by antonis

mikro
Ζηλεύω τον ποιητικό τρόπο με τον οποίο αρχίζει το κομουνιστικό μανιφέστο. Ακούς την αλήθεια και την έμπνευση να διαλαλούν, όχι την πραμάτεια του φιλόπονου διανοούμενου, αλλά την ξεχειλισμένη αλήθεια απ’ τα τσουκάλια. Μιαν αλήθεια που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει το προλεταριάτο και γι’ αυτό ξεπέφτει σε πρακτικούς και γιατροσόφια, για να ιάσει τις υπαρξιακές του σουφλιές. Μια αλήθεια που φινίρεται δραματικά απ’ τις αντιφάσεις και το μαρκάλεμα των βουβών εκ γενετής πλασμάτων. Βεβαίως οι εξελίξεις, οι πόλεμοι και οι εμφύλιοι οδηγούν τα σπουδαία έργα στις βιβλιοθήκες και στα σανατόρια του πνεύματος. Στις ακαδημίες που ξεψειρίζουν τις συνθήκες του κάθε γραπτού, λίγο πριν το οδηγήσουν στο μουσείο, δηλαδή στον τάφο. Εκεί που τα σπουδαία έργα σκουληκιάζουν αδιάβαστα. Εκεί που οι χίλιες και μια εξηγήσεις των σοφών ηλιθίων, καταστρέφουν την ποίηση και την καύλα, αφήνοντας πίσω δαιμόνιες στατιστικές και φίρμες που σπέρνουν τις νευρώσεις τους στο δημόσιο βίο. Τι ποίηση περιέχει αλήθεια ένα κείμενο που σου λέει ότι η ζωή σου είναι για να τη ζήσεις και να τη χαρείς! Κι όχι να τη χαρακώνεις και να την ξεζουμίζεις για να έχει ασυστόλως πλούτη και κόκα, κάθε πλούσιο πουστράκι απ’ την υπεραξία σου. Τι ποίηση περιέχει ένα γραπτό που πραγματικά ανατρέπει καθεστώτα! Κι εδώ είναι το μεγάλο κόλπο. Εδώ ο αστός και τα τσιράκια του κακολογούν την ποίηση και τους ποιητές. Γιατί οι επαναστάτες είναι ποιητές που ανατρέπουν καθεστώτα, άρα επικίνδυνοι. Είναι η ποίηση που δεν διαθέτει αντίτυπα και ηθικούς δεσμούς στην πιάτσα, αλλά ξεσηκώνει με μια ζούρλια κι ένα κέφι επικίνδυνο, αφού είναι αποφασισμένη να γκρεμίσει το παλιό και να χτίσει το καινούργιο. Σήμερα, που ο αριστερός αντικομουνισμός και οι ηθικολόγοι του φλερτάρουν με την εξουσία, το κομουνιστικό μανιφέστο είναι μια ηλιαχτίδα πάνω απ’ τη λύπη και την κατάθλιψη που βαραίνει τις κοινωνίες. Είναι το πείσμα της ζωής εναντίον του θανάτου. Ένα πείσμα που δεν έχει δαγκωματιές σκοταδισμού και μεταφυσικής αλλά σχέδιο για δράση απέναντι στη χαζοροή της τηλεόρασης και στη σκοταδερή παρακμή της εργασιακής σκλαβιάς. Ιδού λοιπόν: Ένα φάντασμα πλανιέται στην Ευρώπη: το φάντασμα του κομμουνισμού. Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, γάλλοι ριζοσπάστες και γερμανοί αστυνομικοί. Αυτό το φάντασμα κυνηγούν και σήμερα οι απόγονοί τους με μεγαλύτερη ορμή και φοβερότερα όπλα. Γιατί αν τους ξεφύγει έστω και στο ελάχιστο αυτό το φάντασμα θα τους γαμήσει και δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Θα ανθίσουν κρινάκια πάνω απ’ τα ξερατά και οι έρωτες θα πάρουν το αίμα τους πίσω. Οι σκοτωμένοι, οι δολοφονημένοι και οι πατικωμένοι πληβείοι των πόλεων. Καμία ουτοπία δεν είναι μακριά όσο υπάρχουν καυλωμένοι. Καμία Γερμανία δεν είναι παντοδύναμη και κανένας καπιταλιστής δεν είναι ισχυρός όσο υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται και άνθρωποι που πολεμούν. Ο σοφός ποιητής και τρομερός νεανίας των ελληνικών γραμμάτων Ηλίας Πετρόπουλος γράφει επ’ αυτού: Η Γερμανία έπασχε και πάσχει από το αιώνιο άγχος του ζωτικού χώρου. Η Γερμανία παρέμεινε μια χώρα δίχως αποικίες. Η Γερμανία ποτέ δεν είχε μια υπερπόντια πολιτική και διπλωματία. Κάθε φορά που η βιομηχανική παραγωγή γερμανικών προϊόντων ξεπερνούσε τις ανάγκες της Ευρώπης, η Γερμανία ξεκίναγε έναν πόλεμο, που πάντα κατέληγε σε καταστροφή. Σήμερα η επίσημη Γερμανία όπως την εκφράζουν το ινστιτούτο Γκέτε (μεταπολεμική νεκρανάσταση της χιτλερικής Deutsche Akademie) ή τα διάφορα φεστιβάλ, προσπαθεί να δείξει το καλό της πρόσωπο, για να ξεχάσουμε τα ολοκαυτώματα κατά των γερμανών κουμουνιστών, κατά των εβραίων και των τσιγγάνων, κατά των ομοφυλοφίλων, κατά των πνευματικώς καθυστερημένων-και, προπάντων, για να λησμονήσουμε το Μέγα Ολοκαύτωμα του ρωσικού λαού. Αν διασώθηκε η Ευρώπη όπως διασώθηκε, αυτό οφείλεται καθ’ ολοκληρίαν στον Κόκκινο Στρατό. Η σύγχρονη αντικομουνιστική προπαγάνδα όλων των τηλεοράσεων και όλων των εφημερίδων ξεκινάει από την τρομάρα που πήραν οι καπιταλιστές το 1945, με την παρουσία του κόκκινου στρατού στην καρδιά της αμαρτωλής Ευρώπης. Μια τρομάρα που οι καπιταλιστές δεν μπορούν να καταπιούν………
Πηγή:
http://dromos.wordpress.com/2014/03/24/%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C-%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%85%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD/