Ένα μήνυμα ενότητας και φιλίας: τίποτα δεν μας
χωρίζει πια…
Michael Theødosiadis | 14/03/2014 →
Εξάρχεια, Αθήνα: η φωτογραφία του Berkin Elvan στο σημείο όπου ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε από αστυνομικά πυρά.
Η είδηση του θανάτου του 15χρονου Berkin Evan μετά από 269 ημέρες σε κόμμα λόγω τραυματισμού στο κεφάλι κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων στην πλατεία Gezi τον περασμένο Ιούνιο στην Κωνσταντινούπολη, δεν μας προκάλεσε έκπληξη. Μας θύμισε δίχως άλλο τον θάνατο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στην Αθήνα, πέντε χρόνια πριν, ο οποίος οδήγησε στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Σήμερα η φωτογραφία του εμφανίζεται σε αφίσες και πλακάτ δίπλα σε αυτή του Berkin.
Όπως ακριβώς η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και η Τουρκία βιώνει με παρόμοιο τρόπο τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης κρατικής βίας σε συνδυασμό με μια τεράστια επίθεση στις δημοκρατικές ελευθερίες. Είναι προφανές ότι σε όλον τον κόσμο το κράτος και όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί γίνονται ολοένα πιο αυταρχικοί καθώς η πολιτική ισχύς συγκεντρώνεται ολοένα περισσότερο στα χέρια μιας ολιγαρχίας, έχοντας ταυτόχρονα ως αποτέλεσμα τη δραματική διόγκωση της ωμής βίας, του κοινωνικού αποκλεισμού, των ανισοτήτων και της αδικίας. Η αυθαιρεσία των ολιγαρχικών καθεστώτων ενάντια στα θεμελιώδη μας δικαιώματα δεν αποτελεί πλέον ψευδαίσθηση ή αποκύημα της φαντασίας, αλλά μια προφανή πραγματικότητα. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις υφίστανται διαρκώς επιθέσεις από βαριά οπλισμένες αστυνομικές δυνάμεις – η Ελλάδα και η Τουρκία αποτελούν μόνο δύο παραδείγματα, καθώς έχουμε δει τη βίαιη καταστολή στην Ισπανία, τη Βρετανία, τη Βραζιλία. Σχεδόν παντού στον κόσμο όπου οι άνθρωποι μάχονται αγωνιζόμενοι να διατηρήσουν τις σκληρά κερδισμένες ελευθερίες τους, οι τρέχοντες θεσμοί που ασκούν αυθαίρετα την εξουσία απαντούν με βία και καταναγκασμό. Την ίδια στιγμή, ο κόσμος των media παραμένει κατά κύριο λόγο απαθής, περιφρονητικός ή μεροληπτικός υπέρ της εξουσίας. Γι’ αυτόν το λόγο:
- Έχει φτάσει η στιγμή που πρέπει να κατανοήσουμε ότι η κατάσταση βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια μας και ότι θα πρέπει να ενταθούν οι λαϊκοί αγώνες των απλών πολιτών. Πώς, ωστόσο, μπορούμε να συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε προς μια ουσιαστική και καίρια πολιτική αλλαγή; Πώς μπορούμε να μετασχηματίσουμε πραγματικά το πολιτικό τοπίο; Κανένας ουσιαστικός μετασχηματισμός δεν μπορεί να προκύψει αν δεν αναγνωρίσουμε τη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, αν δεν ξεπεράσουμε τα εθνικά σύνορα και δεν διαδώσουμε το μήνυμα της φιλίας και της αδελφοσύνης.
- Σήμερα ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων, που υφίστανται μια παρόμοια επίθεση νιώθουν επιτακτική την ανάγκη να εκφράσουν την συμπαράστασή τους, απαιτώντας ταυτόχρονα τον άνευ όρων τερματισμό κάθε ιστορικής και πολιτιστικής διαίρεσης. Ενώ τα οδοφράγματα στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Τουρκίας υψώνονται ξανά, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες νέων ανδρών και γυναικών πλημμυρίζουν τους δρόμους εκφράζοντας την αγανάκτησή τους, η πλειονότητα των δημοκρατικών Ελλήνων πολιτών νιώθουν την ηθική υποχρέωση να στείλουν ένα μήνυμα ενότητας. Οι συγκλονιστικές φωτογραφίες του Berkin και του Γρηγορόπουλοου τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη μας θυμίζουν ότι η καταπίεση και τα βάσανα δεν οφείλονται στις εθνικές διαφορές. Αντιθέτως, προκύπτουν από τις τρέχουσες θεσμοθετημένες σχέσεις εξουσίας, που είναι σχεδιασμένες να διαιωνίζουν τις ανισότητες, τη διαφθορά, τον ελιτισμό και κάθε είδους αδικία, στοιχεία που μπορούμε να καταφέρουμε να εξαλείψουμε μόνο μέσω της ενότητας του αγώνα.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο υστερικός εθνικιστικός λαϊκισμός και η γεωπολιτική αντιπαλότητα μεταξύ μας έχουν επί αιώνες θρέψει το μίσος και τις εντάσεις. Ξέρουμε ότι οι καιροσκόποι έμποροι όπλων υποκινούμενοι από το προσωπικό τους συμφέρον θα συνεχίσουν να καλλιεργούν και να τρέφουν το μίσος μεταξύ των δύο λαών (Τούρκων και Ελλήνων) που έχουν τόσα πολλά κοινά. Γνωρίζουμε ότι οι δημαγωγοί, οι ιεροκήρυκες του μίσους, οι ιστορικοί της πλάκας και οι προπαγανδιστές προσπαθούν επί χρόνια να μας πείσουν ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο από εχθροί, ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό εκτός από το ξίφος. Ότι θα πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να δώσουμε τη ζωή μας στον «επικείμενο πόλεμο ενάντια στους κακούς γείτονές μας» αναζητώντας την αναβίωση ένδοξων παρελθόντων. Η κρίση μας δεν κινείται πλέον από τη φιλικότητα αλλά από την άγνοια. Το μίσος μεταξύ μας έχει καταλάβει τη σκέψη μας. Είναι ώρα, ωστόσο, για όλους τους δημοκρατικούς πολίτες και των δύο χωρών, που απορρίπτουν κάθε είδους υβριστικό, εθνικιστικό ή θρησκευτικό απομονωτισμό να αναμετρηθούν με αυτές τις προκλήσεις. Όλοι εμείς που επιθυμούμε την εξάλειψη της χρήσης δομικής βίας και τη δημιουργία αυτόνομων και δημοκρατικών κοινωνιών, πρέπει να εναντιωθούμε και να αναδείξουμε στην ολότητά της τη χυδαιότητα των εθνικιστικών λαϊκιστικών ιδεολογιών σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπου ο απλός πολίτες –είτε Τούρκος, είτε Έλληνες- βιώνει εξίσου τον εκφοβισμό, την φτωχοποίηση και την ταπείνωση.
Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αυτή την αθλιότητα, πρέπει να αναλάβουμε συλλογική δράση, μέσω ενός ενωμένου διεθνούς επαναστατικού δικτύου. Είναι καιρός να προχωρήσουμε σε αποφασιστικές δράσεις, μαζί. Στις πλατείες και τους δρόμους, η πραγματική δημοκρατία, η ανθρώπινη δημιουργία, και η επικοινωνία μπορούν να ξαναγεννηθούν.
Πηγή:
http://eagainst.com/articles/commentsfree-friendship/