“Μικρά, καθημερινά, ανθρώπινα, επαναστατικά” ~ Τι έχετε να απαντήσετε κύριε υπουργέ ΠΡΟ.ΠΟ. στην επώνυμη καταγγελία μιας μάνας;;;

“Μικρά, καθημερινά, ανθρώπινα, επαναστατικά” ~ Τι έχετε να απαντήσετε κύριε υπουργέ ΠΡΟ.ΠΟ. στην επώνυμη καταγγελία μιας μάνας;;; 

Plateia Molaon

http://plateiamolaon.wordpress.com/2013/11/22/%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1-4/

Σημείωση της Σύνταξης:

Το παρακάτω κείμενο-καταγγελία το αλιεύσαμε από την προσωπική σελίδα της φίλης Αλέκας Σωτηρίου στο facebook.  Δυστυχώς, το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι μοναδικό ούτε και εξαίρεση, η αναίτια βία και προκλητικότητα ανδρών των σωμάτων ασφαλείας είναι πια κοινός τόπος, και πάμπολλες προσωπικές μαρτυρίες για βάναυση συμπεριφορά απέναντι σε προσαχθέντες ή κρατούμενους έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ο φασισμός καλά κρατεί στους κόλπους των δυνάμεων καταστολής των εκάστοτε υπουργών Δημόσιας Τάξης, ξεπερνάνε όμως, ίσως, κάθε προηγούμενο οι πραίτωρες του σημερινού υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. 

Το κείμενο αυτό ήρθε σαν φυσική συνέχεια του προηγούμενου της σειράς “μικρά, καθημερινά, ανθρώπινα, επαναστατικά”, στο οποίο ένα μικρό παιδί έγινε μάρτυρας αναίτιας καταστολής, την ίδια μέρα – 17 Νοέμβρη 2013 – σε άλλο τόπο, μια μέρα που σφραγίστηκε με υπερβολική επίδειξη δύναμης από το κράτος σε όλους αυτούς που διαδήλωσαν για να τιμήσουν τους εξεγερμένους ενός άλλου Νοέμβρη, ιστορικού για την πολιτική πορεία αυτού του τόπου, αποδεικνύοντας περίτρανα πως δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα μπρος μέσα σε αυτά τα 40 χρόνια, ούτε στο πολιτικό σκηνικό, αλλά ούτε και στις μεθόδους που το κράτος χρησιμοποιεί για να κρατήσει τους πολίτες υπό τον έλεγχό του: αστυνομική βία, ψυχολογική τρομοκράτηση, απαγορεύσεις, χημικά, συλλήψεις, προληπτικές προσαγωγές, ξύλο για τιμωρία και παραδειγματισμό.

Ευχάριστη έκπληξη ήταν για μας αυτή η μαρτυρία, γιατί επώνυμα μια πολίτης και μητέρα ξεπερνάει το “φόβο” της μπροστά στο κυρίαρχο καθεστώς και απευθύνει δημόσια καταγγελία ενώ παράλληλα θέτει ερωτήματα στον καθ’ ύλιν αρμόδιο για όλα όσα συμβαίνουν σχεδόν σε κάθε συλλαλητήριο. Αξίζει τον κόπο να το διαβάσει ο αναγνώστης και να το διαδώσει παντού.

Θα ήθελα να γνωστοποιήσω ένα περιστατικό που συνέβη την Κυριακή 17 του Νοέμβρη, μετά τη λήξη της πορείας για τα 40 χρόνια του Πολυτεχνείου.

