Την Παρασκευή 21 Φεβρουάριου πάνω από χίλιοι άνθρωποι διαδήλωσαν στο Τμήμα Μετανάστευσης στη Μελβούρνη απαιτώντας το κλείσιμο του, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις βίαιες επιθέσεις στους αιτούντες άσυλο στο νησί Manus. Καθώς τα νέα διαδίδονται για τις θανατηφόρες επιθέσεις στο Manus Island, το σοκ μετατράπηκε σε οργή, καθώς πολλοί Αυστραλοί συνειδητοποίησαν ότι η εταιρεία που η κυβέρνηση προσέλαβε για να διαχειριστεί το κέντρο κράτησης έχει εμπλακεί σε αυτές.
Οι φωνές των αιτούντων άσυλο στο νησί Manus ί αποκάλυψαν ότι στη χρήση θανατηφόρου βίας (η οποία άφησε ένα νεαρό άνδρα, τον Reza Barati και 77 άλλους τραυματίες) συμμετέχουν η τοπική αστυνομία PNG και το προσωπικό της PNG G4S . Η G4S είναι η ιδιωτική εταιρία ασφάλειας που έχει συμβληθεί και μισθώνεται από την Αυστραλιανή Κυβέρνηση για να διαχειριστεί το κέντρο κράτησης στο νησί Manus. Οι διαδηλωτές δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι μέσω των φόρων και των εισφορών που πληρώνουν στο κράτος έχουν εμμέσως πληρώσει το προσωπικό της G4S για να χτυπήσει, πυροβολήσει, κόψει τον λαιμό και να δολοφονήσει εκείνους τους ίδιους τους ανθρώπους που έχουν την υποχρέωση σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις να παρέχουν προστασία και αρωγή.
Μέλη της WACA αισθάνθηκαν εξοργισμένοι, ως πολίτες, ως ανθρώπινα όντα, ως μητέρες, ως πατέρες, ως αδελφοί και αδελφές και ναι ως ακτιβιστές. Τα μέλη της WACA έχουν συνεργαστεί στενά με τους πρόσφυγες από το 2011 και βοήθησαν στην απελευθέρωση δύο νεαρών ανδρών κατά τη διάρκεια της 12 μηνών κράτησης τους στη Μελβούρνη. Ένας από τους νεαρούς άνδρες που βοήθησαν, ήταν ένας 17χρονος Κούρδος, ο οποίος όπως ο δολοφονημένος Reza Barati ήρθε στην Αυστραλία μέσω του Ιράν με μια βάρκα. Έτσι, η ιδέα του απλά να διαδηλώσουν για ακόμα μία φορά στους δρόμους δεν επρόκειτο ποτέ να είναι αρκετή για την WACA. Μετά από τόσες διαδηλώσεις που έχουν γίνει εδώ και χρόνια στους δρόμους της Μελβούρνης εναντίον των πολιτικών για τους πρόσφυγες, τους παράνομους πολέμους, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την εταιρική απληστία, την καταστροφή του περιβάλλοντος, για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων, την NSA και τη διάβρωση των δικών μας πολιτικών δικαιωμάτων, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι ανησυχίες της κοινότητας συνεχώς αγνοούνται από την κάθε κυβέρνηση, ενώ η κάθοδο της Αυστραλίας και η μετατροπή της σε μια άκαρδη, ρατσιστική, φασιστική χώρα συνεχίζεται με αστραπιαία ταχύτητα.
Την περασμένη Παρασκευή η WACA αποφάσισε να κάνει μια αυτόνομη παρέμβαση στην διαδήλωση στο νησί Manus και όπως αποδείχθηκε, ήταν μια ενέργεια που ο κόσμος αμέσως κατανόησε το συμβολισμό της. Όταν τα μέλη της WACA έριξαν ψεύτικο αίμα πάνω στα παράθυρα του γραφείου μετανάστευσης το πλήθος απάντησε με την αυθόρμητες κραυγές, και ίσως πλέον τώρα είναι ο καιρός που όλοι θα αναγνωρίσουν δημόσια ότι η Αυστραλία έχει αίμα στα χέρια της.
Ρίξαμε ψεύτικο αίμα στο τμήμα μετανάστευσης, διότι η ευγενική αίτηση αλλαγής δεν έχει δουλέψει ούτε έχει σπάσει το γελοίο κυρίαρχο λόγο γύρω από το λαθρεμπόριο ανθρώπων και εκείνων που ζητούν άσυλο στη χώρα μας της αφθονίας.
