Πέντε Ισραηλινά επιχειρήματα για τη Γάζα καταρρίπτονται
27 Ιουλίου, 2014 3:23 πμ από Back Door Man
Της Noura Erakat, δημοσιευμένο στο ΤheΝation.
Mετάφραση Back Door Man
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι απλώς ασκεί το δικαίωμα του στην αυτοάμυνα και ότι η Γάζα δεν είναι πλέον κατεχόμενη. Τι πρέπει να ξέρετε για αυτά τα ζητήματα και ακόμα περισσότερα.
Το Ισραήλ έχει σκοτώσει σχεδόν 800 Παλαιστίνιους στην Λωρίδα της Γάζας, μόνο κατά τις τελευταίες 21 μέρες˙ η επίθεση συνεχίζεται. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι πάνω από 74% από αυτούς που σκοτώθηκαν είναι άμαχοι. Αυτό είναι αναμενόμενο σε ένα πληθυσμό 1,8 εκατομμυρίων, όπου ο αριθμός των μελών της Χαμάς είναι περίπου 15.000. Το Ισραήλ δεν αρνείται ότι τους σκότωσε χρησιμοποιώντας σύγχρονη εναέρια τεχνολογία και όπλα ακριβείας, ευγενική προσφορά της μοναδικής υπερδύναμης του κόσμου. Στην πραγματικότητα, δεν αρνείται καν ότι ήταν άμαχοι.
Η προπαγανδιστική μηχανή του Ισραήλ, ωστόσο, επιμένει ότι οι Παλαιστίνιοι ήθελαν να πεθάνουν (“κουλτούρα του μάρτυρα“), “σκηνοθέτησαν” τον θάνατό τους για τηλεοπτική χρήση ή ήταν τα τραγικά θύματα της χρήσης από την Χαμάς μη στρατιωτικών υποδομών για στρατιωτικούς σκοπούς (ανθρώπινες ασπίδες). Σε κάθε περίπτωση, η στρατιωτική δύναμη επιρρίπτει την ευθύνη στα θύματα για το θάνατό τους, κατηγορώντας τα για την υποτίμηση της ζωής, αποδίδοντας αυτή την περιφρόνηση σε πολιτιστική χρεοκοπία. Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ -σε συνεργασία με τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που δέχονται χωρίς αντίρρηση αυτήν την άποψη- απανθρωποποιεί τους Παλαιστίνιους, τους στερεί ακόμη και την ιδιότητα του θύματος και νομιμοποιεί κατάφωρες παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των νομικών κανόνων .
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά. Οι ανατριχιαστικές εικόνες των διαμελισμένων παιδιών και η κλεμμένη αθωότητα στις ακτές της Γάζας είναι μια φοβερή επανάληψη της επίθεσης του Ισραήλ στη Γάζα, το Νοέμβριο του 2012 και το χειμώνα του 2008-09. Δεν είναι μόνο ίδιες οι στρατιωτικές τακτικές, αλλά και οι προσπάθειες δημοσίων σχέσεων και τα λανθασμένα νομικά επιχειρήματα που στηρίζουν τις επιθέσεις. Οι παρουσιαστές στα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ανεξήγητα δέχονται τα επιχειρήματα αυτά ως γεγονός.
Παρακάτω αντικρούω πέντε επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα του Ισραήλ. Ελπίζω αυτό να αποδειχτεί χρήσιμο.
1) Το Ισραήλ ασκεί το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα.
Ως δύναμη κατοχής της Λωρίδας της Γάζας, και ευρύτερα των Παλαιστινιακών Εδαφών, το Ισραήλ έχει την υποχρέωση και το καθήκον να προστατεύει τους αμάχους υπό την κατοχή του. Διοικεί με στρατιωτικές δυνάμεις και όργανα επιβολής του νόμου για να διατηρεί την τάξη, να προστατεύει τον εαυτό του και να προστατεύει τον άμαχο πληθυσμό που βρίσκεται υπό την κατοχή του. Δεν μπορεί να καταλαμβάνει το έδαφος, να σφετερίζεται τις εξουσίες που διαφορετικά θα ανήκαν στους Παλαιστίνιους και ταυτόχρονα να τους κηρύττει τον πόλεμο. Αυτές οι αντιφατικές πολιτικές (καταλαμβάνω μια περιοχή και στη συνέχεια κηρύσσω πόλεμο σ’ αυτη) κάνει τον παλαιστινιακό πληθυσμό διπλά ευάλωτο.