Ο γιος μου και τρεις φίλοι του, γυρίζοντας απ’αυτήν, αποφάσισαν να πάνε για καφέ. Στην οδό Ακαδημίας, μοτοσυκλετιστές της ομάδας ΔΕΛΤΑ, βλέποντάς τους, άφησαν τις μηχανές κάτω στο οδόστρωμα και άρχισαν ΑΝΑΙΤΙΑ να τους χτυπούν με κλοτσιές, μπουνιές και με τα κλομπς. Συγχρόνως τους έβριζαν, τους χαρακτήριζαν αναρχικούς, κομμουνιστές……….τους έλεγαν “Παπαδόπουλος που σας χρειάζεται”, “σκοτώσατε τα παιδάκια στο Νέο Ηράκλειο”, “χρυσή αυγή, ρε” και άλλα χαριτωμένα. Το κάθε παιδί το χτυπούσαν απο 10 ως 15 απ’ αυτούς. Το γιο μου προσπάθησε κάποιος απ’ την ομάδα τους [ΔΕΛΤΑ] να τον τραβήξει απ’ τα χερια τους [και τα πόδια τους] και σχεδόν τις έφαγε και ο ίδιος. Στη συνέχεια, τους οδήγησαν στη ΓΑΔΑ με ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ. Ο γιος μου στο περιπολικό ήταν με μια κοπέλα από τη Σουηδια [μιλούσαν στα αγγλικά] και ένα αγόρι από την Κύπρο.

Το δικό μου παιδί ειναι χτυπημένο πολύ στο πόδι. Από το γόνατο και κάτω, είναι διπλάσιο απο το άλλο. Στα πλευρά επίσης, κάτω από το μάτι και φέρει μώλωπες σε πολλά σημεία του σώματός του. Ένας απο τους φίλους του εχει σπασμένη μύτη, ο άλλος σπασμένο κεφάλι και ο τρίτος τη γλίτωσε με λιγότερα τραύματα, αν και του χτυπούσαν το κεφάλι στο πεζοδρόμιο. Τους κράτησαν κάποιες ώρες, τους πήραν τα στοιχεία και μετά τους άφησαν ελεύθερους, εκτός από το παιδί που ήταν πιο σοβαρά -εμφανώς- αυτόν με το σπασμένο κεφάλι, που την επομένη τον προσήγαγαν για να δικαστεί για εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής.

Τα παιδιά πήγαν στο “Γεννηματάς” στα έκτακτα, όπου μια νοσοκόμα βάρδιας απευθύνθηκε στο γιατρό, λέγοντάς του “έχω 3 απο ξυλοδαρμό”. Εννοείται ότι είναι σε κακή, τόσο φυσική, όσο και ψυχολογική κατάσταση.

Για όλα τούτα ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ τον Υπουργό Δημ.Τάξης:

για ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ [στο να βρει και να πατάξει αυτά τα φασιστικά στοιχεία που έχουν ριζώσει στα σώματα ασφαλείας],

για ΨΕΥΤΙΑ [γιατί είπε ότι θέλει να το κανει, ενώ τα πάντα μας πείθουν για το αντίθετο]

για ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΒΙΑ [γιατί γνωρίζει - έχουν αναρτηθεί βίντεο στο διαδίκτυο - άρα δεν μπορεί να ισχυριστεί για το αντίθετο]

για το ότι είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΟΣ [γιατί απαιτεί να καταδικαστεί η βία "απ'όπου κι αν προέρχεται", εκτός αν είναι απ'τα "παιδιά"του.

ΤΟΝ ΡΩΤΩ:

και μαζί μ'αυτόν και κάθε "ενδιαφερόμενο"

•     Πώς νομίζει οτι αυτά τα παιδιά θα αντιδράσουν μια επόμενη φορά, που θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους "λεβέντες"του?

•     Σε τι τους σπρώχνει να πιστέψουν?

•     Πόσο άδικους μπορεί να κάνει και τους ίδιους, απέναντι σε    ανθρώπους που ίσως να μη φταίνε σε μελλοντική περίπτωση?

•     Ποιος θα φταίει τότε?

•     Τι έσπειρε στην ψυχή αυτών των 20/χρονων παιδιών?

•     Γνωρίζει ότι είναι άνθρωποι με μάνα και πατέρα και όχι ΣΑΚΟΙ ΤΟΥ ΜΠΟΞ?

Τελειώνοντας, εύχομαι κάποια [σύντομη]στιγμή σε τούτη τη χώρα, να υπάρξουν επικεφαλής εκείνοι οι άνθρωποι, που αντίθετα με την τωρινή ηγεσία, θα “διδάξουν” στο λαό τους ΣΕΒΑΣΜΟ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, ΠΙΣΤΗ ΣΕ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

ΠΗΓΗ:

Αλέκα Σωτηρίου