Αυτή είναι η στιγμή να πούμε: «Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε την κατοχή»
Ο Yehuda Shaul της οργάνωσης «Σπάζοντας τη Σιωπή»
Ανταπόκριση, Γάζα, Boštjan Videmšek, DELO
«Σχεδόν κανείς δεν αναρωτιέται, για να μην πω αμφιβάλει. Βρίσκονται στο στάδιο της υποταγής και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό. Το μίσος μεγαλώνει σε καθημερινή βάση. Η αρνητική προδιάθεση απέναντι σε οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη είναι τεράστια. Και δεν είναι μόνο η προδιάθεση... όσοι είναι ενάντια στον πόλεμο και διαμαρτύρονται στους δρόμους πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού. Η αστυνομία απλά παρακολουθεί χωρίς να κάνει τίποτα. Ανησυχώ πάρα πολύ με την κατάσταση, είναι ένα κακό σημάδι για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας» λέει ο Yahuda Shaul, ιδρυτικό μέλος της Ισραηλινής οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή», μιας οργάνωσης βετεράνων στρατιωτών που υπηρέτησαν στο Ισραήλ από την έναρξη της δεύτερης Intifanta και ανέλαβαν να αποκαλύψουν την πραγματικότητα της καθημερινότητας στα κατεχόμενα εδάφη. «Έχουμε προσπαθήσει να προκαλέσουμε δημόσιες συζητήσεις σχετικά με το τίμημα αυτής της κατάστασης στην οποία νέοι στρατιώτες αντιμετωπίζουν άμαχο πληθυσμό σε καθημερινή βάση και εμπλέκονται στον έλεγχο της ζωής τους», αυτή είναι η αποστολή των μελών της οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή».
Η οργάνωση αποτελείται από στρατιώτες που υπηρέτησαν στα μαρτυρικά εδάφη και πήραν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες άλλαξαν τις ζωές τους. «Οι περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας απέναντι στους Παλαιστίνιους, οι λεηλασίες και η καταστροφή της περιουσίας τους ήταν ο κανόνας για πολλά χρόνια αλλά ακόμα παρουσιάζονται σαν εξαιρετικές και σπάνιες. Οι δικές μας μαρτυρίες απεικονίζουν μια αντίθετη και πολύ πιο ζοφερή εικόνα στην οποία η υποβάθμιση των ηθικών προτύπων εκφράζεται από τους ίδιους τους κανόνες εμπλοκής στο όνομα της ασφάλειας του Ισραήλ. Και παρόλο που αυτή η πραγματικότητα είναι γνωστή στους Ισραηλινούς στρατιώτες και τους αξιωματικούς τους η Ισραηλινή κοινωνία συνεχίζει να εθελοτυφλεί, προσπαθώντας να αρνηθεί όσα συμβαίνουν στο όνομά της. Οι απαλλαγμένοι στρατιώτες που επιστρέφουν στην κανονική ζωή ανακαλύπτουν την απόσταση μεταξύ της πραγματικότητας που έζησαν στα κατεχόμενα και της σιωπής που απλώνεται όταν βρίσκονται στο σπίτι τους. Προκειμένου να επιστρέψουν στην κανονική ζωή οι στρατιώτες πιέζονται να αγνοήσουν όλα όσα είδαν και έκαναν. Προσπαθούμε να κάνουμε τις φωνές των στρατιωτών που θέλουν να μιλήσουν να ακουστούν, ωθώντας την ισραηλινή κοινωνία να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να ενεργοποιηθεί», αυτό αποτελεί το μανιφέστο της οργάνωσης.