Οι επισφαλείς και ασταθείς συνθήκες στη Λωρίδα της Γάζας από τις οποίες υποφέρουν οι Παλαιστίνιοι είναι ευθύνη του Ισραήλ. Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας βάσει του διεθνούς δικαίου, όπως ορίζεται στο άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Το Διεθνές Δικαστήριο, ωστόσο, απέρριψε αυτή την λανθασμένη νομική ερμηνεία στην συμβουλευτική γνωμοδότηση του για το 2004. Το Διεθνές Δικαστήριο εξήγησε ότι μια ένοπλη επίθεση που θα ενεργοποιούσε το άρθρο 51, πρέπει να αποδοθεί σε ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά οι ένοπλες επιθέσεις Παλαιστινίων προέρχονται μέσα από τον δικαιοδοτικό έλεγχο του Ισραήλ. Το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να αμυνθεί ενάντια στις επιθέσεις πυραύλων, αλλά πρέπει να το πράξει σύμφωνα με το δίκαιο της κατοχής και όχι με το δίκαιο του πολέμου. Το δίκαιο της κατοχής εξασφαλίζει μεγαλύτερη προστασία του άμαχου πληθυσμού. Οι άλλοι νόμοι του πολέμου ακροβατούν μεταξύ στρατιωτικού πλεονεκτήματος και δεινών του άμαχου πληθυσμού. Η δήλωση ότι «καμία χώρα δεν θα ανεχτεί την εκτόξευση ρουκετών από γειτονική χώρα»είναι, επομένως, υπεκφυγή και αβάσιμη.
Το Ισραήλ αρνείται στους Παλαιστινίους το δικαίωμα να κυβερνούν και να προστατεύσουν τον εαυτό τους, ενώ ταυτόχρονα επικαλείται το δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Αυτό είναι αδιέξοδο και μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου, που το Ισραήλ σκόπιμα δημιούργησε προκειμένου να αποφύγει τη λογοδοσία.
2) το Ισραήλ αποσύρθηκε από τη Γάζα το 2005.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας έληξε με τη μονομερή αποχώρηση του πληθυσμού των εποίκων το 2005. Στη συνέχεια κήρυξε τη Λωρίδα της Γάζας “εχθρικό έδαφος” και κήρυξε τον πόλεμο εναντίον του πληθυσμού της. Ούτε το επιχείρημα, ούτε η δήλωση ευσταθεί. Παρά την απομάκρυνση 8.000 εποίκων και της στρατιωτικής υποδομής που προστάτευε την παράνομη παρουσία τους, το Ισραήλ διατηρεί αποτελεσματικό έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας και ως εκ τούτου παραμένει κατοχική δύναμη, όπως ορίζεται από το άρθρο 47 των Κανονισμών της Χάγης. Μέχρι σήμερα, το Ισραήλ διατηρεί τον έλεγχο του εναέριου χώρου της επικράτειας, τα χωρικά ύδατα, την ηλεκτρομαγνητική σφαίρα, το μητρώο του πληθυσμού και τη διακίνηση όλων των αγαθών και των ανθρώπων.
Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι η αποχώρηση από τη Γάζα αποδεικνύει ότι ο τερματισμός της κατοχής δεν θα φέρει την ειρήνη. Μερικοί έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να λένε ότι οι Παλαιστίνιοι σπατάλησαν την ευκαιρία τους να χτίσει έναν παράδεισο, προκειμένου να χτίσουν αντ ‘αυτού ένα καταφύγιο τρομοκρατών.* Τα επιχειρήματα αυτά αποσκοπούν να συσκοτίσουν τις ευθύνες του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και τη Δυτική Όχθη. Όπως εξήγησε κάποτε ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, το Ισραήλ πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα “υπάρξει άλλη Γάζα στην Ιουδαία και τη Σαμάρεια …. Νομίζω ότι οι άνθρωποι του Ισραήλ καταλαβαίνουν τώρα τι είναι αυτό λέω πάντα: Ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια κατάσταση, στο πλαίσιο συμφωνίας, στην οποία θα παραιτηθούμε από τον έλεγχο της ασφάλειας του εδάφους δυτικά του ποταμού Ιορδάνη “
Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ακόμη την εμπειρία ούτε μιας ημέρας αυτο-διακυβέρνησης. Το Ισραήλ επέβαλε αμέσως μετά την πολιορκία της Λωρίδας της Γάζας όταν η Χαμάς κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2006 και εσφιξε την πολιορκία ακόμα περισσότερο όταν η Χαμάς εξεδίωξε την Φατάχ τον Ιούνιο του 2007. Η πολιορκία έχει δημιουργήσει μια «ανθρωπιστική καταστροφή» στη Λωρίδα της Γάζας. Οι κάτοικοι δεν θα είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα ή στην περίθαλψη ακόμα και για τις πιο επείγουσες ιατρικές ανάγκες. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι η Λωρίδα της Γάζας θα είναι ακατάλληλη για κατοίκηση το 2020. Το Ισραήλ όχι μόνο δεν έχει τερματίσει την κατοχή, αλλά έχει δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να επιβιώσουν σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
3) Αυτή η ισραηλινή επιχείρηση, μεταξύ άλλων, προκλήθηκε από πυρά ρουκετών από τη Γάζα.
Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι ο τρέχων και οι παρελθόντες πόλεμοι εναντίον του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Γάζα, ήταν απάντηση στην εκτόξευση ρουκετών. Τα εμπειρικά στοιχεία από το 2008, το 2012 και το 2014 διαψεύδουν αυτόν τον ισχυρισμό. Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, η μεγαλύτερη μείωση των ρουκετών ήρθε μέσω διπλωματικών και όχι στρατιωτικών μέσών. Αυτό το γράφημα δείχνει τη συσχέτιση μεταξύ στρατιωτικών επιθέσεων του Ισραήλ κατά της Λωρίδας της Γάζας και της δράσης της Χαμάς. Η εκτόξευση ρουκετών από την Χαμάς αυξάνεται σε απάντηση των ισραηλινών στρατιωτικών επιθέσεων και μειώνεται σε άμεση συσχέτιση με αυτές. Η κατάπαυση πυρός προσφέρεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια στην περιοχή.
Κατά τη διάρκεια της τετράμηνης διαπραγμάτευσης για την κατάπαυση του πυρός το 2008, οι παλαιστίνιοι μαχητές μείωσαν τον αριθμό των πυραύλων από τη Λωρίδα της Γάζας σε μονοψήφια ή μηδενικά νούμερα. Παρά τη σχετική ασφάλεια και ηρεμία, το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία για να ξεκινήσει η περιβόητη εναέρια και χερσαία επίθεση στην οποία σκοτώθηκαν 1.400 Παλαιστίνιοι σε διαστημα είκοσι δύο ημερών. Τον Νοέμβριο του 2012, η δολοφονία από το Ισραήλ του Ahmad Jabari, αρχηγού της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς στη Γάζα, ενώ εξέταζε τους όρους για μια διπλωματική λύση, έσπασε και πάλι την κατάπαυση του πυρός και επιτάχυνε την οκταήμερη εναέρια επίθεση που σκότωσε 132 Παλαιστίνιους.
