Η Ρωσία, η Ευρώπη και η γερμανική μυωπία
Από Ερανιστής
Η Ρωσία, η Ευρώπη και η γερμανική μυωπία
Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον βίντεο
εδώ:
http://www.liveleak.com/view?i=5dc_1393953567
«Έχουμε εξηγήσει συχνά στους Αμερικανούς . . . γιατί οι μονομερείς κυρώσεις δεν αρμόζουν στα κριτήρια των πολιτισμένων σχέσεων μεταξύ κρατών.» Αλεξάντερ Λουκασέβιτς, εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.Γράφει ο Ερανιστής*Ελάχιστοι φαίνεται να αιφνιδιάστηκαν από το τελεσίγραφο που έστειλε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν προς τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας· οι Ρώσοι -χωρίς περίπλοκες διατυπώσεις- ζητούν την άνευ όρων παράδοση των στρατιωτικών δυνάμεων που διατηρούν οι Ουκρανοί στην χερσόνησο της Κριμαίας. Σύμφωνα με τις εφημερίδες, στρατιωτικές δυνάμεις εδραίωσαν κατά την Κυριακή τον ρωσικό έλεγχο στην Κριμαία ενώ και ο νεοδιορισθείς αρχηγός του ουκρανικού Πολεμικού Ναυτικού αυτομόλησε και ορκίστηκε πίστη στις φιλορωσικές αρχές της αυτόνομης δημοκρατίας. Το Κίεβο κήρυξε κατάσταση κόκκινου συναγερμού για τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες όπως περιέγραψε το βράδυ της Κυριακής ο πρόεδρος της Ρουμανίας Αντριάν Μπασέσκου, «δέχεται επίθεση» από τη Ρωσία.«Süddeutsche Zeitung»«Η γερμανική εφημερίδα αμφισβητεί το κατά πόσο ενδεχόμενη λήψη κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας θα έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα. «Οι κυρώσεις χρησιμοποιήθηκαν συχνά το τελευταίο διάστημα σε χώρες με εγκληματίες αρχηγούς και είχαν μερική επιτυχία. Όμως ως πυρηνική δύναμη, ως χώρα με δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ και ως απαραίτητος προμηθευτής ενέργειας η Ρωσία δεν μπαίνει σε αυτήν την κατηγορία των χωρών. Κυρώσεις σε βάρος της θα μπορούσαν να κοστίσουν πολύ σοβαρά σε αυτούς που θα τις επέβαλαν. Διότι εάν έκλεινε η Μόσχα τις στρόφιγγες φυσικού αερίου, θα είχε τεράστιες επιπτώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες».Ρωσική ειρήνηΤο πιθανότερο είναι ο πρώτος κύκλος να κλείσει με την επικράτηση του Πούτιν, προσωπικά θεωρώ απίθανο να κλιμακωθεί η σύγκρουση με άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην Κριμαία – κάτω από τη μύτη της πληγωμένης αρκούδας. Εξαιρετικά δύσκολο είναι επίσης η καταχρεωμένη Ουκρανία να αντέξει τις ποικίλες πιέσεις από την Ρωσία και να μην καταρρεύσει οικονομικά – η χώρα δεν παράγει δικό της ούτε ένα λίτρο γκάζι και εξαρτάται ενεργειακά από την Ρωσία. Η γαλλική «Le Figaro» υποστηρίζει ότι το ρωσικό σενάριο στην Ουκρανία έχει ήδη γραφτεί από το Αφγανιστάν το 1979 μέχρι τη Γεωργία το 2008. «Μπορεί μάλιστα κανείς να υποθέσει ότι η «ρωσική ειρήνη» δεν θα τελειώσει στην Κριμαία, αλλά θα καταλάβει και το 1/3 της Ουκρανίας. Μέχρι τότε οι Δυτικοί μάλλον θα παραμείνουν με δεμένα τα χέρια κι αυτό ο Πούτιν το γνωρίζει, όπως και οι Ουκρανοί, που προετοιμάζονται για έναν πόλεμο στην Κριμαία.»![Η «General Anzeiger» της Βόννης υποστηρίζει ότι ο Πούτιν γελοιοποίησε τους πάντες. «Τον πρόεδρο Ομπάμα, την καγκελάριο Μέρκελ, το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα την Κάθριν Αστον, που τα τελευταία 5 χρόνια προσπαθεί να διαμορφώσει την εξωτερική πολιτική της ΕΕ», σημειώνει ο αρθρογράφος.]()
Η «General Anzeiger» της Βόννης υποστηρίζει ότι ο Πούτιν γελοιοποίησε τους πάντες. «Τον πρόεδρο Ομπάμα, την καγκελάριο Μέρκελ, το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα την Κάθριν Αστον, που τα τελευταία 5 χρόνια προσπαθεί να διαμορφώσει την εξωτερική πολιτική της ΕΕ», σημειώνει ο αρθρογράφος.