«Τον Νοέμβριο του 2012 το Ισραήλ ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας με το όνομα «Amud Anan», η αυτολεξεί μετάφραση του οποίου είναι «Pillar of Clouds» (πυλώνας από σύννεφα), ωστόσο το επίσημο όνομα στα αγγλικά ήταν «Pillar of Defence» (πυλώνας άμυνας). Μερικές εβδομάδες πριν ξεκινήσαμε μια νέα επιχείρηση με το όνομα «Mighty Cliff» (μεγάλος γκρεμός) αλλά επίσημα ονομάστηκε «Protective Edge» (προστατευτικό μέτωπο). Και οι δύο τίτλοι που επιλέχθηκαν είναι στην ουσία ιδιαίτερα «αμυντικοί»» λέει ο Yehuda Shaul, που υπηρέτησε ως διοικητής των ισραηλινών δυνάμεων στη Δυτική Όχθη πριν από μια δεκαετία και υπήρξε στην ουσία μάρτυρας των επιθέσεων. Μέχρι σήμερα η οργάνωση έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 950 μαρτυρίες από στρατιώτες που εκπροσωπούν ολόκληρη την ισραηλινή κοινωνία και καλύπτουν σχεδόν όλες τις μονάδες που επιχειρούν στα κατεχόμενα εδάφη. Μέλη της οργάνωσης ισχυρίζονται ότι όλες οι μαρτυρίες ερευνώνται σχολαστικά και όλα τα δεδομένα διασταυρώνονται από επιπλέον μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων και/ή από τα αρχεία άλλων οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δρουν στην περιοχή. «Κάθε στρατιώτης που δίνει μια μαρτυρία «Σπάζοντας τη σιωπή» ξέρει τους στόχους της οργάνωσης. Οι περισσότεροι επιλέγουν να παραμείνουν ανώνυμοι, εξαιτίας διαφόρων πιέσεων που δέχονται από το στρατό αλλά και την κοινωνία σε μεγάλο βαθμό» συμπληρώνει.
«Όταν ακούω τα ονόματα που δίνονται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα -ιδιαίτερα στις εκδόσεις που επιλέγονται για την διεθνή κοινή γνώμη- θυμάμαι την στρατιωτική μου θητεία ως μάχιμο μέλος του ισραηλινού στρατού, του οποίου το όνομα (και στα ισραηλινά και στα αγγλικά) είναι «Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ» (Israel Defense Forces -IDF). Αυτές τις ημέρες θυμάμαι το κενό που ανακάλυψα κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας ανάμεσα στο ήθος που εκπροσωπεί το όνομα του IDF και τις πραγματικές επιχειρήσεις που διεξάγονται στη Δυτική Όχθη. Επίσημα ο στόχος μας ήταν η άμυνα. Διεξάγαμε «προληπτικές» επιχειρήσεις, όπως για την πρόληψη της τρομοκρατίας. Αλλά οι φίλοι μου και εγώ μάθαμε ότι η «πρόληψη» δεν ήταν τίποτα άλλο από μια κωδική ονομασία μιας σειράς ενεργειών, πολλές από τις οποίες ήταν σε κάθε περίπτωση επιθετικές. Ο Bogui Ya'alon, τότε αρχηγός του Στρατιωτικού Επιτελείου και σήμερα Υπουργός Άμυνας μας κάλεσε «να κάψουμε την παλαιστινιακή συνείδηση». Στο πνεύμα αυτού του καλέσματος μας έστειλαν να εκφοβίσουμε και να τιμωρήσουμε ολόκληρη της κοινότητα των αμάχων συστηματικά. Αυτό στηριζόταν στην υπόθεση ότι τα μέλη της κοινότητας θα απέχουν από τις εξεγέρσεις αν πληγωθούν, καταπιεστούν και φοβηθούν αρκετά. Οι φοβισμένες συνειδήσεις είναι άλλωστε.. καμένες συνειδήσεις» μου λέει ο Shaul, που έχει ένα βαρύ και ταραχώδες παρελθόν. Η ατμόσφαιρα του πολέμου με την έλλειψη των ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών έχει το τίμημά της. Έχει τρομοκρατηθεί από τα πρόσφατα περιστατικά στη Γάζα που δέχεται επίθεση για τρίτη φορά στα τελευταία έξι χρόνια.
