Πες μου (ακόμη) ένα ψέμμα, ν’ αποκοιμηθώ

Δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε για το εάν οι λέξεις μπορούν να εκφράσουν μόνες τους το νόημα του κόσμου. Σίγουρα, όμως, αγγίζουν με τον εγγύτερο τρόπο το ανθρώπινο πνεύμα, προσφέροντάς του την δυνατότητα να συλλάβει, να σχηματοποιήσει και να εκφράσει συναισθήματα και λογική. «Ό,τι μπορεί να ειπωθεί, μπορεί να ειπωθεί με σαφήνεια. 

Για τα υπόλοιπα, είναι προτιμότερο να σιωπούμε», έγραψε ο Βιτγκενστάιν και δεν έχουμε κανέναν λόγο να διαφωνήσουμε. Έτσι και αλλιώς, η σιωπή είναι η κραυγή του άρρητου μες στο κουφάρι του χρόνου. Η πραγματική σιωπή συμβαίνει, όταν ακόμη και η ποίηση γίνεται απλώς μια βροχή από λέξεις. Η σημασία της βρίσκεται στις παύσεις που προσφέρει ανάμεσα σε διαστήματα ειλικρινούς λόγου. Επειδή, από τη στιγμή που ο λόγος μετατρέπεται σ’ ένα σωρό από ψέματα, οι λέξεις γίνονται παγίδες. Όταν μάλιστα ο δόλος είναι πολιτικοποιημένος, τότε και το δόκανο γίνεται εξουσιαστικό.

Στις 19 Νοεμβρίου 1985, ο α/α «χώρος» της Θεσσαλονίκης συμμετέχει στην πορεία για την προ δύο ημερών δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, συγκροτώντας μάλιστα και πολυάριθμο ξεχωριστό μπλοκ. Στο πανό που βρίσκεται στην κεφαλή είναι αναγραμμένα τα εξής: «Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και τα ΜΕΑ. Να αφοπλίσουμε την αστυνομία. Να εξοντωθούν οι δολοφόνοι του Μιχάλη Καλτεζά». Φυσικά, στην κάτω αριστερή μεριά του πανό έχει σχεδιαστεί και ένα μεγάλο αλφάδι, μην και μπερδευτεί κανείς και τους περάσει για αριστερούς ή κάτι άλλο. Το ν’ αναρωτηθούμε, λοιπόν, αν περιέχεται οτιδήποτε αναρχικό ή έστω αντιεξουσιαστικό στο άνωθι πρόταγμα είναι τόσο σοβαρό, όσο το να κουβεντιάζουμε για το αν υπάρχει έλλογη μορφή ζωής στο φεγγάρι. Τελικά, όμως, γεγονότα όπως το παραπάνω, υπήρξαν απλώς τυχαίες, λανθασμένες έστω, παρορμήσεις ή είχαν ως σκοπό να φυτέψουν τον εξουσιαστικό σπόρο στο γόνιμο χωράφι των αναρχικών απελευθερωτικών απόψεων και πρακτικών; Υπήρξε η μεθοδολογία αυτή ένα κοινό πυροτέχνημα ή μήπως οι όποιοι φιλόδοξοι επίγονοί της φθάνουν μέχρι και τις μέρες μας; Πάντως, αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι πώς το δηλητηριώδες «κοκτέιλ» μοχθηρίας-ρεφορμισμού, που κερνά η εγχώρια «αντιεξουσιαστική» αριστερά στους κοινωνικούς αγώνες, αποτελεί μια παλιά σκιώδη ιστορία.

Είναι απολύτως βέβαιον ότι η αλεπού δεν έχει καμιά δουλειά στο παζάρι. Αμφιβάλουμε αν οι άνθρωποι θα αντιδρούσαν στη θέα της με αθώα περιέργεια. Αλήθεια, όμως, έχουν καμιά δουλειά οι αναρχικοί με τον εξουσιαστικό λόγο; Όχι, τούτη την φορά δεν αναφερόμαστε ούτε στο φλερτ κάποιων αντιεξουσιαστών με την πολιτική, ούτε καν στον αθεράπευτο έρωτά τους για την άμεση δημοκρατία. Κι όμως, βρέθηκε αναρχική ομάδα, που προτάσσει ξεκάθαρα ακόμη και την κυβέρνηση ανθρώπου από άνθρωπο. Παραθέτουμε, λοιπόν, αυτούσιο το παρακάτω απόσπασμα απ’ το κείμενο Γιατί είμαστε η 6^η (Γενάρης 2014) της αναρχικής ομάδας Μπαρούτι (Βέροια): «Ανακαλύψαμε μέσα στους αιώνες πως, ο μόνος τρόπος να πετύχουμε μία καλή κυβέρνηση είναι ο διάλογος και η δημιουργία μεγάλων και μικρών συμφωνιών (ομοφωνιών) ανάμεσα σε όσους είναι στους “από κάτω”. Η δημοκρατία για εμάς, η “εξουσία” του δήμου δηλαδή, μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα σε συλλογικά μορφώματα, που όλα αποφασίζονται από όλους, όλα ελέγχονται από όλους, όλα λειτουργούν από όλους, σε δομές χωρίς κάποιους αιώνιους “από πάνω”». Τα συμπεράσματα δικά σας.

Είναι τοις πάσι γνωστό πως οι κυβερνήσεις, ο έλεγχος και η δημοκρατία είναι τόσο χρήσιμες για την απελευθέρωση ανθρώπου και φύσης, όσο η χτένα για τους καραφλούς. Ας μην γελιόμαστε, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Και ασχέτως αν η εξουσιαστική δυσωδία που αποπνέει θα έπρεπε να φέρνει ναυτία σε όσους την φορούν, παρ’ όλα αυτά η χρήση της τείνει να επιβληθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ως καθολική. Αν δούμε το ζήτημα ακόμη πιο καθαρά, γίνεται φανερό πως δεν ομιλούμε πλέον απλώς για εκπτώσεις αναρχικών στον λόγο τους, αλλά για ανθρώπους που οι απόψεις τους δεν είναι καθόλου αναρχικές, αλλά οι ίδιοι επιμένουν ν’ αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί. Είναι, όμως, δικαίωμα τους να ονοματίζουν τόσο τις ομάδες, όσο και τα εγχειρήματά τους αναρχικά; Ασφαλώς. Στο κάτω-κάτω, εμείς δεν είμαστε ούτε κυβέρνηση «από τα κάτω», ούτε δημοκράτες για να τους το απαγορεύσουμε…

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση