Πετρέλαιο über alles
Anarchy press grΚαι πως αλλιώς θα υψωθείτε πέρα από τις μέρες και τις νύχτες σας, άμα δε σπάσετε τις αλυσίδες· εκείνες που σεις οι ίδιοι στο χάραμα της κατανόησης σφιχτοδέσατε γύρω απ’ την ώρα του μεσημεριού;
Αληθινά, αυτό που σεις ελευθερία αποκαλείτε, είναι η ισχυρότερη αλυσίδα σας, αν και οι κρίκοι της αστραποβολούν στον ήλιο και τυφλώνουν τη ματιά σας.
Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο προφήτης»
Όπως έχει δείξει η ιστορία του πολιτισμού, κάθε φυσικό τοπίο που ήξερε να δίνει με σοφία τα πλούσια οφέλη του σε όλα τα πλάσματα που φιλοξενούσε, αποτέλεσε πεδίο δόξης για τους κάθε είδους εκμεταλλευτές αυτού του πλανήτη. Έτσι, σήμερα, είτε μιλάμε για απέραντες εκτάσεις δασών είτε για ερήμους, η φύση έχει ήδη δεχτεί τις καταστροφικές συνέπειες των εξορύξεων, των μονοκαλλιεργειών και αναδασώσεων· αν δεν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η καταστροφή της, επειδή τυχαίνει να βρεθούν κοντά της «πλούσια κοιτάσματα», που θα αναγκαστούν να εξυπηρετήσουν οποιουδήποτε είδους μανία πλουτισμού. Ιδιαίτερα στη νότια Αμερική, η καταστροφή έχει ήδη ξεκινήσει με την «ανακάλυψή» της από τους εξουσιαστές της γερασμένης ηπείρου. Έτσι, εδώ και μια δεκαετία, στον κόλπο Guanabara του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας συντελείται μία τεραστίων διαστάσεων καταστροφή, μιας και η περιοχή είναι πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα. Ο βραζιλιάνικος κρατικός ενεργειακός κολοσσός Petrobas – επικεφαλής μιας συνεργασίας με ξένες πετρελαϊκές– εξασφάλισε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του κοιτάσματος πετρελαίου Λίμπρα (225 χλμ. ανοιχτά του Ρίο), με προσδοκία κέρδους τα 12 δισ. βαρέλια. Ο αποικιακός βιασμός της νότιας Αμερικής σταθεροποίησε στο πέρασμα των αιώνων τους κρατικούς δυνάστες.
Μια πόλη 250.000 κατοίκων όπως το Μέιτζ (μόλις 75 χλμ. από το Ρίο), που η κατασκευή του νέου πετρελαϊκού αγωγού από την πλατφόρμα που πρόκειται να κατασκευαστεί θα της στερήσει το βασικό μέσο επιβίωσης, την αλιεία, αποτελεί μια ασήμαντη λεπτομέρεια στον χάρτη όλων αυτών, που στο πέρασμά τους αφήνουν «καμένη γη». Πριν μια δεκαετία η ίδια εταιρεία είχε κατασκευάσει έναν παρόμοιο αγωγό, που σπάζοντας, προκάλεσε μια ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή, μειώνοντας σημαντικά τη θαλάσσια ζωή. Οι ψαράδες, που δέχτηκαν το σημαντικότερο πλήγμα, καθώς η αλιεία αποτελούσε το βασικό μέσο επιβίωσής τους, πραγματοποίησαν δυναμικές διαδηλώσεις. Το 2009, εμπόδισαν για 38 ημέρες την κατασκευή των υποβρυχίων αγωγών για τη μεταφορά του LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) και LPG (υγροποιημένου αερίου πετρελαίου) στον κόλπο.
«Ντροπή στη δικαιοσύνη. Οι ψαράδες αποκλείονται από τον κόλπο Guanabara. Έχουν πρόσβαση μόνο οι εξέδρες άντλησης πετρελαίου και τα σκάφη μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων [...]», δήλωσε ένας ψαράς. Σύμφωνα με τον Alexander Anderson, της AHOMAR, «το έργο κρίθηκε παράνομο από τους αλιείς, λόγω των ελλιπών μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας και των βλαβερών συνεπειών προς τον ντόπιο πληθυσμό. Τα τελευταία χρόνια, αυξάνονται οι καταγγελίες για την εγκληματικότητα, την πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, πέρα από τη μείωση των ψαριών, που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή επιβίωση του πληθυσμού». Όταν όμως το δίκαιο το διαχειρίζεται το κράτος, τότε όχι μόνο άδικο γίνεται, αλλά και προμήνυμα καταστροφής για τους υπόλοιπους. Φυσικά, απ’ την μεριά μας, ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά, πως στους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς αγώνες, στο δύσκολο και μακρύ δρόμο για την ολική απελευθέρωση, δεν έχουν θέση τόσο οι κάθε είδους καταγγελίες, όσο και η επίκληση των νόμων. Θεωρούμε, παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα σημαντικό κάθε κοινωνικό αγώνα που δεν νοσεί απ’ την κομματική σπέκουλα και την πολιτική γενικότερα. Εξ άλλου δεν υφίσταται κανένας ακηδεμόνευτος αγώνας, αν σ’ αυτόν έχει διεισδύσει ο βάκιλος της πολιτικής.
Από το 2007 οι αλιείς καταγγέλλουν παραβιάσεις και εγκλήματα στην κατασκευή του αγωγού. Από τότε, τέσσερις ψαράδες δολοφονήθηκαν και δύο αγνοούνται. Λόγω των απειλών κατά της ζωής του, ο Alexander Anderson και ένας ακόμη ψαράς της AHOMAR εντάχθηκαν στο Πρόγραμμα για την Προστασία των Υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σήμερα είναι αναγκασμένοι να ζουν αλλού. Η AHOMAR είναι μία οργάνωση που έκαναν οι ψαράδες, για να αντιταχθούν στον πετρελαϊκό τύραννο με διάφορες δράσεις, μεταξύ των οποίων και ο αποκλεισμός του κόλπου με τα ψαροκάικά τους.
Σχετική περιβαλλοντική έκθεση αναφέρει ότι οι προστατευόμενες περιοχές Guapimirim, Mage, Itaboraí και São Gonçalo βρίσκονται σε κίνδυνο. Παρατηρήθηκε μείωση στο 80% των ψαριών, λόγω των αποβλήτων που καταλήγουν απ τα λιπαντικά των μηχανημάτων στα ύδατα. Δεν χρειάζονται όμως ούτε εξειδικευμένες περιβαλλοντικές εκθέσεις ούτε ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως αυτές που συνδράμουν στην περιοχή, προκειμένου να επιβεβαιωθεί η καταστροφή. Μετά από τόσους αιώνες ανθρώπινης εκμετάλλευσης και καταστροφής κάθε πλάσματος αυτού του πλανήτη, αυτό που μένει είναι να μη βασιζόμαστε στις πλάτες κανενός θεσμικού φορέα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε το πιο βασικό αγαθό που όλοι διαθέτουμε· την ίδια τη ζωή. Όπου κι αν θέλει να παρασιτήσει η εξουσία, οφείλουμε να την καταπολεμάμε με το φάρμακο της ελευθερίας.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Πηγή:
http://anarchypress.wordpress.com/2013/12/20/%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF-uber-alles/#more-18301