«Ακόμα και μετά την αποχώρηση το 2005 ελέγχαμε τον εναέριο χώρο, τα χωρικά ύδατα, ζώνες προστασίας μέσα στη Λωρίδα της Γάζας και την κίνηση πληθυσμού και αγαθών από και προς αυτή, σχεδόν ολοκληρωτικά. Το Μητρώο του πληθυσμού της Γάζας ελέγχεται από το Ισραήλ και προκειμένου να αποκτήσεις ταυτότητα στα 16 σου χρόνια απαιτείται η έγκριση του Ισραήλ. Αυτή, φυσικά, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα του ελέγχου που ασκείται φαίνεται κατά τις περιοδικές στρατιωτικές επεμβάσεις που προκαλούν τεράστια ζημιά όχι μόνο στις παραστρατιωτικές δομές αλλά και σε αμάχους, άντρες, γυναίκες και παιδιά που ζουν στη Γάζα» εξηγεί ο Yehuda. Κατά την άποψή του αυτή η πραγματικότητα δεν επιβλήθηκε στο Ισραήλ. «Είναι αποτέλεσμα επιλογών που παίρνει η ηγεσία καθημερινά, να διατηρήσει τον έλεγχο επί των παλαιστινιακών περιοχών και των κατοίκων τους. Ξέρω πολύ καλά τις επιπτώσεις αυτών των αποφάσεων επειδή ως στρατιώτης και διοικητής πήρα μέρος στην εφαρμογή τους. Έμαθα ότι η διατήρηση αυτού του ελέγχου απαιτεί συνεχόμενη άσκηση βίας. Έμαθα ότι είναι αδύνατο να επιβληθεί ηθικά ο κανονισμός μια ξένης κυβέρνησης σε ένα πληθυσμό που αποτελείται από εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στην περιοχή εδώ και δεκαετίες. Οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις στη Γάζα με τα αμυντικά ονόματα δεν θα αλλάξουν την φύση των επιχειρήσεων. Σημαντικές αλλαγές θα έρθουν μόνο τη μέρα που η κατοχή θα τελειώσει. Στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να ξέρεις αν οι απειλές στις νοτιότερες ισραηλινές πόλεις και κοινότητες θα σταματήσουν όταν θα σταματήσει και η κατοχή της Γάζας. Ωστόσο ξέρουμε ότι η κατοχή δεν έχει φέρει κατάπαυση του πυρός και ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και ότι αν κάτι δεν αλλάξει είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθήσουμε άλλη μια αιματοβαμμένη επιχείρηση, ανάλογη με αυτή που ζούμε τώρα σε ένα με δύο χρόνια. Η σημασιολογία δεν πρόκειται να αλλάξει την πραγματικότητα, στην οποία το Ισραήλ δεν αμύνεται μόνο αλλά επιτίθεται κιόλας, όχι μόνο αυτές τις δύσκολες ημέρες αλλά κάθε ημέρα. Αντί να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και να το δικαιολογήσουμε πρέπει να δράσουμε για να το αλλάξουμε. Αυτή είναι η στιγμή να πούμε: Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε την κατοχή». Ο πρώην στρατιώτης του Ισραήλ είναι σαφής.