Αμέσως πριν από την τωρινή επιχείρηση του Ισραήλ, η Χαμάς δεν απείλησε το Ισραήλ με επιθέσεις από πυραύλους και όλμους. Το Ισραήλ επίτηδες προκάλεσε τον πόλεμο με τη Χαμάς. Χωρίς να προσκομίσει ούτε ένα ίχνος αποδείξεων, κατηγόρησε την πολιτική παράταξη για την απαγωγή και δολοφονία τριών εποίκων κοντά στη Χεβρώνα. Τέσσερις εβδομάδες και σχεδόν 700 ζωές αργότερα, το Ισραήλ δεν έχει ακόμη προσκομίσει στοιχεία που να αποδεικνύουν τη συμμετοχή της Χαμάς. Κατά τη διάρκεια δέκα ημερών της “Επιχείρησης Brother’s Keeper” στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ συνέλαβε περίπου 800 Παλαιστίνιους, χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη, σκότωσε εννέα αμάχους και εισέβαλε σε περίπου 1.300 κατοικίες, εμπορικά και δημόσια κτίρια. Η στρατιωτική επιχείρηση είχε στόχο τα μέλη της Χαμάς που απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής κρατουμένων το 2011. Είναι αυτές οι ισραηλινές προκλήσεις που επέφεραν την εκτόξευση ρουκετών της Χαμάς για την οποία το Ισραήλ ισχυρίζεται δεν είχε άλλη επιλογή, εκτός από μια ανατριχιαστική στρατιωτική επιχείρηση.
4) Το Ισραήλ αποφεύγει τις απώλειες αμάχων, αλλά η Χαμάς έχει ως στόχο να σκοτώσει αμάχους.
Η Χαμάς έχει παρωχημένης τεχνολογίας όπλα τα οποία στερούνται κάθε δυνατότητα στόχευσης. Ως εκ τούτου, οι επιθέσεις με ρουκέτες της Χαμάς εκ των πραγμάτων παραβιάζουν την αρχή της διάκρισης, διότι όλες είναι επιθέσεις αδιακρίτως . Αυτό δεν αμφισβητείται. Το Ισραήλ, ωστόσο, δεν θα ήταν πιο ανεκτικό στη Χαμάς εάν στόχευε αυστηρά στρατιωτικούς στόχους, όπως έχουμε δει τον τελευταίο καιρό. Το Ισραήλ θεωρεί τη Χαμάς και οποιαδήποτε μορφή αντίστασης, οπλισμένη ή όχι, παράνομη.
Αντίθετα, το Ισραήλ έχει την 11η πιο ισχυρή στρατιωτική μηχανή στον κόσμο, σίγουρα την μακράν ισχυρότερη στη Μέση Ανατολή, και είναι μια πυρηνική δύναμη που δεν έχει κυρώσει τη συμφωνία μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων και επιπλέον κατέχει τεχνολογία ακρίβειας των όπλων. Με τη χρήση των τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών, F-16 και ένα οπλοστάσιο σύγχρονης τεχνολογίας, το Ισραήλ έχει την ικανότητα να στοχεύει μεμονωμένα άτομα και ως εκ τούτου, να αποφευχθούν απώλειες αμάχων. Αλλά αντί να τις αποφύγει, το Ισραήλ έχει επανειλημμένα στο στόχαστρο αμάχους ως μέρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων του.
Το Δόγμα Dahiya** είναι κεντρικής σημασίας για τις ενέργειες αυτές και αναφέρεται σε αδιάκριτες επιθέσεις του Ισραήλ στο Λίβανο το 2006. Ο υποστράτηγος Gadi Eizenkot είπε ότι αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί και αλλού:
Ότι συνέβη στην Dahiya της Βηρυτού το 2006 θα συμβεί σε κάθε χωριό από το οποίο βάλλεται το Ισραήλ. [...] Θα εφαρμόσουμε δυσανάλογη δύναμη σε αυτό για να προκαλέσει εκεί μεγάλη ζημιά και καταστροφή. Από τη σκοπιά μας, αυτά δεν είναι χωριά, είναι στρατιωτικές βάσεις.