Θέλαμε να ξεφύγουμε από την κυβέρνηση πολιτική του «να σταματήσει τις βάρκες» και αναλαμβάνουμε άμεση δράση για να επιστήσουμε την προσοχή στην καρδιά του θέματος. Όλοι έχουμε το αίμα αθώων ανθρώπων στα χέρια μας και αυτό σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά.
Τίποτα από αυτά δεν θα πρέπει πραγματικά να είναι μια έκπληξη σε κάθε κάτοικο της Αυστραλίας, όλοι γνωρίζουμε ότι το Έθνος μας είναι πολύ καλό στο να διαστρεβλώνει και να ξαναγράφει την πραγματικότητα, ναι να αποκρύπτει την αλήθεια των εγκλημάτων μας, αποφεύγοντας τη λογοδοσία για αυτά που, έχουμε κάνει για πάνω από 200 χρόνια.
Όπως χαρακτηριστικά ο γέροντας και ακτιβιστής Robbie Thorpe έχει από καιρό δηλώσει, «Η Αυστραλία είναι μια σκηνή εγκλήματος. Ένα εγκληματικό Έθνος. Χτισμένο με το αίμα μιας κλεμμένης γενιάς ». Ναι μπορούμε να το πούμε φωναχτά. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε ένα έθνος χτισμένο στην αποικιοκρατία, με όλη την βία, το ρατσισμό και την καταπίεση που έρχεται μαζί με μια τέτοια ιστορία.
Ίσως φοβούνται την ιδέα των ανθρώπων που φτάνουν με βάρκες, επειδή έχουμε γαλουχηθεί απο γενιές που φοβούνται την εισβολή των ξένων, ή ίσως είμαστε και λίγο ρατσιστές και ξενόφοβοι, ή ίσως είναι επειδή οι άνθρωποι που φτάνουν σε αυτή τη χώρα με πλοίο αντικατοπτρίζουν μια άσχημη αλήθεια του δικού μας παρελθόντος. Όλοι γνωρίζουμε την ημέρα που οι άποικοι πρόγονοι μας έφτασαν, ήταν η πρώτη μέρα που εμείς, ως έθνος βάψαμε με αίμα τα χέρια μας και ίσως, απλά ίσως οι αιτούντες άσυλο που φθάνουν με βάρκες μας θυμίζουν το δικό μας βαθύ σκοτάδι, την κρυφή ντροπή της εισβολής, την συνεχιζόμενη γενοκτονία, , τους βιασμούς και τις στερήσεις, Ένα παρελθόν που αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε πλήρως πόσο μάλλον να θέσουμε τον εαυτό μας υπόλογο για αυτό στους άλλους.
Με πολλούς τρόπους δεν θα πρέπει επίσης να μας εκπλήσει το γεγονός ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει κάθε πρόσχημα της διατήρησης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη μετά την 9/11 , αυτό φαίνεται να είναι όλη η οργή σε δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. Στην Αυστραλία όπως και στις ΗΠΑ είμαστε γρήγοροι στο να καταδικάζουμε άλλες χώρες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά δεν διστάζουν να αψηφούν το ίδιο το διεθνές δίκαιο. Αντ ‘αυτού έχουμε ακολουθήσει όλους τους -ισχυρούς σύμμαχους μας και συναχθήκαμε με τις ΗΠΑ, σε δύο παράνομους πολέμους, βοηθήσαμε στο πρόγραμμα δολοφονιών με την χρήση τηλεκατευθυνόμενων μη επανδρωμένων αεροπλάνων, στα παράνομα βασανιστήρια και στην απογύμνωση των δικών μας πολιτών από τα θεμελιώδη δικαιώματα τους, ενώ συμμετείχαμε στην κατασκοπεία φτωχότερων γειτόνων για να εξασφαλίσουμε τα κέρδη των εταιριών.
Είναι, επίσης, όλο και πιο προφανές ότι οι ηγέτες μας και οι εταιρικοί τους σύντροφοι δεν έχουν κανένα συμφέρον για την αντιμετώπιση των κερδοφόρων θεμελιωδών αιτιών της μαζικής μετανάστευσης, αλλά σπεύδουν να κατηγορήσουν αυτούς που αναζητούν άσυλο για τη χρήση θανατηφόρου βίας εναντίον τους.