«Μη με παρεξηγήσετε. Ως Ισραηλινός δεν αμφισβητώ το δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τον εαυτό του. Η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και δεν έχω αμφιβολία για αυτό. Οι ρουκέτες που πυροδοτούνται από τη Γάζα κατάφεραν να δολοφονήσουν δύο ισραηλινούς πολίτες μέσα στο Ισραήλ. Αυτή είναι μια φριχτή πράξη που δεν επιδέχεται δικαιολόγηση. Απειλεί τις ζωές των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών σε όλη τη χώρα. Αλλά η πυροδότηση ρουκετών δεν πρέπει να αποδίδεται σε όλους τους κατοίκους της Γάζας και να νομιμοποιεί στόχους συλλογικής τιμωρίας. Ακόμα περισσότερο, παρά τον συλλογικό μας θρήνο για τον τραγικό χαμό 27 ισραηλινών στρατιωτών στις επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας δεν πρέπει να αφήσουμε αυτές τις απώλειες να μας οδηγήσουν στην παραβίαση των κανόνων του πολέμου. Περίπου 700 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα των ισραηλινών επιχειρήσεων, μεταξύ τους και πολλοί άμαχοι. Στο όνομα της άμυνας αυτές τις ημέρες πληγώνουμε τον παλαιστινιακό άμαχο πληθυσμό που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ όλο το χρόνο» λέει ο Yehuda και συνεχίζει «Οι φίλοι μου και εγώ μάθαμε να αντιμετωπίζουμε κάθε Παλαιστίνιο σαν εχθρό και ως νομιμοποιημένο στόχο επίθεσης. Όταν συμμετείχαμε σε επιχειρήσεις προκειμένου να «επιδείξουμε την παρουσία μας» ο στόχος μας ήταν φοβίσουμε και να μπερδέψουμε τον άμαχο πληθυσμό προκειμένου να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι βρίσκονται πάντα υπό τον έλεγχό μας. Πετυχαίναμε αυτό το στόχο μέσω περιπολιών στους δρόμους της πόλης και μπαίνοντας σε τυχαία σπίτια όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Δεν υπήρχε καμία πληροφορία που μας οδηγούσε σε αυτές τις επιχειρήσεις. Άλλες φορές «προλαμβάναμε» την τρομοκρατία μέσω της συλλογικής τιμωρίας αθώων Παλαιστίνιων».
Η οργάνωση «Σπάζοντας τη σιωή» (ιδρύθηκε το 2004) υπήρξε μια ισχυρή φωνή της αλήθειας και του ρεαλισμού στο Ισραήλ την τελευταία δεκαετία. Η επιρροή της μεγαλώνει. Οι μαρτυρίες των Ισραηλινών στρατιωτών, οι δημόσιες εκδηλώσεις και οι παρουσιάσεις άνοιξαν πολλά μάτια. Αλλά με την ραγδαία αύξηση της άκρας δεξιάς στην ισραηλινή πολιτική σκηνή, άνθρωποι όπως ο Avgdor Lieberman (υπουργός Εσωτερικών Υποθέσεων) ήλεγξαν το παιχνίδι, ριζοσπαστικοποιώντας την πολιτική και την κοινωνία. Μια κοινωνία που είναι πλέον πιο σιωπηρή παρά ποτέ. Μια κοινωνία που μεταμορφώθηκε με ένα τρομακτικό, εντελώς απάνθρωπο τρόπο. Μια κοινωνία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μια κοινωνία που πρόδωσε τις σοσιαλιστικές και ισότιμες ρίζες της.
Μέσα στην Γάζα που υποφέρει και αιμορραγεί τα αποτελέσματα της ισραηλινής ριζοσπαστικοποίησης είναι παραπάνω από εμφανή. Αλλά όχι μόνο στη Λωρίδα της Γάζας. Οι πρώην στρατιώτες νιώθουν παντού την αδιαφορία ή ακόμα και τις απεχθείς αντιδράσεις.
