Τα τελευταία γεγονότα στην Ουκρανία αποκάλυψαν με εκκωφαντικό τρόπο αυτό που για χρόνια διάφορα κινήματα, πολίτες, ακτιβιστές και οργανώσεις φωνάζουν σε όλη την Ευρώπη.Ο Φασισμός είναι εδώ και έχει αποφασίσει πως ήρθε η ώρα να δείξει τα νύχια και τα δόντια του. Οι λόγοι για την άνοδο και το θέριεμα του μόλις περίπου 70 χρόνια μετά τη στρατιωτική του ήττα είναι πολλοί και διάφοροι. Όλοι όμως αυτοί οι λόγοι οδηγούν για άλλη μια φορά ετούτη τη χώρα αλλά και ετούτη την ήπειρο να λάβει μια σκληρή αλλά και αναπόφευκτη απόφαση. Να αναμετρηθεί με ό,τι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο έχει γεννήσει η ανθρώπινη φύση ή να υποταχθεί στην ολέθρια μανία του. Διλλήματα τύπου “μνημόνιο – αντιμνημόνιο”, “ευρώ – δραχμή” κ.α δεν υφίστανται. Δεν είναι η ουσία, και παραπλανούν. Η γραμμή χαράχτηκε στο χώμα για άλλη μια φορά και κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο πιο βαθειά και πιο διακριτή. Φασισμός – Αντιφασισμός. Ορθολογισμός – Σκοταδισμός. Δημοκρατία  - Τυραννία. Φόβος – Ελπίδα.Δεν υπάρχει ναζιστικό κόμμα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη που να μην έχει διψήφια εκλογικά νούμερα. Δεν υπάρχει ναζιστικό μόρφωμα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη που να μην σκοτώνει και να μην εκπαιδεύει τα μέλη του σε αυτό. Δεν υπάρχει ναζιστική οργάνωση  τη στιγμή στην Ευρώπη που να μην έχει την ανοχή ή και την υποστήριξη του συστήματος (οικονομικού, πολιτικού, θεσμικού κλπ).Η απόκρουση του εφιάλτη δεν θα έρθει από καμία κυβέρνηση, από κανένα δικαστήριο, από κανένα κοινοβούλιο και κανένα νόμο. Είναι χρέος όλων όσοι υπερασπίζονται τις πανανθρώπινες αξίες της ισότητας, της ισοτιμίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή να τις υπερασπιστούν στην πράξη. Οτιδήποτε λιγότερο απλά δεν είναι αρκετό. Ο δρόμος που έχουν χαράξει τα κονκλάβια κορυφής για τους “υπηκόους” τους είναι κατηφορικός, κακοτράχαλος και οδηγεί σε βάραθρο. Μπροστά μας δεν έχουμε μόνο να ανεβούμε την απότομη πλαγιά αλλά να φτάσουμε στην κορυφή, να κάνουμε την ανατροπή και να επαναχαράξουμε το δρόμο. Όποιος κουράστηκε ήδη ας αναπαυτεί μια ώρα αρχύτερα στον πάτο. Οι υπόλοιποι δώστε τα χέρια και “σπρώχτε” ο ένας τον άλλον γιατί έχουμε ανηφόρα μπροστά μας.