Τι πιστεύουμε για την τρέχουσα κρίση στο Ιράκ
Tuesday July 01, 2014 21:01 by Φόρουμ Αναρχικών του Κουρδιστάν ![Report this post to the editors]( "Report this post to the editors")
Η κρίση στο Ιράκ συνεχίζεται για δεκαετίες, ενώ ήταν υπό την εξουσία του Σαντάμ Χουσεΐν ή κάτω από το «σημερινό δημοκρατικό καθεστώς» μετά την εισβολή του 2003. Δεν υπήρχε ελευθερία ούτε κοινωνική δικαιοσύνη ούτε ισότητα ούτε και μια μικρή, έστω, ευκαιρία για εκείνους που ήταν ανεξάρτητοι από τα πολιτικά κόμματα που βρίσκονταν στην εξουσία. Εκτός από την υφιστάμενη βαρβαρότητα και τις διακρίσεις κατά των γυναικών και των απλών ανθρώπων δημιουργήθηκε ένα πολύ μεγάλο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, καθιστώντας τους φτωχούς ακόμα φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.
Η κρίση στο Ιράκ συνεχίζεται για δεκαετίες, ενώ ήταν υπό την εξουσία του Σαντάμ Χουσεΐν ή κάτω από το «σημερινό δημοκρατικό καθεστώς» μετά την εισβολή του 2003. Δεν υπήρχε ελευθερία ούτε κοινωνική δικαιοσύνη ούτε ισότητα ούτε και μια μικρή, έστω, ευκαιρία για εκείνους που ήταν ανεξάρτητοι από τα πολιτικά κόμματα που βρίσκονταν στην εξουσία. Εκτός από την υφιστάμενη βαρβαρότητα και τις διακρίσεις κατά των γυναικών και των απλών ανθρώπων δημιουργήθηκε ένα πολύ μεγάλο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, καθιστώντας τους φτωχούς ακόμα φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους.
Η παρούσα κρίση δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω. Στην πραγματικότητα, είναι η συνέχιση της ίδιας κατάστασης από ό,τι συνέβαινε πριν από δεκαετίες. Οι μόνες διαφορές είναι τα ονόματα και η δύναμη των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία.
Αρέσει στους πολιτικούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μας λένε ότι οι σημερινοί αγώνες είναι η συνέχιση των παλαιών αγώνων και των συγκρούσεων μεταξύ των δύο κύριων ισλαμικών θρησκευτικών δογμάτων, Σιιτών και Σουνιτών. Ότι έχουν μια αιματηρή προϊστορία σχεδόν από τη γέννηση της θρησκείας του Ισλάμ.
Αν κοιτάξουμε την ιστορία των εθνών, των χωρών και των λαών τους, η ιστορία τους ήταν πάντα η πάλη μεταξύ των ισχυρών ανθρώπων και των ανίσχυρων, ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, ανάμεσα στον κατακτητή και τον κατεχόμενο λαό, μεταξύ του εισβολέα και των ανθρώπων που αγωνίζονται εναντίον των εξουσιών, εναντίον των Αρχών και των Κρατών. Εν ολίγοις, ήταν ένας πόλεμος για περισσότερα κεφάλαια και κέρδη.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ υπό την επωνυμία "Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Levant (Συρία) - Isis"απέχει αρκετά από ό,τι παρουσιάζουν και μας λένε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής:
1) Η Isis είναι μια μικρή μειοψηφία βοηθούμενη από σουνίτικες φατρίες που είναι απογοητευμένες από την ηγεσία των Shia στη Βαγδάτη, ηγέτες σουνιτικών φυλών, μέλη του κόμματος Μπάαθ, παλαιούς αξιωματικούς του στρατού και φατρίες της πρώην εξέγερσης, που συνεργάστηκαν όλοι από κοινού για να σχεδιάσουν πώς θα διεξαχθεί ο αγώνας εναντίον του πρωθυπουργού του Ιράκ, Νούρι αλ Μαλίκι. Όταν η Ίσις βάδισε προς την Μοσούλη -την τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ- και την κατέλαβε, αριθμούσε λιγότερο από 2.000 άνδρες, ενώ γύρω από την πόλη υπήρχαν περίπου 60.000 άνδρες της αστυνομίας και στρατιώτες ειδικών δυνάμεων ασφαλείας. Αυτός ο στρατός ήταν εξοπλισμένος σε μεγάλο βαθμό με μαχητικά, αεριωθούμενα αεροπλάνα, άρματα μάχης και διάφορα είδη ισχυρών όπλων, αλλά ο ίδιος αυτός στρατός έχει καταρρεύσει και έφυγε από την ομάδα της Ίσιδας και άλλες μαχητικές δυνάμεις, με πολύ μικρή αντίσταση ή καμία αντίσταση.