«Ποτέ δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα και για την οργάνωσή μας. Ποτέ! Είναι πολύ δύσκολα αλλά θα τα καταφέρουμε. Ελπίζω ότι ο αυτός είναι ένας φυσιολογικός κύκλος που έχει φτάσει στο κατώτατο σημείο του, οπότε από εδώ και μπρος τα πράγματα πρέπει να στραφούν προς την σωστή κατεύθυνση» λέει ο Yehuda Shaul
«Σχεδόν κανείς δεν αναρωτιέται, για να μην πω αμφιβάλει. Βρίσκονται στο στάδιο της υποταγής και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό. Το μίσος μεγαλώνει σε καθημερινή βάση. Η αρνητική προδιάθεση απέναντι σε οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη είναι τεράστια. Και δεν είναι μόνο η προδιάθεση... όσοι είναι ενάντια στον πόλεμο και διαμαρτύρονται στους δρόμους πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού. Η αστυνομία απλά παρακολουθεί χωρίς να κάνει τίποτα. Ανησυχώ πάρα πολύ με την κατάσταση, είναι ένα κακό σημάδι για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας» λέει ο Yahuda Shaul, ιδρυτικό μέλος της Ισραηλινής οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή», μιας οργάνωσης βετεράνων στρατιωτών που υπηρέτησαν στο Ισραήλ από την έναρξη της δεύτερης Intifanta και ανέλαβαν να αποκαλύψουν την πραγματικότητα της καθημερινότητας στα κατεχόμενα εδάφη. «Έχουμε προσπαθήσει να προκαλέσουμε δημόσιες συζητήσεις σχετικά με το τίμημα αυτής της κατάστασης στην οποία νέοι στρατιώτες αντιμετωπίζουν άμαχο πληθυσμό σε καθημερινή βάση και εμπλέκονται στον έλεγχο της ζωής τους», αυτή είναι η αποστολή των μελών της οργάνωσης «Σπάζοντας τη σιωπή».
Η οργάνωση αποτελείται από στρατιώτες που υπηρέτησαν στα μαρτυρικά εδάφη και πήραν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες άλλαξαν τις ζωές τους. «Οι περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας απέναντι στους Παλαιστίνιους, οι λεηλασίες και η καταστροφή της περιουσίας τους ήταν ο κανόνας για πολλά χρόνια αλλά ακόμα παρουσιάζονται σαν εξαιρετικές και σπάνιες. Οι δικές μας μαρτυρίες απεικονίζουν μια αντίθετη και πολύ πιο ζοφερή εικόνα στην οποία η υποβάθμιση των ηθικών προτύπων εκφράζεται από τους ίδιους τους κανόνες εμπλοκής στο όνομα της ασφάλειας του Ισραήλ. Και παρόλο που αυτή η πραγματικότητα είναι γνωστή στους Ισραηλινούς στρατιώτες και τους αξιωματικούς τους η Ισραηλινή κοινωνία συνεχίζει να εθελοτυφλεί, προσπαθώντας να αρνηθεί όσα συμβαίνουν στο όνομά της. Οι απαλλαγμένοι στρατιώτες που επιστρέφουν στην κανονική ζωή ανακαλύπτουν την απόσταση μεταξύ της πραγματικότητας που έζησαν στα κατεχόμενα και της σιωπής που απλώνεται όταν βρίσκονται στο σπίτι τους. Προκειμένου να επιστρέψουν στην κανονική ζωή οι στρατιώτες πιέζονται να αγνοήσουν όλα όσα είδαν και έκαναν. Προσπαθούμε να κάνουμε τις φωνές των στρατιωτών που θέλουν να μιλήσουν να ακουστούν, ωθώντας την ισραηλινή κοινωνία να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να ενεργοποιηθεί», αυτό αποτελεί το μανιφέστο της οργάνωσης.
