ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ
Με έκπληξη (;) παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα ένα ντεμαράζ της Δικαιοσύνης, όπου συλλαμβάνει μεταξύ άλλων πρώην υπουργό (Λιάπη), μεγαλοεπιχειρηματία (Κοντομηνά), μεγαλοεκδότη (Κουρή) και διευθύνων σύμβουλο τράπεζας (Φιλιππίδη). Η έκπληξη προκαλείται λόγω της συνηθισμένης αδράνειας και αδιαφορίας απέναντι σε άτομα που γνωρίζουμε ότι επί έτη πολλά δρούσαν όπως ήθελαν και μάλιστα με τις ανάλογες πλάτες.
Ο καλοπροαίρετος μπορεί να υποστηρίξει ότι επιτέλους διάφορα πρόσωπα που δρουν αυθαίρετα βρίσκονται ενώπιον του νόμου. Οι έχοντες τόσο αγνές σκέψεις μάλλον δεν χρειάζεται να διαβάσουν το υπόλοιπο κείμενο. Οι υπόλοιποι σίγουρα θα προβληματίζονται για την συχνότητα με την οποία γίνονται οι συλλήψεις.
Έχουμε μπροστά μας μια επικοινωνιακή κάθαρση, με φόντο την ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. και τις επικείμενες εκλογές. Στόχος της κυβέρνησης να παρουσιάσει ένα προσωπείο δικαιοσύνης αλλά στοχεύοντας σε άτομα που δεν έχουν πλέον καμία χρησιμότητα για το σύστημα. Επίσης δεν πρέπει να αποκλείσουμε το “ξεκαθάρισμα” μεταξύ πιο υψηλών παικτών που πρόσκεινται σε διεθνή κέντρα εξουσίας.
Όλα τα πρόσωπα που αναφέρθηκαν και στην αρχή είχαν σχέσεις με τα δύο κόμματα εξουσίας. Δεν θα προκαλέσει εντύπωση αν αυτοί είναι μόνο ο πρόλογος σε ένα γενικότερο ξεκαθάρισμα λογαριασμών που μπορεί να περιλαμβάνει κι άλλους πρώην υπουργούς και εν γένει άτομα θρεμμένα στην φαυλοκρατία.
Οι υποθέσεις του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των εξοπλιστικών ίσως ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου, αφού συνήθως όταν η μαφία λύνει τις διαφορές της, κάποιοι είναι πρόθυμοι να δώσουν τους άλλοτε συντρόφους τους για να εξασφαλίσουν καλύτερη μεταχείριση.
Επίσης, αυτή την περίοδο η επιρροή των μεγάλων δυνάμεων (δηλαδή ΗΠΑ και Γερμανίας) είναι μεγαλύτερη, άρα περισσότεροι και οι διαπλεκόμενοι. Πρώτοι απ’ όλους οι τράπεζες, που έχουν ευνοηθεί περισσότερο από τον καθένα μέσα στην κρίση. Με χρήματα του λαού έχουν διασωθεί πολλές φορές, αλλά παρουσιάζονται αμείλικτες όταν σε βρουν στην ανάγκη.
Έπειτα οι καναλάρχες, φαίνονται δυσαρεστημένοι από τις τελευταίες εξελίξεις. Όλοι θέλουν “σταθερότητα” και “ομαλότητα”. Οποιαδήποτε περίπτωση μπορεί να αναταράξει την κανονικότητα και το παραμύθι του πλεονάσματος δεν είναι δημοφιλής. Ειδικά σ’ αυτή την περίοδο, αναζητείται το “ησυχία, τάξις και ασφάλεια”. Ακόμα και η επικεφαλής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας βρέθηκε μπλεγμένη σε σκάνδαλο, αλλά ενώ σε οποιαδήποτε χώρα σέβονται το Δίκαιο, θα την είχαν ξηλώσει ή θα υπήρχαν παραιτήσεις, εδώ απολαμβάνει μάλιστα και την στήριξη του κυβερνητικού επιτελείου.
Ωστόσο δεν πρέπει να αποκλείουμε απλά η Δικαιοσύνη να αποφάσισε να κάνει την δουλειά της, κάτι που θέλει να το εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά η κυβέρνηση, δήθεν ότι είναι αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης. Στην πραγματικότητα, είναι μουδιασμένοι αφού δεν θέλουν να χαλάσουν το κλίμα έωλης αισιοδοξίας που προσπαθούν να καλλιεργήσουν, πιθανές νέες αποκαλύψεις.
Αυτός είναι και ο λόγος που επιχειρείται μια αλλαγή της ατζέντας με την μετατόπισή της στην τρομοκρατία, καθώς πρέπει ο πολίτης που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στους θεσμούς, να νιώσει πάλι πως απειλείται και να ζητήσει ασφάλεια στην συντηρητική αγκαλιά της νεοφιλελεύθερης κάστας. Είναι πιο βολικό να παρουσιάζεται επικίνδυνος ο κάθε Ξηρός, ενώ παράλληλα οι συμμορίες με τα λευκά κολάρα, ορίζουν την κοινωνική πραγματικότητα απολαμβάνοντας κάλυψη, προς την ικανοποίηση της εξουσιαστικής βουλιμίας τους.