Το Ισραήλ έχει μείνει πιστό σ’ αυτή την υπόσχεση. Η διερευνητική αποστολή του ΟΗΕ το 2009 στη Γάζα, περισσότερο γνωστή ως Επιτροπή Goldstone, συμπέρανε ότι “από την εξέταση των πραγματικών περιστατικών στα οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας, αυτό που περιγραφόταν ως η καλύτερη στρατηγική (Δόγμα Dahiya] φαίνεται να είναι ακριβώς αυτό που είχε τεθεί σε εφαρμογή.”
Σύμφωνα με τις οργανώσεις Εθνική Ένωση Δικηγόρων, Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα-Ισραήλ, Human Rights Watch και την Διεθνή Αμνηστία, το Ισραήλ έβαλε άμεσα στο στόχαστρο αμάχους ή προκάλεσε από αμέλεια θανάτους αμάχων κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι. Μακριά από την αποφυγή θανάτων αμάχων, το Ισραήλ ουσιαστικά θεωρεί τους άμαχους ως νόμιμους στόχους.
5) Η Χαμάς κρύβει όπλα στα σπίτια, τζαμιά και τα σχολεία και χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες.
Αυτό είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο δόλιους ισχυρισμούς του Ισραήλ, επειδή κατηγορεί τους Παλαιστίνιους για το θάνατό τους και τους στερεί ακόμη και την ιδιότητα του θύματος. Το Ισραήλ χρησιμοποίησε το ίδιο επιχείρημα στον πόλεμο κατά του Λιβάνου το 2006 και στον πόλεμο εναντίον των Παλαιστινίων το 2008. Παρά τα καρτουνίστικα στρατιωτικά σχεδιαγράμματα του, το Ισραήλ ακόμα δεν έχει αποδείξει ότι η Χαμάς χρησιμοποίησε μη στρατιωτικές υποδομές για την αποθήκευση στρατιωτικών όπλων. Σε δύο περιπτώσεις όπου η Χαμάς πράγματι αποθήκευσε όπλα σε σχολεία της UNRWA, τα σχολεία ήταν άδεια. Η UNRWA ανακάλυψε τις ρουκέτες και δημοσίως καταδίκασε την παραβίαση.
Διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχουν ερευνήσει τους ισχυρισμούς αυτούς, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν είναι αλήθεια. Θα αποδώσουν τον υψηλό αριθμό των νεκρών στον πόλεμο του Ισραήλ στο Λίβανο το 2006 στις αδιάκριτες επιθέσεις του Ισραήλ. Η Human Rights Watchσημειώνει:
Τα στοιχεία που αποκάλυψε η επιτόπια έρευνα της Human Rights Watch αντικρούουν το επιχείρημα [του Ισραήλ] … βρήκαμε ισχυρές ενδείξεις ότι η Χεζμπολάχ αποθήκευσε τις περισσότερες από τις ρουκέτες της σε αποθήκες και εγκαταστάσεις αποθήκευσης όπλων που βρίσκονται σε ακατοίκητα εδάφη και κοιλάδες, ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι μαχητές της Χεζμπολάχ εγκατέλειψαν τις κατοικημένες περιοχές αμάχων μόλις ξεκίνησαν οι συγκρούσεις, και ότι η Χεζμπολάχ εξαπέλυσε την συντριπτική πλειοψηφία των πυραύλων της από τα προεγκατεστημένες θέσεις εκτός χωριών.
Στην πραγματικότητα, μόνο οι Ισραηλινοί στρατιώτες χρησιμοποίησαν συστηματικά τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινες ασπίδες. Ήδη από την εισβολή του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη το 2002, έχουν χρησιμοποιήσει ανθρώπινες ασπίδες δένοντας νεαρούς Παλαιστίνιούς πάνω στις κουκούλες των αυτοκινήτων τους ή αναγκάζοντάς τους να πάνε σε σπίτια όπου υπήρχε πιθανότητα να κρύβονται μαχητές.