Η «General Anzeiger» της Βόννης υποστηρίζει ότι ο Πούτιν γελοιοποίησε τους πάντες. «Τον πρόεδρο Ομπάμα, την καγκελάριο Μέρκελ, το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα την Κάθριν Αστον, που τα τελευταία 5 χρόνια προσπαθεί να διαμορφώσει την εξωτερική πολιτική της ΕΕ», σημειώνει ο αρθρογράφος.Είναι άραγε η σημερινή Γερμανία αποφασισμένη να προχωρήσει σε στενή και προνομιούχα συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Ο Παναγιώτης Κονδύλης -ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τους Γερμανούς και την γερμανική πολιτική- θεωρεί πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, «ενώ είναι δυνατόν ακόμα και να φαντασθούμε προϋποθέσεις, υπό τις oποίες το εγχείρημα αυτό θα στεφόταν από επιτυχία.» «Όμως -γράφει ο ίδιος- η επιτυχία θα απαιτούσε πολιτικές ικανότητες, οι όποιες δεν ευδοκιμούν στη Γερμανία. Η έλλειψη των εμπειριών που έχουν συγκεντρώσει από αιώνες στην παγκόσμια πολιτική τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά έθνη της Δύσης (με επικεφαλής την Μεγάλη Βρεταννία και τη Γαλλία) δεν αναπληρώνεται εύκολα, ενώ ως γνωστόν οι λεπτοί συνδυασμοί, τούς οποίους συναποτελούν η επίδειξη ισχύος, οι ευαίσθητοι χειρισμοί και η αποτελεσματική ρητορική, δεν υπήρξαν τα συνήθη προϊόντα των γερμανικών πολιτικών εργαστηρίων αυτού του αιώνα.»Υπό την ηγεμονία ενός ευρωπαϊκού κράτους ή μιας συμμαχίας χωρών, η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης στο μεσοπρόθεσμο μέλλον είναι πιθανόν να προχωρήσει ή να μην προχωρήσει. Στην περίπτωση που στην Ευρώπη δεν επικρατήσουν διαλυτικές τάσεις, τα ευρωπαϊκά έθνη πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι η Ρωσία θα είναι αμετακίνητα απέναντί τους, όσο αμφισβητείται η γεωπολιτική κυριαρχία της στον Καύκασο, την Κριμαία και την ευρύτερη περιοχή: «Όποιος είναι έστω κι επιφανειακά εξοικειωμένος με τη ρωσσική ιστορία, θα πρέπει να γνωρίζει ότι καμμιά Ρωσσία δεν είναι δυνατή, αν δεν της αναγνωρισθεί εξ υπαρχής το δικαίωμα να τηρεί την τάξη στην Καυκασία, στην Κεντρική Ασία και σε ολόκληρο τον σιβηρικό χώρο.»Γερμανική μυωπίαΜια ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί μια τέτοια προοπτική: «Μια μακροπρόθεσμη ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στη Ρωσσία οφείλει να προσανατολισθεί σ’ αυτές τις γεωπολιτικές προοπτικές. Ασφαλώς, είναι δικαίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών να επιθυμούν την διασφάλιση της πλανητικής μονοκρατορίας τους μεταξύ άλλων με τη συνεχή χαλιναγώγηση ή και με τον κατακερματισμό της Ρωσσίας. Όμως μια ενωμένη Ευρώπη δεν θα είχε να κερδίσει πολλά πράγματα, αν εμφανιζόταν ως στρατηγικός τοποτηρητής των Αμερικανών στην Ανατολική Ευρώπη και ως υποστηρικτής όλων των χωριστικών τάσεων μέσα στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.