Ώπα, ρε ανάρχα!
Ο καθένας σ’ αυτόν τον τόπο, αλλά και αλλού, μπορεί να δηλώνει πως είναι ό,τι του κατέβει στην κούτρα ή ό,τι νομίζει πως είναι. Υπάρχουν, δηλαδή, οι άδολοι κουφιοκεφαλάκηδες, αλλά και οι παμπόνηροι θεομπαίχτες.Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν πάρα πολλοί. Αρχίζοντας από τους μπαράκηδες που το παίζουν αναρχικοί για να «ρίξουν» κάποιο άτομο το οποίο φλερτάρουν και πηγαίνοντας παραπέρα μπορείς να συναντήσεις καλλιτέχνες, συγγραφείς, αλλά και λαϊκούς τύπους, που ο καθένας για διάφορους λόγους αυτοπροβάλλεται σαν αναρχικός∙ είτε λόγω μόδας, είτε επειδή έτσι φαίνεται πιο «μάγκας» και πιο ζόρικος.
Αυτοί, όμως, που δεν παραμένουν απλά στην «οικειοποίηση» αυτής της λέξης επειδή «πουλάει», αλλά το προχωράνε είναι οι πολιτικοί και κυρίως αυτοί της αριστεράς. Επειδή έτσι στήνουν ένα ολόκληρο πλέγμα παραπλάνησης και σπέκουλας.
Έτσι μετά τον «αντιεξουσιαστή» Παπανδρέου, πρόσφατα έλαμψε και το αστέρι του «αναρχικού» βουλευτή τού Σύριζα Βαγγέλη Διαμαντόπουλου.
Να τι δήλωσε το άτομο, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 98,9: «Αυτοπροσδιορίζομαι σε αυτόν τον χώρο, τον ελευθεριακό – αναρχικό, προφανώς».
Έδωσε μάλιστα και μια εξίσωση: «Τι είναι ο αναρχικός; Ένας άμεσα δημοκράτης».
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σ’ αυτήν την «απλοϊκότητα», γιατί θα έπρεπε να δεχτούμε ότι ο Περικλής, ο Σόλωνας και οι λοιποί γνωστοί και άγνωστοι της αρχαίας Αθήνας ήταν αναρχικοί.
Απλά, μετά από αυτή την –όχι τυχαία– δήλωση, λέτε να υπάρχουν ακόμη απορίες από πού εκπορεύονται και προς ποιους απευθύνονται οι διάφορες αμεσοδημοκρατικές και αυτοοργανωμένες παρλαπίπες;
Μπορεί κάποιος να παραβλέψει πως αυτά τα παραπλανητικά κατασκευάσματα στρώνουν το δρόμο προς την παραπέρα αφομοίωση των ανθρώπων μέσα στο σύστημα δουλείας με τα «νέο»-εξουσιαστικά μοντέλα της αμεσοδημοκρατίας;
Είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό πως προωθούν, με παραλλαγές (και παραλογές), την αποδοχή των εκσυγχρονισμένων όρων εξουσίας αποσκοπώντας στην αναβάθμιση της κρατικής οργάνωσης με την προπαγάνδιση της αυτοοργάνωσης;
Τώρα, λοιπόν, φάνηκε πως όλα αυτά απέκτησαν και βουλευτική οντότητα.
Αμ, δε! Ευκαιρία βρήκαν οι νεοδημοκράτες να ξεσπαθώσουν ζητώντας εξηγήσεις γι’ αυτές τις δηλώσεις. Από την άλλη, βγήκε στη μέση ένα δημοσιογραφάκι, που προπαγάνδιζε την μελλοντική συμμετοχή αναρχικών στο κοινοβούλιο.
Ας μην ανησυχούν οι μεν και ας μην ελπίζουν οι δε. Σ’ αυτόν τον απεχθέστατο χώρο που λέγεται Βουλή δεν θα δουν να μπαίνει κανένας αναρχικός ως βουλευτής… Εκεί θα βρίσκουν μόνο «φέικ», μπαγαπόντηδες και καθάρματα.
Μετά, βέβαια, από πιέσεις, ένθεν κακείθεν, ο «αναρχικός» ανέκρουσε πρύμναν ως προς τον «αυτοπροσδιορισμό», αφήνοντας, όμως, ανοιχτό το θέμα της «συμβατότητας» της αναρχίας με τον Σύριζα (για λόγους ψηφοθηρίας και πολιτικής σπέκουλας), σύμφωνα με την εξίσωση την οποία προαναφέραμε.
Ιδού, λοιπόν, και η κυβίστηση: «Ως βουλευτής και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στηρίζω το πρόγραμμα και τις ιδέες της ριζοσπαστικής αριστεράς και τους μαζικούς και ειρηνικούς αγώνες του ελληνικού λαού για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτοπροσδιορίζομαι από αυτήν την ιδιότητά μου και μόνο. Για μένα απολύτως συμβατές με αυτή την ιδιότητα είναι οι αξιακές αναφορές μου στην άμεση δημοκρατία και στους κοινωνικούς χώρους».
Και κατεργάρης και τζάμπα μάγκας.
Ρομφαίος
Πηγή:
http://anarchypress.wordpress.com/2013/01/12/%CF%8E%CF%80%CE%B1-%CF%81%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B1/