«Τον Νοέμβριο του 2012 το Ισραήλ ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας με το όνομα «Amud Anan», η αυτολεξεί μετάφραση του οποίου είναι «Pillar of Clouds» (πυλώνας από σύννεφα), ωστόσο το επίσημο όνομα στα αγγλικά ήταν «Pillar of Defence» (πυλώνας άμυνας). Μερικές εβδομάδες πριν ξεκινήσαμε μια νέα επιχείρηση με το όνομα «Mighty Cliff» (μεγάλος γκρεμός) αλλά επίσημα ονομάστηκε «Protective Edge» (προστατευτικό μέτωπο). Και οι δύο τίτλοι που επιλέχθηκαν είναι στην ουσία ιδιαίτερα «αμυντικοί»» λέει ο Yehuda Shaul, που υπηρέτησε ως διοικητής των ισραηλινών δυνάμεων στη Δυτική Όχθη πριν από μια δεκαετία και υπήρξε στην ουσία μάρτυρας των επιθέσεων. Μέχρι σήμερα η οργάνωση έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 950 μαρτυρίες από στρατιώτες που εκπροσωπούν ολόκληρη την ισραηλινή κοινωνία και καλύπτουν σχεδόν όλες τις μονάδες που επιχειρούν στα κατεχόμενα εδάφη. Μέλη της οργάνωσης ισχυρίζονται ότι όλες οι μαρτυρίες ερευνώνται σχολαστικά και όλα τα δεδομένα διασταυρώνονται από επιπλέον μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων και/ή από τα αρχεία άλλων οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δρουν στην περιοχή. «Κάθε στρατιώτης που δίνει μια μαρτυρία «Σπάζοντας τη σιωπή» ξέρει τους στόχους της οργάνωσης. Οι περισσότεροι επιλέγουν να παραμείνουν ανώνυμοι, εξαιτίας διαφόρων πιέσεων που δέχονται από το στρατό αλλά και την κοινωνία σε μεγάλο βαθμό» συμπληρώνει.
«Όταν ακούω τα ονόματα που δίνονται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα -ιδιαίτερα στις εκδόσεις που επιλέγονται για την διεθνή κοινή γνώμη- θυμάμαι την στρατιωτική μου θητεία ως μάχιμο μέλος του ισραηλινού στρατού, του οποίου το όνομα (και στα ισραηλινά και στα αγγλικά) είναι «Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ» (Israel Defense Forces -IDF). Αυτές τις ημέρες θυμάμαι το κενό που ανακάλυψα κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας ανάμεσα στο ήθος που εκπροσωπεί το όνομα του IDF και τις πραγματικές επιχειρήσεις που διεξάγονται στη Δυτική Όχθη. Επίσημα ο στόχος μας ήταν η άμυνα. Διεξάγαμε «προληπτικές» επιχειρήσεις, όπως για την πρόληψη της τρομοκρατίας. Αλλά οι φίλοι μου και εγώ μάθαμε ότι η «πρόληψη» δεν ήταν τίποτα άλλο από μια κωδική ονομασία μιας σειράς ενεργειών, πολλές από τις οποίες ήταν σε κάθε περίπτωση επιθετικές. Ο Bogui Ya'alon, τότε αρχηγός του Στρατιωτικού Επιτελείου και σήμερα Υπουργός Άμυνας μας κάλεσε «να κάψουμε την παλαιστινιακή συνείδηση». Στο πνεύμα αυτού του καλέσματος μας έστειλαν να εκφοβίσουμε και να τιμωρήσουμε ολόκληρη της κοινότητα των αμάχων συστηματικά. Αυτό στηριζόταν στην υπόθεση ότι τα μέλη της κοινότητας θα απέχουν από τις εξεγέρσεις αν πληγωθούν, καταπιεστούν και φοβηθούν αρκετά. Οι φοβισμένες συνειδήσεις είναι άλλωστε.. καμένες συνειδήσεις» μου λέει ο Shaul, που έχει ένα βαρύ και ταραχώδες παρελθόν. Η ατμόσφαιρα του πολέμου με την έλλειψη των ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών έχει το τίμημά της. Έχει τρομοκρατηθεί από τα πρόσφατα περιστατικά στη Γάζα που δέχεται επίθεση για τρίτη φορά στα τελευταία έξι χρόνια.
