθίσει όμως η σκόνη το Ισραήλ θα βρεθεί όπου ήταν και πριν από την τελευταία και τις προηγούμενες στρατιωτικές περιπέτειες, όμως τώρα θα είναι με μικρότερη δυνατότητα αποτροπής, με λιγότερη αξιοπιστία και πιο αποφασισμένους εχθρούς.
Θα μπορούσε να συνεχίσει να δικαιολογεί στρατιωτικές επεμβάσεις υπό το πρόσχημα “καταπολέμησης των τρομοκρατών”, καταστρέφοντας εκτοξευτήρες πυραύλων και σήραγγες. Αλλά όποιες και να είναι οι δικαιολογίες του, όλα αυτά είναι υποπροϊόντα του δικού του αποικιοκρατικού πολέμου.
Σε τελική ανάλυση, αν το Ισραήλ δεν αρχίσει να τα μαζεύει και να φεύγει από τα κατεχόμενα εδάφη, πολλοί Ισραηλινοί θα αρχίσουν να φεύγουν αργά ή γρήγορα διότι οι συνθήκες είναι βέβαιο ότι θα χειροτερέψουν πολύ.
Κάλιο αργά παρά ποτέ, να καταλάβουν το βασικό μάθημα αυτής της σύγκρουσης. “Είναι η κατοχή, ηλίθιε.” (“It’s the occupation stupid”)*
Κάλιο αργά παρά ποτέ, να καταλάβουν το βασικό μάθημα αυτής της σύγκρουσης. “Είναι η κατοχή, ηλίθιε.” (“It’s the occupation stupid”)*
Πηγή: Al Jazeera
*ΣτΜ. Παράφραση του”It’s the economy stupid”. Το “μάθημα” του Bill Clinton πάνω στοοποίο βασίστηκε η επιτυχής προεκλογική του εκστρατεία το 1992 ενάντια στον τότεπρόεδρο George H. W. Bush.
αναδημοσίευση από:
http://intifadagr.wordpress.com/2014/08/04/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BF%CF%85/