2) Αυτό που συνέβαινε ήταν πιο πιθανό να είναι σχέδιο της Τουρκίας, των χωρών του Περσικού Κόλπου και της κουρδικής κυβέρνησης "KRG»” και εν γνώσει των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου.
3) Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς τι θα συμβεί στο τέλος, καθώς το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εξαρτάται από το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και των δυτικών χωρών που θα δουν αν κάθε εξέγερση ή κίνημα χρήζει του άμεσου ή μη ενδιαφέροντός τους. Μέχρι τώρα, τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο επιμένουν για την ενότητα των λαών στο Ιράκ, για να ζουν μαζί υπό το ίδιο σύστημα. Αν ξέρουν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται υπό απειλή, δεν θα τους πειράξει να διαιρέσει το Ιράκ σε τρία υπο-κράτη μεταξύ των Κούρδων, των Σουνιτών και των Σιιτών.
4) Η κατάσταση αυτή έχει ωθήσει το Ιράκ στο χείλος του θρησκευτικού πολέμου, ειδικά μετά την έκδοση φετφά από τον Αγιατολάχ Ali Al-Sistani -ενός από τους πιο σεβαστούς κληρικούς των Shia-, οι πολίτες να φέρουν όπλα και να καταταγούν στο στρατό.
5) Είμαστε πολύ σίγουροι ότι υπάρχει μια κρυφή ατζέντα εδώ. Πιστεύουμε ότι ένας από τους στόχους αυτού του πολέμου είναι να περικυκλώσει και καταπνίξει το δημοκρατικό μαζικό κίνημα του κουρδικού λαού στο δυτικό Κουρδιστάν (Κουρδιστάν της Συρίας) και την εκεί τοπική αυτοδιοίκηση. Το μαζικό κίνημα εκεί αποδείχθηκε ότι υπήρξε εναλλακτική λύση για το έθνος-κράτος, το παλαιό/νεοφιλελεύθερο σύστημα και την κυβέρνησή του. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η κυκλοφορία των ατόμων δεν πρέπει να ακολουθήσει την “Αραβική Άνοιξη”, που κατέληξε στη δημιουργία και εγκαθίδρυση μιας ισλαμικής κυβέρνησης. Εκτός από αυτό, το κίνημα αυτό έδειξε ότι η λαϊκή εξέγερση δεν θα πρέπει να στηρίζεται από τις Η.Π.Α., την Ε.Ε. και τους πράκτορές τους. Έχει αποδειχθεί ότι η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από το κάτω μέρος των κοινωνιών, όχι από την κορυφή, καθώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την κατασκευή των τοπικών ομάδων που κάνουν οι περισσότερες από τις αποφάσεις τους και για τον εαυτό τους. Αυτό το κίνημα δεν είναι σαφώς προς το συμφέρον των πολιτικών και τοτ νεοφιλελευθερισμού, οπότε το επόμενο βήμα είναι να γίνει επίθεση στο δυτικό Κουρδιστάν και εναντίον του μαζικού κινήματός του.