«Ακόμα και μετά την αποχώρηση το 2005 ελέγχαμε τον εναέριο χώρο, τα χωρικά ύδατα, ζώνες προστασίας μέσα στη Λωρίδα της Γάζας και την κίνηση πληθυσμού και αγαθών από και προς αυτή, σχεδόν ολοκληρωτικά. Το Μητρώο του πληθυσμού της Γάζας ελέγχεται από το Ισραήλ και προκειμένου να αποκτήσεις ταυτότητα στα 16 σου χρόνια απαιτείται η έγκριση του Ισραήλ. Αυτή, φυσικά, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα του ελέγχου που ασκείται φαίνεται κατά τις περιοδικές στρατιωτικές επεμβάσεις που προκαλούν τεράστια ζημιά όχι μόνο στις παραστρατιωτικές δομές αλλά και σε αμάχους, άντρες, γυναίκες και παιδιά που ζουν στη Γάζα» εξηγεί ο Yehuda. Κατά την άποψή του αυτή η πραγματικότητα δεν επιβλήθηκε στο Ισραήλ. «Είναι αποτέλεσμα επιλογών που παίρνει η ηγεσία καθημερινά, να διατηρήσει τον έλεγχο επί των παλαιστινιακών περιοχών και των κατοίκων τους. Ξέρω πολύ καλά τις επιπτώσεις αυτών των αποφάσεων επειδή ως στρατιώτης και διοικητής πήρα μέρος στην εφαρμογή τους. Έμαθα ότι η διατήρηση αυτού του ελέγχου απαιτεί συνεχόμενη άσκηση βίας. Έμαθα ότι είναι αδύνατο να επιβληθεί ηθικά ο κανονισμός μια ξένης κυβέρνησης σε ένα πληθυσμό που αποτελείται από εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στην περιοχή εδώ και δεκαετίες. Οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις στη Γάζα με τα αμυντικά ονόματα δεν θα αλλάξουν την φύση των επιχειρήσεων. Σημαντικές αλλαγές θα έρθουν μόνο τη μέρα που η κατοχή θα τελειώσει. Στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να ξέρεις αν οι απειλές στις νοτιότερες ισραηλινές πόλεις και κοινότητες θα σταματήσουν όταν θα σταματήσει και η κατοχή της Γάζας. Ωστόσο ξέρουμε ότι η κατοχή δεν έχει φέρει κατάπαυση του πυρός και ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα και ότι αν κάτι δεν αλλάξει είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθήσουμε άλλη μια αιματοβαμμένη επιχείρηση, ανάλογη με αυτή που ζούμε τώρα σε ένα με δύο χρόνια. Η σημασιολογία δεν πρόκειται να αλλάξει την πραγματικότητα, στην οποία το Ισραήλ δεν αμύνεται μόνο αλλά επιτίθεται κιόλας, όχι μόνο αυτές τις δύσκολες ημέρες αλλά κάθε ημέρα. Αντί να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και να το δικαιολογήσουμε πρέπει να δράσουμε για να το αλλάξουμε. Αυτή είναι η στιγμή να πούμε: Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε την κατοχή». Ο πρώην στρατιώτης του Ισραήλ είναι σαφής.
