Ο Άλλος κόσμος
by antonis
Αλίμονο στην ανθρωπότητα που έχει ανάγκη τις ιδιοφυΐες. Διότι, ως εργαλείο στα χέρια της τρέχουσας εξουσίας, οι ιδιοφυείς ήταν, είναι και θα είναι τα πρότυπα της μαζικής αποβλάκωσης. Οι ετερόφωτοι σοφοί που ρίχνουν λάδι στα φοβικά σύνδρομα του αδύναμου ποιμνίου, του πιστού που περιμένει το κυριακάτικο πρωινό όχι για να γαμήσει την κυρά του ή τον κύρη του, αλλά να για στήσει κώλο στο σαδιστή θεό του. Τον αυτοκράτορα των ιδιοφυών, τον ιδιοφυή κατασκευαστή του σύμπαντος και της μεγαλοπρεπούς ύπαρξης. Αυτής βεβαίως που πέφτει θύμα του ξιπασμού των ιδιοφυών θνητών. Αυτής της ύπαρξης που πάει ξεβράκωτη, με όλο τον ρομαντικό της ενθουσιασμό, κατά πάνω στα αγγούρια που έσπειραν οι ιδιοφυείς. Κατά πάνω στο συμφέρον της. Και το συμφέρον της ύπαρξης είναι η ευτυχία. Η απόλαυση της ανεπανάληπτης μοναδικότητάς της και το χέσιμο των καταναγκασμών. Κι αν αυτό δεν είναι καθημερινή πρακτική και συνεχής έγνοια, έ, τότε δώσε τα κλειδιά στον παπά να σε πάει στο βόθρο της εγκράτειας. Να σου λιβανίζει τη γέννηση και το θάνατο. Να ευλογεί την ελεγχόμενη αναπαραγωγή σου λες και είσαι προβατίνα και να τρυπώνει στο βρακί σου ως πορνογράφος του ιδιοφυούς θεού που πρέπει να ξέρει ποιος πηδάει ποιόν μπας και του ξεφύγει η δημιουργία. Ο μόνος τρόπος για να είσαι ευτυχής είναι να μη νιώθεις δέος για τη δημιουργία. Διότι δεν υπάρχει δημιουργία παρά εξέλιξη. Χειρονομίες και βλέμματα μεσ’ το φως που μας τυφλώνει. Τίποτε παραπάνω απ’ αυτά που ξέρουμε για τα συμβάντα του Άλλου κόσμου. Κι ο Άλλος κόσμος είναι εδώ. Μια βουτιά στη θάλασσα που είναι τζάμπα. Μια βουτιά στην καύλα που είναι τζάμπα.