Με βάση όλα τα ανωτέρω, εμείς (το KAF) καταγγέλλουμε αυτό τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει και επιβληθεί στον ιρακινό λαό και πιστεύουμε στην οργάνωση των ανθρώπων έξω από τα πολιτικά κόμματα και τους υποστηρικτές του πολέμου, καθώς και έξω από το θεσμό των κρατών και των κυβερνήσεων, αλλά στους χώρους εργασίας τους, στη γειτονιά τους, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια και στους δρόμους, για να ενωθούν και να αντεπιτεθούν ενάντια στον πόλεμο, την αδικία, τη φτώχεια, την πείνα, την ανισότητα και την καταστολή που έχουν επιβληθεί από το απάνθρωπο αυτό σύστημα μέσω των κρατών τους, των πολυθενικών, των χρηματοδοτικών ιδρυμάτων, των νεοφιλελεύθερων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του θεσμού των κατασκόπων και πρακτόρων τους.
Kurdistan Anarchist’s Forum (KAF – Φόρουμ Αναρχικών του Κουρδιστάν)
18/6/2014
*Το αγγλικό κείμενο βρίσκεται στο http://www.anarkismo.net/article/27113 Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 1 Ιούλη 2014.
Η παρούσα κρίση δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα όσα ειπώθηκαν παραπάνω. Στην πραγματικότητα, είναι η συνέχιση της ίδιας κατάστασης από ό,τι συνέβαινε πριν από δεκαετίες. Οι μόνες διαφορές είναι τα ονόματα και η δύναμη των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία.
Αρέσει στους πολιτικούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μας λένε ότι οι σημερινοί αγώνες είναι η συνέχιση των παλαιών αγώνων και των συγκρούσεων μεταξύ των δύο κύριων ισλαμικών θρησκευτικών δογμάτων, Σιιτών και Σουνιτών. Ότι έχουν μια αιματηρή προϊστορία σχεδόν από τη γέννηση της θρησκείας του Ισλάμ.
Αν κοιτάξουμε την ιστορία των εθνών, των χωρών και των λαών τους, η ιστορία τους ήταν πάντα η πάλη μεταξύ των ισχυρών ανθρώπων και των ανίσχυρων, ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, ανάμεσα στον κατακτητή και τον κατεχόμενο λαό, μεταξύ του εισβολέα και των ανθρώπων που αγωνίζονται εναντίον των εξουσιών, εναντίον των Αρχών και των Κρατών. Εν ολίγοις, ήταν ένας πόλεμος για περισσότερα κεφάλαια και κέρδη.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ιράκ υπό την επωνυμία "Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Levant (Συρία) - Isis"απέχει αρκετά από ό,τι παρουσιάζουν και μας λένε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής:
1) Η Isis είναι μια μικρή μειοψηφία βοηθούμενη από σουνίτικες φατρίες που είναι απογοητευμένες από την ηγεσία των Shia στη Βαγδάτη, ηγέτες σουνιτικών φυλών, μέλη του κόμματος Μπάαθ, παλαιούς αξιωματικούς του στρατού και φατρίες της πρώην εξέγερσης, που συνεργάστηκαν όλοι από κοινού για να σχεδιάσουν πώς θα διεξαχθεί ο αγώνας εναντίον του πρωθυπουργού του Ιράκ, Νούρι αλ Μαλίκι. Όταν η Ίσις βάδισε προς την Μοσούλη -την τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ- και την κατέλαβε, αριθμούσε λιγότερο από 2.000 άνδρες, ενώ γύρω από την πόλη υπήρχαν περίπου 60.000 άνδρες της αστυνομίας και στρατιώτες ειδικών δυνάμεων ασφαλείας. Αυτός ο στρατός ήταν εξοπλισμένος σε μεγάλο βαθμό με μαχητικά, αεριωθούμενα αεροπλάνα, άρματα μάχης και διάφορα είδη ισχυρών όπλων, αλλά ο ίδιος αυτός στρατός έχει καταρρεύσει και έφυγε από την ομάδα της Ίσιδας και άλλες μαχητικές δυνάμεις, με πολύ μικρή αντίσταση ή καμία αντίσταση.
2) Αυτό που συνέβαινε ήταν πιο πιθανό να είναι σχέδιο της Τουρκίας, των χωρών του Περσικού Κόλπου και της κουρδικής κυβέρνησης "KRG»” και εν γνώσει των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου.
3) Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς τι θα συμβεί στο τέλος, καθώς το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εξαρτάται από το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και των δυτικών χωρών που θα δουν αν κάθε εξέγερση ή κίνημα χρήζει του άμεσου ή μη ενδιαφέροντός τους. Μέχρι τώρα, τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο επιμένουν για την ενότητα των λαών στο Ιράκ, για να ζουν μαζί υπό το ίδιο σύστημα. Αν ξέρουν ότι τα συμφέροντά τους βρίσκονται υπό απειλή, δεν θα τους πειράξει να διαιρέσει το Ιράκ σε τρία υπο-κράτη μεταξύ των Κούρδων, των Σουνιτών και των Σιιτών.
4) Η κατάσταση αυτή έχει ωθήσει το Ιράκ στο χείλος του θρησκευτικού πολέμου, ειδικά μετά την έκδοση φετφά από τον Αγιατολάχ Ali Al-Sistani -ενός από τους πιο σεβαστούς κληρικούς των Shia-, οι πολίτες να φέρουν όπλα και να καταταγούν στο στρατό.
5) Είμαστε πολύ σίγουροι ότι υπάρχει μια κρυφή ατζέντα εδώ. Πιστεύουμε ότι ένας από τους στόχους αυτού του πολέμου είναι να περικυκλώσει και καταπνίξει το δημοκρατικό μαζικό κίνημα του κουρδικού λαού στο δυτικό Κουρδιστάν (Κουρδιστάν της Συρίας) και την εκεί τοπική αυτοδιοίκηση. Το μαζικό κίνημα εκεί αποδείχθηκε ότι υπήρξε εναλλακτική λύση για το έθνος-κράτος, το παλαιό/νεοφιλελεύθερο σύστημα και την κυβέρνησή του. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η κυκλοφορία των ατόμων δεν πρέπει να ακολουθήσει την “Αραβική Άνοιξη”, που κατέληξε στη δημιουργία και εγκαθίδρυση μιας ισλαμικής κυβέρνησης. Εκτός από αυτό, το κίνημα αυτό έδειξε ότι η λαϊκή εξέγερση δεν θα πρέπει να στηρίζεται από τις Η.Π.Α., την Ε.Ε. και τους πράκτορές τους. Έχει αποδειχθεί ότι η επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από το κάτω μέρος των κοινωνιών, όχι από την κορυφή, καθώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την κατασκευή των τοπικών ομάδων που κάνουν οι περισσότερες από τις αποφάσεις τους και για τον εαυτό τους. Αυτό το κίνημα δεν είναι σαφώς προς το συμφέρον των πολιτικών και τοτ νεοφιλελευθερισμού, οπότε το επόμενο βήμα είναι να γίνει επίθεση στο δυτικό Κουρδιστάν και εναντίον του μαζικού κινήματός του.
Με βάση όλα τα ανωτέρω, εμείς (το KAF) καταγγέλλουμε αυτό τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει και επιβληθεί στον ιρακινό λαό και πιστεύουμε στην οργάνωση των ανθρώπων έξω από τα πολιτικά κόμματα και τους υποστηρικτές του πολέμου, καθώς και έξω από το θεσμό των κρατών και των κυβερνήσεων, αλλά στους χώρους εργασίας τους, στη γειτονιά τους, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια και στους δρόμους, για να ενωθούν και να αντεπιτεθούν ενάντια στον πόλεμο, την αδικία, τη φτώχεια, την πείνα, την ανισότητα και την καταστολή που έχουν επιβληθεί από το απάνθρωπο αυτό σύστημα μέσω των κρατών τους, των πολυθενικών, των χρηματοδοτικών ιδρυμάτων, των νεοφιλελεύθερων μέσων μαζικής ενημέρωσης και του θεσμού των κατασκόπων και πρακτόρων τους.
Kurdistan Anarchist’s Forum (KAF – Φόρουμ Αναρχικών του Κουρδιστάν)
18/6/2014
*Το αγγλικό κείμενο βρίσκεται στο http://www.anarkismo.net/article/27113 Ελληνική μετάφραση “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”, 1 Ιούλη 2014.