Ακόμη και αν υποτεθεί ότι οι ισχυρισμοί του Ισραήλ ήταν εύλογοι, το ανθρωπιστικό δίκαιο υποχρεώνει το Ισραήλ να αποφύγει τις απώλειες αμάχων οι οποίες «θα ήταν δυσανάλογες σε σχέση με το συγκεκριμένο και άμεσο στρατιωτικό πλεονέκτημα που προσδοκάται.» Μια πολεμική δύναμη πρέπει να επαληθεύσει εάν ένας πολίτης ή οι μη στρατιωτικές υποδομές μπορεί να θεωρηθούν ως στρατιωτικοί στόχοι. Στην περίπτωση που υπάρχουν αμφιβολίες «για το κατά πόσο ένα αντικείμενο που κανονικά χρησιμοποιείται για τους σκοπούς των πολιτών, όπως ένας τόπος λατρείας, ένα σπίτι ή ένα άλλο οίκημα ή ένα σχολείο, χρησιμοποιείται επίσης για να παρέχει αρωγή σε στρατιωτικές δράσεις, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν χρησιμοποιείται σε τέτοιες.»
Σε πάνω από τρεις βδομάδες στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ, έχουν κατεδαφιστεί 3.175 σπίτια, τουλάχιστον μια ντουζίνα με τις οικογένειες μέσα˙ καταστράφηκαν πέντε νοσοκομεία και έξι κλινικές˙ μερικώς κατεστραμμένα εξήντα τέσσερα τζαμιά και δύο εκκλησίες˙ καταστράφηκαν εν μέρει ή ολοσχερώς οκτώ υπουργεία της κυβέρνησης˙ τραυματίστηκαν 4.620 και σκότωθηκαν πάνω από 700 Παλαιστίνιοι. Εμφανώς, αυτοί οι αριθμοί δείχνουν κατάφωρες παραβιάσεις του ανθρωπιστικού δικαίου από το Ισραήλ, που ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου.
Πέρα από την καταμέτρηση θυμάτων και την αναφορά στο δίκαιο, το οποίο είναι προϊόν εξουσίας, το ερώτημα που τίθεται είναι, ποιος είναι ο τελικός στόχος του Ισραήλ; Τι θα συμβεί αν η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ έχουν σκάψει τούνελ κάτω από το σύνολο της Λωρίδας της Γάζας – που σαφώς δεν το χουν κάνει, αλλά ας υποθέσουμε ότι το έκαναν για οικονομία της συζήτησης. Σύμφωνα με τη λογική του Ισραήλ, και το 1,8 εκατομμύρια των Παλαιστίνιων της Γάζας είναι, επομένως, ανθρώπινες ασπίδες μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν Παλαιστίνιοι στη Γάζα. Η λύση είναι να καταστραφούν τα 360 χιλιόμετρα λωρίδας γης και να περιμένουμε η υφήλιος που παρακολουθεί να δεχθεί αυτή την καταστροφική απώλεια ως παράπλευρη. Αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί μόνο με την ενοχοποίηση και την άρνηση της ανθρώπινης υπόστασης των Παλαιστίνιων. Παρά τον παραλογισμό αυτής της πρότασης, είναι αυτό ακριβώς για το οποίο η ισραηλινή κοινωνία πιέζει την στρατιωτική ηγεσία της να κάνει. Το Ισραήλ δεν μπορεί να βομβαρδίσει τους Παλαιστίνιους σε υποταγή, και σίγουρα δεν μπορεί να τους βομβαρδίσει σε ειρήνη.
* Λογοπαίγνιο με τις λέξεις heaven και haven
** Στρατιωτικό δόγμα του Ισραήλ, σύμφωνα με το οποίο επειδή οι τρομοκράτες διοικούν μέσα από κατοικημένες περιοχές, οι περιοχές αυτές θεωρούνται εμπόλεμες ζώνες και μπορούν να βομβαρδίζονται ακόμη και αν προκύπτουν θύματα από τον άμαχο πληθυσμό.