«Μη με παρεξηγήσετε. Ως Ισραηλινός δεν αμφισβητώ το δικαίωμα του Ισραήλ να προστατεύει τον εαυτό του. Η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και δεν έχω αμφιβολία για αυτό. Οι ρουκέτες που πυροδοτούνται από τη Γάζα κατάφεραν να δολοφονήσουν δύο ισραηλινούς πολίτες μέσα στο Ισραήλ. Αυτή είναι μια φριχτή πράξη που δεν επιδέχεται δικαιολόγηση. Απειλεί τις ζωές των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών σε όλη τη χώρα. Αλλά η πυροδότηση ρουκετών δεν πρέπει να αποδίδεται σε όλους τους κατοίκους της Γάζας και να νομιμοποιεί στόχους συλλογικής τιμωρίας. Ακόμα περισσότερο, παρά τον συλλογικό μας θρήνο για τον τραγικό χαμό 27 ισραηλινών στρατιωτών στις επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας δεν πρέπει να αφήσουμε αυτές τις απώλειες να μας οδηγήσουν στην παραβίαση των κανόνων του πολέμου. Περίπου 700 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα των ισραηλινών επιχειρήσεων, μεταξύ τους και πολλοί άμαχοι. Στο όνομα της άμυνας αυτές τις ημέρες πληγώνουμε τον παλαιστινιακό άμαχο πληθυσμό που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ όλο το χρόνο» λέει ο Yehuda και συνεχίζει «Οι φίλοι μου και εγώ μάθαμε να αντιμετωπίζουμε κάθε Παλαιστίνιο σαν εχθρό και ως νομιμοποιημένο στόχο επίθεσης. Όταν συμμετείχαμε σε επιχειρήσεις προκειμένου να «επιδείξουμε την παρουσία μας» ο στόχος μας ήταν φοβίσουμε και να μπερδέψουμε τον άμαχο πληθυσμό προκειμένου να τους κάνουμε να καταλάβουν ότι βρίσκονται πάντα υπό τον έλεγχό μας. Πετυχαίναμε αυτό το στόχο μέσω περιπολιών στους δρόμους της πόλης και μπαίνοντας σε τυχαία σπίτια όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Δεν υπήρχε καμία πληροφορία που μας οδηγούσε σε αυτές τις επιχειρήσεις. Άλλες φορές «προλαμβάναμε» την τρομοκρατία μέσω της συλλογικής τιμωρίας αθώων Παλαιστίνιων».
Η οργάνωση «Σπάζοντας τη σιωή» (ιδρύθηκε το 2004) υπήρξε μια ισχυρή φωνή της αλήθειας και του ρεαλισμού στο Ισραήλ την τελευταία δεκαετία. Η επιρροή της μεγαλώνει. Οι μαρτυρίες των Ισραηλινών στρατιωτών, οι δημόσιες εκδηλώσεις και οι παρουσιάσεις άνοιξαν πολλά μάτια. Αλλά με την ραγδαία αύξηση της άκρας δεξιάς στην ισραηλινή πολιτική σκηνή, άνθρωποι όπως ο Avgdor Lieberman (υπουργός Εσωτερικών Υποθέσεων) ήλεγξαν το παιχνίδι, ριζοσπαστικοποιώντας την πολιτική και την κοινωνία. Μια κοινωνία που είναι πλέον πιο σιωπηρή παρά ποτέ. Μια κοινωνία που μεταμορφώθηκε με ένα τρομακτικό, εντελώς απάνθρωπο τρόπο. Μια κοινωνία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μια κοινωνία που πρόδωσε τις σοσιαλιστικές και ισότιμες ρίζες της.
Μέσα στην Γάζα που υποφέρει και αιμορραγεί τα αποτελέσματα της ισραηλινής ριζοσπαστικοποίησης είναι παραπάνω από εμφανή. Αλλά όχι μόνο στη Λωρίδα της Γάζας. Οι πρώην στρατιώτες νιώθουν παντού την αδιαφορία ή ακόμα και τις απεχθείς αντιδράσεις.
«Ποτέ δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα και για την οργάνωσή μας. Ποτέ! Είναι πολύ δύσκολα αλλά θα τα καταφέρουμε. Ελπίζω ότι ο αυτός είναι ένας φυσιολογικός κύκλος που έχει φτάσει στο κατώτατο σημείο του, οπότε από εδώ και μπρος τα πράγματα πρέπει να στραφούν προς την σωστή κατεύθυνση» λέει ο Yehuda Shaul
Boštjan Videmšekπηγή:
http://www.thepressproject.gr/article/66142/Auti-einai-i-stigmi-na-poume-Irthe-i-ora-na-stamatisoume-tin-katoxi