Η ευρωπαϊκή, και προ παντός γερμανική μυωπία, όπως φαίνεται με την υποστήριξη του αμερικανικού σχεδίου για την επέκταση του ΝΑΤΟ ίσαμε τα ρωσσικά σύνορα, δεν μπορεί παρά να δώσει τροφή σε μιαν απολύτως θεμιτή δυσπιστία της Ρωσσίας και να σπρώξει τη γιγαντιαία ευρασιατική αυτή χώρα στην επιθετική απομόνωση ή στην αγκαλιά της Κίνας.»(4)Και αλλού: «Η Ευρώπη δεν θα είχε να χάσει τίποτε, αν η Ρωσία επιτελούσε με επιτυχία το έργο αυτό, αντίθετα μάλιστα. Και δεν θα υπήρχε κίνδυνος ρωσσικής ηγεμονίας πάνω σε μιαν πλούσια κι ενωμένη Ευρώπη, ικανή να δρα πολιτικά με ενιαίο τρόπο. Μια τέτοια Ευρώπη δεν θα είχε να φοβηθεί τίποτε από την Ρωσσία, ενώ η Ρωσσία θα είχε να ελπίζει τα πάντα από μιαν τέτοιαν Ευρώπη. Συνάμα, στο πλαίσιο μιας μεγαλεπήβολης γεωπολιτικής αναδιάταξης της Ευρασίας θα λύνονταν από μόνα τους ζητήματα όπως η ρωσσική επιρροή στην Ανατολική Ευρώπη και οι αντίστοιχοι φόβοι των λαών της.» (4)Η έγκυρη βρετανική «Independent» γράφει ότι εάν οι δυτικοί πολιτικοί θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν την Ουκρανία, να ξεγράψουν την Κριμαία και να στηρίξουν οικονομικά τους Ουκρανούς. «Χωρίς επενδύσεις και με τον κίνδυνο να αυξηθεί η τιμή του φυσικού αερίου, σε περίπτωση που οι Ρώσοι σταματήσουν την ροή, οι Ουκρανοί θα χρεοκοπήσουν… η μόνη ελπίδα είναι οι διαπραγματεύσεις της Δύσης με τη Μόσχα και το Κίεβο για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Μια λανθασμένη κίνηση, ή μια λανθασμένη δήλωση θα μπορούσε να ήταν μοιραία».Το μέτωπο με την ΚίναΣε κάθε περίπτωση, είτε ως ισχυρό αυτοδύναμο πολιτικό υποκείμενο είτε ως τοποτηρητής αμερικάνικων συμφερόντων, η Ευρώπη θα πρέπει στο μέλλον λύσει το ζήτημα της κυριαρχίας στον κεντροασασιατικό χώρο – ενδεχομένως για να αποτρέψει την διαφαινόμενη ρωσοκινεζική συμμαχία: «Ακόμα κι αν μια πόλωση της πλανητικής πολιτικής εξανάγκαζε τη «Δύση» (διάβαζε: τον εκβιομηχανισμένο Βορρά) να συνασπισθεί υπό αμερικανική ηγεσία, και πάλι η ιδιαίτερη μορφή αυτής της πόλωσης θα μπορούσε να φέρει στο προσκήνιο τον αγώνα για τον έλεγχο του σιβηρικού και κεντροασιατικού χώρου. Με άλλα λόγια, για τη «Δύση» είναι δυνατόν ν’ αποκτήσει ζωτική σημασία η παρεμπόδιση της δημιουργίας ενός ρωσσοκινεζικού μετώπου.» (4)
Με αντίποινα προειδοποιεί η Ρωσία σε περίπτωση που τις επιβληθούν κυρώσεις για το ζήτημα της Ουκρανίας όπως προειδοποίησαν νωρίτερα οι ΗΠΑ
