ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΡΓΑ
Η θλίψη βαδίζει αδιάφορα προς την έξοδο
σφυρίζοντας το τελευταίο χαρούμενο τραγουδάκι
έξόδιος ακολουθία η αγάπη σου, να με συντροφεύει
ως την πόρτα της άνοιξης
Για ποιά χαλασμένα παιχνίδια μιλάνε
οι ποιητές;
Για την κουρελιασμένη κορμοστασιά
του χειμώνα,
λικέρ ξεθυμασμένο σε ξεχασμένο ντουλάπι
ο θάνατος,
τι να μας κάνει τώρα που όλα τα σημάδια μας
τα κατάφερε η ζωή
Ακροπατώ στο θαύμα
στα δάχτυλα του ενός χεριού φτάνουν
να μετρηθούν οι ουτοπίες
των λέξεων- στην άβυσσο τα μαθηματικά
είναι άχρηστα
τροφή για τα ψάρια η αγάπη μου
ανυπεράσπιστη κολυμπά σε εχθρικούς ωκεανούς
πού να σε βρει να σε ταΐσει, πεινασμένε μου ήρωα
Εδώ πεθαίνουμε αργά, τόσο αργά που παθαίνουμε
Photo: The tired photographer – Usra Al Madhoun
πηγή:
http://antipoihsh.wordpress.com/2014/04/24/%CE%B5%CE%B4%CF%8E-%CF%80%CE%B5%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%AC/