Anus mundi
by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Είναι πολλά πράγματα που πρέπει να θυμόμαστε και πολλά που πρέπει να ξαναπούμε. Βεβαίως, πρωτίστως, είναι εκείνο το σπουδαίο και σκατένιο εθνικό όραμα των άθλιων ολυμπιακών αγώνων που άφησαν τα σάλια τους πάνω στο δέρμα του νεοέλληνα. Αν πιστέψουμε μάλιστα και την κοσμική Ουάσινγκτον πόστ, πως, η ανθρωπότητα οφείλει στους Έλληνες πολλά, γιατί χάρισαν σ’ αυτή τους ολυμπιακούς αγώνες, ε τότε θα σκίσουμε τις κιλότες και τα σώβρακά μας. Φυσικά ότι έμεινε να σκίσουμε, αφού ο πατριωτισμός του πολιτικού συστήματος υποκλίθηκε μπροστά στην πολυεθνική μαφία της κεντρικής τράπεζας και του ΔΝΤ αλλά και του ντόπιου μεγαλοϊδεατισμού της αστικής τάξης. Κάθε ξέκωλης κυρίας μεγαλοβιομήχανου ή εφοπλιστή, που ως ιέρεια αυτής της ένδοξης και πανανθρώπινης ιδέας, δούλεψε με πατριωτικό σθένος για να γίνει η χώρα και πάλι το κέντρο της ανθρωπότητας. Δηλαδή το μπουρδέλο στο οποίο ξαμολιούνται κάθε τόσο τουρίστες για να γαμήσουν. Άντε να χαζέψουν και τα αρχαία. Άντε να φάνε και σουβλάκι κάτω απ’ τον ιερό βράχο. Σ’ αυτή τη χώρα που τα φαραωνικά έργα και η γιουροβιζιονική μαλακία κάνει τον έγκλειστο άνεργο ή ενεργό δουλοπάροικο, να φουσκώνει σαν παγώνι από εθνική υπερηφάνεια. Τώρα ακριβώς που το σύστημα περνά την κρίση του και καλεί τα θύματά του, τους πατριώτες δηλαδή, να δώσουν αίμα, τουτέστιν φόρους, να πουλήσουν τα σπουδαγμένα τους παιδιά κοψοχρονιά στο εξωτερικό ως κρέατα, να στήσουν κώλο στην εξουσία που αποφάσισε να βάλει σειρά, να στηθούν στα συσσίτια περιμένοντας ένα πιάτο φαΐ-γιατί δε μαγειρεύεις εσύ καλά και θα σου ετοιμάζουμε εμείς το φαγητό μαλάκα, αρχιεπίσκοποι, δεσποτάδες, δήμαρχοι, υπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι, που ξέρουμε καλά από ανθρώπινη μαγειρική και πορνογραφία του πόνου-, να περιμένουν ένα ξεροκόμματο ως κοινωνικό μέρισμα, να πηδήξουν απ’ την ταράτσα. Τώρα ακριβώς που, σχεδόν όλη η κομματική σκατίλα καλεί τους ψηφοφόρους να αντικαταστήσουν τους κακούς με τους καλούς διαχειριστές. Ένα διαιωνιζόμενο σύστημα που μεταλλάσσει τους ανθρώπους σε πελάτες και σε οπαδούς, δηλαδή σε πρόβατα και αναλώσιμους καταναλωτές κάθε αυταπάτης. Φίλαθλοι δεμένοι στο άρμα μιας εθνικά υπενδεδυμένης παγκόσμιας αποβλάκωσης, ένας κατά παραγγελία μικροεθνικισμός στην υπηρεσία της μονοκρατορίας των εταιριών. Ω ναι, οι εταιρίες σού έχουν μαγκώσει τ’ αρχίδια φιλελεύθερε μικροαστέ, εκεί στη λαμπρή εξέδρα του Κέρδους, βάζοντας φιτίλι σε κάθε καταπιεσμένη σου ανάγκη και σε κάθε κοινωνικό σου αυτοματισμό. Πάντα για την Ιδέα. Το έθνος, τη θρησκεία, τη φυλή, την πατρίδα. Αυτή την κατασπαραγμένη και ανύπαρκτη πλέον Πατρίδα, την παραδομένη στα κοράκια της βρωμερής καπιταλιστικής ανάπτυξης, που δεν κοιτάζει ανάγκες αλλά τιμές στο χρηματιστήριο και δείκτες αγοραπωλησίας εργατικής σαρκός. Αυτής της δολοφονικής ανάπτυξης που αφήνει τη μεγαλοπρεπή κουράδα της απ’ την Νέα Υόρκη μέχρι το Νέο Δελχί. Αυτής της μεθοδικά ανελέητης διαφθοράς του έσπα. Αυτής της ξεκωλιαστικής δουλοπρέπειας κάθε καταπιεσμένου και κομπλεξικού όντος που θέλει να γίνει δήμαρχος, βουλευτής, σύμβουλος, υπουργός, αξιολογητής ή αρχιβασανιστής των άλλων. Αυτού του αισιόδοξου χοντρομαλάκα που έχει τυπώσει καρτούλες με τη σκατόφατσά του και μολύνει το σύμπαν. Αυτού που κομπορρημονεί για τις δεξιότητές του, τις σπουδές του και το μουνί της μάνας του. Αυτού του άθλιου τύπου ανθρώπου που διαλαλεί πως είναι ο εαυτός του, δηλαδή ένα κτήνος. Ένα κτήνος που θέλει να μας κάτσει στο σβέρκο.
πηγή:
http://dromos.wordpress.com/2014/04/29/anus-mundi/#like-4876