Όποιες ιδεολογικές προτιμήσεις κι αν έχει κάποιος, είναι νομίζω προφανές ότι μόνο μια ισχυρή εθνικιστική Ρωσία είναι σε θέση να ανατρέψει ή να ανακόψει τις διαπιστωμένες στρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής και η στήριξη ενός δυτικού προτεκτοράτου με νεοναζιστές και εθνικιστές στην κυβέρνηση της Ουκρανίας εκ των πραγμάτων δυναμιτίζει οποιαδήποτε προσπάθεια ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οι πιο αδύναμοι είναι αυτοί που καταφεύγουν στην επίκληση ηθικών αρχών -οι ισχυροί πράττουν- και πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι πολιτιστικοί ή άλλοι λόγοι επηρεάζουν αποφασιστικά την πολιτική που ασκούν γεωπολιτικά υπέρτερες δυνάμεις απέναντι στην Ελλάδα. Όσοι αφελώς επικαλούνται την εύνοια των μεγάλων για να ξεπληρωθούν αρχαία ελληνικά χρωστούμενα θα έπρεπε κάτι περισσότερο να έχουν διδαχθεί από την ιστορία. Mε την πολιτική και στρατιωτική εμπειρία αιώνων αποικιοκρατίας, oι ξεσκολισμένες δυτικές ελίτ δεν έχουν ιδεολογικές προκαταλήψεις, όπως απέδειξαν περίτρανα δεκάδες λυκοσυμμαχίες με τα πιο απίθανα καταπιεστικά καθεστώτα. Στους όψιμους ή παλιότερους φιλειρηνιστές και σε όσους ειλικρινά πιστεύουν ότι οΟργανισμός Ηνωμένων Εθνών θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να συμβάλλει στην ειρήνη, θυμίζουμε ότι «κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να ζητήσει τον αποκλεισμό ενός κράτους μέλους λόγω της βαρείας παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λόγω κάποιας κραυγαλέας καταπάτησης του διεθνούς δικαίου ή ακόμα και λόγω περιφρόνησης των ίδιων των αποφάσεων του ΟΗΕ.» (4)![Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα υποστήριξε σήμερα ότι οι δηλώσεις του Ρώσου ομολόγου του Βλαντίμιρ Πούτιν για το θέμα της Κριμαίας δεν ξεγελούν κανέναν και προειδοποίησε ότι η Μόσχα, με την επέμβασή της στην Ουκρανία, κινδυνεύει να αποδυναμώσει τη θέση της στην περιοχή]()
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα υποστήριξε σήμερα ότι οι δηλώσεις του Ρώσου ομολόγου του Βλαντίμιρ Πούτιν για το θέμα της Κριμαίας δεν ξεγελούν κανέναν και προειδοποίησε ότι η Μόσχα, με την επέμβασή της στην Ουκρανία, κινδυνεύει να αποδυναμώσει τη θέση της στην περιοχή
Ασφαλώς λοιπόν ο Βλαντιμίρ «δεν ξεγελάει κανέναν για το θέμα της Κριμαίας». Μιλάει καθαρά τη γλώσσα της ισχύος, γιατί ξέρει ότι η κουρασμένη Δύση, δηλαδή οι χώρες του ευρωπαϊκού βιομηχανικού βορρά και οι πολίτες τους, δεν έχουν ούτε τη διάθεση ούτε τη δύναμη να πληρώσουν πολλαπλώς έναν πολυέξοδο και αιματηρό πόλεμο στην περιοχή -η ρωσική υπεροπλία εκεί είναι αδιαμφισβήτητη. Εξάλλου, ο παλιός καγκεμπίτης γνωρίζει πολύ καλά ότι τα έργα αποτελούν την καλύτερη ερμηνεία των λόγων. (4)* Ο Ερανιστής είναι ιστορικός.Πηγές και παραπομπές1) Deutsche Welle2) http://www.ertopen.com3) http://www.tanea.gr/news/world/article/5093082/ompama-o-poytin-den-ksegelaei-kanenan-gia-to-thema-ths-krimaias/4) Παναγιώτης Κονδύλης, «Από τον 20ο στον 21ο αιώνα». Εκδ.Θεμέλιο, Αθήνα 2000. Η φράση του Locκε παρατίθεται από τον ίδιο. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.5) http://www.thepressproject.gr/article/57505/Diarroi-Oi-eleutheroi-skopeutes-den-itan-tou-Gianoukobits