Νύμφες και Σάτυροι
by antonis
Η φιλοσοφία μαζεύει τα φουστάνια της για να περάσει το ποτάμι. Είναι η κακοποιημένη νυφούλα που το ‘σκασε απ’ το πατρικό της. Η αναλλοίωτη θηλυκιά ύπαρξη που κατούρησε τα μάρμαρα της ακαδημίας. Αυτή που γέρασε προώρως τους μαέστρους της νεότητας. Αυτή που ψαλιδίζει κάθε τόσο τη μαύρη κουρτίνα της αιώνιας νύχτας και της σκοταδερής άγνοιας, για να εισχωρήσει ένα χιλιοστό φωτεινής ύλης. Μια δράκα εξαίσιων κοινωνιστών που λαξεύουν εν πυγμή τον εαυτό τους, ως την πιο λεπτή και μεγαλειώδη πτυχή του. Νύχτα δίχως σύννεφα και φεγγάρι, γεμάτη αστέρια. Φράσεις περασμένες απ’ τις καμινάδες του σκληρού ανταγωνισμού. Λόγια που δεν ξεσηκώνουν απ’ τα μεγάφωνα μαγαρισμένους θρησκόληπτους, αλλά χαρτογραφούν νέους άχρονους τόπους. Καρδιές που χτυπάνε ανελέητα, εραστές ακόλαστοι και κολασμένοι, βάρδοι όλο πέτρα και σίδερο έχουν περάσει απ’ το κρεβάτι της. Αυτό το κρεβάτι που γίνεται χειρουργικό τραπέζι, τάβλα του χασάπη, χατζάρα της εξουσίας σε όλα τα πεδία των μαχών και σε όλα τα λογοτεχνικά πατάρια και τις λέσχες πνεύματος. Ρίγος και ψύχρα που μετατρέπονται σε φλόγα που φουντώνει. Ηθική που πίνει μεσκαλίνη και μήτρα που καταβροχθίζει ποντικοφάρμακο. Νυφούλα γερμένη πάνω στο μπράτσο του ρομαντισμού που χαμογελά, μα κατά βάθος είναι παλιάνθρωπος. Υπεροπτικός όλο μίσος και διαφθορά και μαγικές λέξεις για να ξεπαστρέψει. Μια ποίηση ζαχαροπλαστείου, ηλιθίων και στενόμυαλων ως το κόκκαλο. Μια ποιητική αισχρότητα που φιλοσοφεί, ανάπηρη, γεμάτη φούμαρα καλοζωίας και καλογερίστικη πόζα. Ένα κατεβατό δεσποτισμού μέσα στο υπαρξιακό σκοτάδι. Ένα ρυάκι που πότε έβγαζε στο βόθρο του θεού και πότε στα βοσκοτόπια της αμφιβολίας. Σε μια κλινική όπου ψυχορραγεί απ’ την αρρώστια της ζωής ένας νεαρός πρίγκιπας. Ένας πρίαπος της τρυφερής ερωτικής φλυαρίας. Ένας δειπνοσοφιστής που αρνήθηκε να μπει στα ορυχεία χρυσού για να βγάλει μεταλαβιά πλούτου, ένα βαντάκι πόνου και αίματος για τον λεπτεπίλεπτο λαιμό της ομορφιάς. Ένας χορευτής στο δάσος του κακού, ένας διαχειριστής θαυμάτων, ένας θηριοδαμαστής της εργατικής τάξης, ένας κουκουλοφόρος των ηδονών που σκεπάζει σπλαχνικά τους ξεχαρβαλωμένους εραστές. Φιλοσοφία σαν αλοιφή πάνω στην άρρωστη συνείδηση του κόσμου. Φιλοσοφία σαν πρέφα μεταξύ ζωής και θανάτου στο καφενείο των ηδονών. Φιλοσοφία που για να γίνει κεραμίδι για τον άστεγο και ζεστό ψωμί για τον πεινασμένο θα πρέπει να γεμίζει λέξεις το περίστροφο και μπαρούτι τα βιβλία.
πηγή:
http://dromos.wordpress.com/2014/03/31/%CE%BD%CF%8D%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B9/