Το αύριο, και το αύριο και το αύριο/ με το μικρό το βήμα τους μας σέρνουν/

από μέρα σε μέρα, ως στη στερνή/ τη συλλαβή των χρόνων το βιβλίο,/

κι όλα τα εχτές μας φώτισαν τρελλούς/στο δρόμο προς τη σκόνη του θανάτου-/

Σβήσου, μικρό κερί! Η ζωή δεν είναι/ παρά ήσκιος διαβατάρικος, φτωχός/

θεατρίνος, που κορδώνεται κι αφρίζει/ στη σκηνή για τη λίγη του την ώρα,/

κ’ έπειτα κανείς δεν τον ακούει,/ είναι το παραμύθι που ένας βλάκας/

το λέει, γεμάτο λύσσα και φωνές,/ δίχως κανένα νόημα. (Σαίξπηρ «Μάκμπεθ», μτφρ. Κ. Θεοτόκη)

Όπου λαλούν πολλοί κυρίαρχοι αργεί να ξημερώσει. Λάλησε και ο Μπιλ Γκέιτς και έκανε την πολύ… παρήγορη πρόβλεψη ότι το 2035 δε θα υπάρχουν φτωχές χώρες. Τελεία και παύλα. Όσοι ζήτησαν εξηγήσεις για τον χρησμό, δεν πήραν μία απάντηση. Άλλοι είπαν ότι η δήλωση σημαίνει πως φυσικά και δε θα υπάρχουν φτωχά κράτη (εμείς λέμε κράτη τις χώρες, για να μην ξεχνιόμαστε…), ακριβώς επειδή δεν θα υπάρχουν κράτη. Και για όσους έσπευσαν να πανηγυρίσουν, οι ερμηνευτές συμπλήρωσαν ότι θα υπάρχει αντ’ αυτών ένα ενιαίο κράτος, που θα κυριεύει όλη την πλάση. Και σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται άλλωστε και ο Μπιλ Γκέιτς. Άλλοι ερμηνευτές του χρησμού πάλι είπαν «πφ! Σιγά την πρόβλεψη! Φτωχά κράτη δεν υπήρχαν ποτέ, από καταβολής τους, φτωχοί εξουσιαζόμενοι υπήρχαν πάντοτε! Σιγά την πρόβλεψη! Μην παίζουμε με τις λέξεις!». Κάποιοι είπαν ότι και οι δύο παραπάνω θεωρίες μέσα πέφτουν, καθώς η μια δεν αναιρεί την άλλη.

Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή τη στιγμή είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου χάρη στις τεχνολογικές «καινοτομίες» που εισήγαγε, καταστρέφοντας μεγάλο μέρος του πλανήτη, προκειμένου να δώσει σάρκα και οστά στην τεχνολογία αυτή. Οι περισσότεροι από εμάς άλλωστε, βασιζόμαστε στο λογισμικό, που εισήγαγε η δική του εταιρεία, προκειμένου να γράφουμε και να διακινούμε τις απόψεις μας. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ασχολείται με την φιλανθρωπία, μέσω ενός ιδρύματος που έχει από κοινού με τη σύζυγό του. Δίνει μάλιστα μαθήματα ζωής, προβάλλοντας τη σημασία της σκληρής δουλειάς για την επίτευξη του αμερικάνικου «ονείρου». Θεωρεί ότι όλοι θα πρέπει να δεχτούμε εγκαίρως πως ο κόσμος είναι άδικος και ότι καλό είναι να βρεθούμε στον κόσμο των αδίκων, προκειμένου να μην απογοητευόμαστε. Μέσα από νομότυπες διαδικασίες φαίνεται ότι προσφέρει φιλανθρωπικό έργο, βοηθώντας τα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Στον πραγματικό σκληρό κόσμο, που ο ίδιος μας καλεί να επανέλθουμε όμως, κάθε νοήμων άνθρωπος θα αναρωτιόταν: γίνεται να παραμένει ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου, συντηρώντας φιλανθρωπικά ιδρύματα; Για όσους, βεβαίως, δεν βοσκάνε πολιτικό κουτόχορτο, ούτως ή άλλως, η φιλανθρωπία συμβαίνει στα πλαίσια της άσκησης εξουσίας: σε καταστρέφω και έπειτα έρχομαι και σε «σώζω». Είναι ένας ακόμη τρόπος να κάνει κανείς μπίζνες.

Επειδή μας αρέσουν όμως οι παροιμίες, ας θυμίσουμε και μια ακόμη: τα κράτη και οι Μπιλ Γκέιτς τον πρώτο χρόνο χαίρονται! Τον υπόλοιπο καιρό πάντα στέκουν φοβισμένοι στους θρόνους τους, γιατί τους ακούν που ροκανίζονται. Η διαρκής αγωνία του εξουσιαστή είναι ότι θα πέσει, σαν άλλος Μάκμπεθ, στον ίδιο του το λάκκο και θα σκοτωθεί με το ίδιο μαχαίρι που χρησιμοποίησε, για να σκοτώσει. Για εμάς, όμως, οι μέρες είναι ζωντανές και βλέπουν ένα άλλο μέλλον. Οι δικές μας τρεις μάγισσες μας προφήτεψαν κάτι που όλοι ξέρουν από παλιά: οι άνθρωποι, όπως και κάθε πλάσμα στη γη, είναι από τη φύση τους ελεύθεροι, τους ταιριάζει να ζουν αλλού, πέρα από φτωχά και πλούσια κράτη.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

Πηγή:

http://anarchypress.wordpress.com/2014/02/21/%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82/